donderdag 21 maart 2024

Mattheus

Het is weer Mattheus-Passion tijd. Dit jaar waren we in muziekcentrum Vredenburg in Utrecht. Ik had toevallig kaartjes gekocht achter het orkest en het koor, waardoor we een goed zicht hadden op de vrouwelijke Duitse dirigente Johanna Soller. 'Ik hoop iedereen te raken', zegt de dirigente in een inleidend woord. Dat lukte zeker in de Grote Zaal van het muziekcentrum.



donderdag 14 maart 2024

Pa

Deze week is het honderd jaar geleden dat mijn vader geboren werd  als jongste zoon van Jan Uittenbroek en Mijntje Bol. Ik herinner me hem als een goede vader. Altijd aan het werk als timmerman om het gezin van vijf kinderen alles te kunnen bieden. Op zaterdag ook nog een klusje doen om iets bij te verdienen. Hij was maatschappelijk betrokken, zijn grote held was Joop den Uyl, ‘al stem ik hem niet hoor.’ En hij was kerkelijk actief ‘ik ben geen prater maar kan wel collecteren en  notulen schrijven’. Een prater was hij inderdaad niet, zeker niet als het over emoties ging. Hij was zelf wel snel emotioneel. Bij het horen van het Wilhelmus was hij in tranen. Over zijn oorlogsverleden ging het zelden. Al had hij nare dingen meegemaakt tijdens de ArbeitsEinsatz in Duitsland. Hij nam mij vaak mee: 's avonds naar de tuin, op zondagmiddag wandelen naar de Kippenkaai, soms een uitstapje zoals de Dom beklimmen. We gingen naar oude mensen waar hij de bandrecorder bracht om te preek te kunnen beluisteren. Ik droeg dan de collectebus. Of ik ging mee als hij zijn ouders opzocht in ’t Oude Landt in Woerden. En naar een oude tante die hij met veel geduld begeleidde. En natuurlijk twee keer per zondag naar de gereformeerde kerk in Waarder. Hij wilde daar altijd vroeg zijn, ‘dan ben je maar op tijd’. Hij had vaak kleine grapjes met moeder, ik heb nooit gezien dat ze ruzie of onenigheid hadden. Hij had een slecht richting gevoel, gelukkig had hij geen rijbewijs. Tijdens onze vakanties op de Veluwe  hadden ze vaak discussies over de routes die we met de fiets moesten afleggen. Wij kinderen wachtten het dan gelaten af. Als fervent roker ‘ik ben niet verslaafd’ heeft hij aan het eind van zijn leven veel gezondheidsproblemen gekregen. Toen hij zijn stem daardoor verloor werd het een steeds moeilijker man. Hij vond wat troost bij zijn moestuin en z’n geit Nelly. Jammer dat enige communicatie met hem toen bijna niet meer te doen was.
Mijn zussen hebben deze week zijn graf weer netjes opgeknapt. Bedankt zussen! Zaterdagmiddag 16 maart zullen we hem op een gepaste manier gedenken met vast wel mooie en  zeker ook positieve verhalen.


Op deze familie foto van de Uittenbroeken staat mijn vader als jong ventje helemaal links




