OuDaen

Ter afsluiting van het schooljaar bezocht ik vandaag met een flink aantal collega's de stadsbrouwerij van Utrecht: Oudaen. Onder het eten van fantastische tapas blikten we daarna in een Utrechtse grachtenkelder terug op een bewogen schooljaar met persoonlijke drama's in ons schoolteam, ingewikkelde fusieperikelen, de altijd weer naderende speciaal- onderwijs-bedreigingen, maar ook mooie momenten, inspirerende ontmoetingen, succes-story's en goede teamontwikkelingen.
Nu snel het schooljaar afronden en vakantie houden.....

Straattheater

Vandaag was het straattheaterdag in Woerden. Dat levert een gezellige sfeer op in de stad. Malle acts, muziek, spektakel....Sinds ik Jan Willem als klein jochie een keer 'uitgeleend' heb aan een Australische messengooier - "when I fail you must make a new one"- sta ik wat meer achteraan bij dit soort acts.

Maar leuk blijft het. Een van mijn onvervulde wensen is een dag in een onbekende stad zo'n absurde straat-act doen. Wie weet.

Zomer

Eindelijk begint de zomer aan te breken.
Vanmiddag een heerlijke Lazy Sunny Afternoon.... maar ja, ik was in Utrecht voor de laatste GMR vergadering van dit schooljaar.
Het schooljaar loopt ten einde. Ik neem afscheid van 6 leerlingen die goed terecht zijn gekomen. En bedenk wat ik volgend jaar zal ondernemen, naast de nieuwe leerlingen die ik ga begeleiden. Ik heb gesolliciteerd voor de commissie ethiek en identiteit van mijn werkgever, Kentalis.
Zo'n mooie dag doet me denken aan m'n eerst langspeelplaat die ik kocht bij Van Vliet in Bodegraven, 1970, natuurlijk van de Kinks. Pa Uittenbroek was erg verbaasd dat zijn pickup na de 'zingende zusjes' met 'k wil u o God mijn dank betalen', dit soort muziek ook kon voortbrengen. Overigens kan ik beide nummers nog letterlijk meezingen.

Potlood

Een jongetje keek naar zijn oma die een brief aan het schrijven was. Op een gegeven moment vroeg hij: Oma, schrijf je een verhaaltje over wat wij samen hebben meegemaakt? Of schrijf je misschien een verhaaltje over mij? Zijn oma stopte met