maandag 11 maart 2024

Suriname


Zaterdagochtend keerden we terug van een zestiendaagse reis door Suriname. Zo'n verblijf in een tropisch land is een bijzondere ervaring. En dan die Nederlandse geschiedenis die nog overal voelbaar en zichtbaar is in dit land. De temperatuur van gemiddeld zo'n 35 graden is toch vaak vermoeiend voor ons kaaskoppen. We hadden ons goed voorbereid door het lezen van informatieboekjes en vooral een aantal historische romans, bij voorbeeld van Cynthia McCloud. Omdat we dit keer zonder gids of reisorganisatie reisden was deze voorbereiding wel nodig, maar het werkte goed. Onze basis was hotel Peperpot, zo'n half uur vanaf Paramaribo aan de Surinamerivier. Het was heerlijk om na een excursie of museumbezoek hier in ons mooie huisje weer terug te komen.
Wat meteen opvalt als je in Suriname na negen uur vliegen aankomt is de taal. Je vliegt de oceaan over en je komt in een land waar de moedertaal Nederlands is. Dat maakt het leggen van contact gemakkelijk, zeker ook omdat we zoveel vriendelijke en gastvrije mensen ontmoet hebben. Hoogtepunten voor mij waren de bezoekjes aan de voormalige plantages. Er waren er in de slaventijd ruim 600. De meeste plantages zijn nu verdwenen en weer overwoekerd door de jungle, maar een aantal zijn veranderd in resorts. Wij verbleven dus op de voormalige koffieplantage Peperpot en bezochten ook Fredriksdorp, Houttuyn en 'Bakkie'. Om het binnenland te ervaren gingen we enkele dagen naar Anaula in het tropisch regenwoud met in de omgeving diverse 'marrondorpen'. Marrons waren van de plantages weggelopen slaven die zich terugtrokken in de jungle. Hun nakomelingen , boscreolen, wonen nog steeds primitief in deze dorpen. Het vervoer gaat hier uitsluitend met korjalen die met veel moeite door de 'sula's '(stroomversnellingen) getrokken worden.
Paramaribo is een stad met hoogtepunten, zoals enkele  musea en fort Zeelandia. Maar verder weinig gezelligheid als terrasjes of een leuk restaurantje. De dagelijkse markt komt erg Afrikaans over. En ook veel achterstallig onderhoud en armoede is te zien in deze stad.
Reizen in Suriname ging voor ons per taxi en boot. Zelf rijden vonden we niet verstandig gezien het links rijden en de vaak slechte wegen, maar vooral ook het ruige rijgedrag van Surinamers.
Koken deed ik zelf met heerlijke Surinaamse groentes die vaak langs de weg te koop zijn. Of we kregen spullen uit de tuin van Koenie, de vrouw van de taxichauffeur. Kousenband en oker is erg lekker. De namen van de andere groentes en vruchten ben ik vergeten.
Suriname is een smeltkroes aan culturen en religies die, zo lijkt het voor ons, vreedzaam samenleven in dit land. Inheemsen (vroeger  indianen genoemd), Hindoestanen, Creolen, Javanen, Chinezen en Europeanen leven hier met en door elkaar. De synagoge en de moskee staan naast elkaar, waar heb je dat nog in deze tijd van polarisatie. De hindoetempel en de katholieke kerk staan in dezelfde straat. We gingen enkele keren naar de mis en ook op zondag naar een evangelische kerkdienst. Voor het eerst van m'n leven maakte ik hier 'tongentaal' mee. 






Een van de woorden die ik geleerd heb is 'hangmatteren', dat is gezien de temperatuur wel nodig zeker tussen 12-16 uur.....




dit is de plek van de 'decembermoorden' in Fort Zeelandia, op de achtergrond de bekende Wijdenboschbrug van Paramaribo die we vooral kennen nu van de lange dagelijkse files....











In de marron dorpen is het leven nog zeer eenvoudig en traditioneel 








Suikerriet, daar was het allemaal om te doen tijdens de Nederlandse overheersing, en later ook koffie, cacao, katoen en hout

De musea in fort Zeelandia en het privé museum van een Nederlander op plantage 'Bakkie' laten de gruwelijkheden van de slavernij tijd zien.
Het wordt tijd voor een slavernij museum in ons eigen land!

                                



Van de bezochte resorts vonden we Frederiksdorp het mooist


dinsdag 20 februari 2024

Pelgrimstocht Woerden - Breukelen

In de veertig dagen tijd wordt er een pelgrimstocht georganiseerd vanuit Woerden op 23 maart. Van Petrus naar Pieter. Het heeft met Bonifatius te maken, daar zal ik later over bloggen. Terug reizen we met de trein naar station Woerden. Als mijn blessuretjes het toelaten loop ik mee. Hierbij het persbericht:

Voorafgaand aan de Stille of Goede Week wordt er zaterdag 23 maart een wandeltocht georganiseerd van Woerden via Kockengen naar Breukelen. Er is ook de mogelijkheid om in Kockengen te stoppen na 12 km.
De volledige tocht is een kleine 20 km lang!
De pelgrim gaat op weg naar een duidelijk doel, een bestemming in de wereld, en misschien ook wel in zichzelf of bij God. Onze gedachten worden gekleurd door de Stille Week voor Pasen die na deze zaterdag begint.
Naast gezelligheid is er ruimte voor het overdenken van de vragen die je meeneemt op je weg.Om 9:15 is de dagopening in de Petruskerk in Woerden. Rond 13:00 komen we aan in Kockengen, waar we in de Gereformeerde Kerk onze lunch kunnen nuttigen (Let op: Deze brengt u zelf mee!). Rond 13:45 begint de tweede etappe naar Breukelen waar we rond 15:30 de dag met elkaar afsluiten in de Pieterskerk.

Iedereen is van harte welkom! Meldt u zich wel even aan voor 15 maart?
Meer informatie en aanmelden via 12wandeltumee@gmail.com



donderdag 15 februari 2024

Interviews

Een van mijn leukste vrijwilligersbaantjes is, dat ik samen met Bas interviews houd en schrijf voor het Pax Christi parochie magazine. Ik schreef hier al eerder over. In het februari nummer  heb ik een interview geschreven met Hugo Spruit een ambitieuze en gelovige boer die in ons fraaie Groene Hart in de buurt van Zegveld een melkveebedrijf heeft. Aart Sliedrecht heeft mooie foto's gemaakt  bij het interview.



Ook in dit blad schreef ik met Imca een interview met de 2 architecten die bezig na te denken over een grootse verbouwing van de Woerdense Bonaventurakerk.
Ik vind het heel inspirerend om ambitieuze mensen te mogen spreken over hun passie en kennis; en daar dan een stukje over te schrijven.


maandag 12 februari 2024

Close Harmony

Met koor Judeo zijn we een nieuw nummer aan het instuderen: Total Praise. Hoewel ik (helemaal) niet van opwekkingsmuziek houd, is dit een geweldig nummer om in te studeren. Ik zag het onlangs ook al in het programma 'Podium Klassiek'. Wellicht dat wij er ook zo'n krachtig lied van gaan maken.....

Meneer Van Agt

Vorige week overleed oud-premier en ex-minister Dries van Agt. Hij was een bijzondere man, je kunt het in alle kranten van afgelopen weekend nalezen. Ik heb Meneer Van Agt een keer ontmoet, tijdens een CDA congres in 2008, omdat ik toen nog lid was van deze partij. Op dat congres heb ik gevraagd of hij het boek wilde ondertekenen dat ik had aangeschaft, namelijk zijn biografie. Dat heeft hij gedaan en ik herinner me uit het korte praatje dat wij maakten zijn opmerking:  'Jan het is godgeklaagd dat op dit congres geen woord gesproken wordt over de situatie van de Palestijnen in Israel'. Alle energie die Van Agt gestoken heeft in het opkomen voor de Palestijnse zaak is tot op heden niet zichtbaar in een oplossing. Integendeel de situatie is nog nooit zo erg geweest. Meneer van Agt, hij kan er niks meer aan doen, Rust in Vrede.




vrijdag 9 februari 2024

Taakdrager

Sinds vorige zondag ben ik voor een periode 'taakdrager' geworden in de Kruiskerk hier in Woerden. Mijn taak wordt het bezoeken van (oudere) mensen hier in de wijk. Als een vorm van pastoraat, omzien naar elkaar. In het kerkblad van deze kerk leg ik uit waarom ik dit doe:



zaterdag 3 februari 2024

Biografie

Marc van Dijk schreef de biografie van Huub Oosterhuis. Vorig jaar Pasen is de 'paus van Amsterdam' overleden. Ik citeer ; 'zijn taal oversteeg tegenstellingen en bracht nieuwe bezieling in een tijd van secularisatie'. Ik lees graag in dit veelzijdige beeld van deze bijzondere man. 

Zijn zingbare poëzie verrast steeds weer, zoals dit lied van deze week, prachtig gezongen door  Joy Wielkens (bron: 'Petrus') : 


woensdag 24 januari 2024

Deze Week

Het museum van deze week was voor mij het vernieuwde Centraal Museum in Utrecht.
De wandeling met de onderwijswandelpensionado's Henk en Jaap ging door de bossen bij Austerlitz.
Verder staat op het programma een cursusavond Ignatiaanse spiritualiteit, een bezoek aan de fysiotherapeut, een dagje sauna, zondagmorgen zingen in het kerkkoor en theedrinken met de kinderen en kleinkinderen.... Een 'ik-ben-met-pensioen-week' dus.






maandag 22 januari 2024

Suster Bertken

In de Choorstraat in Utrecht  ligt een gedenksteen in de straatstenen die herinnert aan de plek waar Suster Bertken ingemetseld is geweest in een kleine ruimte naast de Buurkerk. Ik was altijd wel gefascineerd als ik erover heen liep door de gedachte om jezelf 57 jaar (1457-1514) op te sluiten en als kluizenares te gaan leven. Hoe komt iemand daartoe? Wat een bizar idee. Over Suster Bertken heeft dorpsdominee en schrijver Frans Willem Verbaas een roman geschreven. Ik vind het knap hoe hij met een klein aantal bekende feiten over Bertken dit verhaal bedacht heeft. De kluizenares was druk bezig, volgens Verbaas, om boete te doen voor het feit dat ze een bastaardkind was. Maar ook de Hoekse- en Kabeljauwse twisten speelden een rol. Ze liep altijd op blote voeten en at geen vlees of zuivel. Tevens had ze een pastorale functie voor de stad Utrecht, omdat velen haar om advies vroegen bij het raampje in haar cel. Interessant vind ik de door Verbaas bedachte communicatie met haar tijdgenoot Erasmus. Dat zij belangstelling had voor de ideeën van de Moderne Devotie blijkt ook wel uit haar bewaarde poëzie. Tijdens mijn opleiding las ik al mystieke gedichten van Suster Bertken, 'O Jhesu,soete brudegom, siet my van binnen aen, ic heb dijn soete beelde diep in mijn herte staen...' Na het lezen van deze boeiende historische roman snap ik beter wat haar (wellicht) bewoog.




donderdag 11 januari 2024

IJsweder

Gelukkig weer eens een vries- en ijsdag in Nederland. Schaatsen durf ik niet meer, maar een fietstocht door de Meije en langs de Nieuwkoopse plassen is ook mooi. Jammer dat het morgen weer gaat dooien...



UPDATE: ook een week later was het hier nog erg mooi. Nu om hier te wandelen.




maandag 8 januari 2024

Rotterdam

Het kerstvakantie-uitje ging dit jaar met twee kleinkinderen naar Rotterdam. Het Maritiem Museum hier is voor kinderen erg leuk, met name de speeltuin op de bovenverdieping. Jax en Bodi vonden het allemaal Beregoed....




 

woensdag 20 december 2023

zaterdag 9 december 2023

Fashion For God

In het museum Catharijneconvent in Utrecht is nu een tentoonstelling van kerkelijke gewaden uit de zeventiende en achttiende eeuw. Er ligt een enorme hoeveelheid van deze prachtige liturgische kledij in kerken en kloosters opgeslagen. Veel werd gemaakt in Haarlem door zogenaamde 'kloppen'. Vrouwen die als een soort kloosterzusters leefden en met eindeloos geduld deze kostbare gewaden borduurden. In de achttiende eeuw werden vaak kleurrijke baljurken van rijke dames geschonken aan de kerk om ze te vermaken tot een koorkap of een  mijter. Mannen op het altaar in vermaakte vrouwenjurken.... het kon allemaal. Mooi om te zien! Je leert hier ook weer veel over de kerkgeschiedenis en vooral de strijd tussen katholieken en protestanten in ons land. De tentoonstelling is er nog tot 21 januari 2024.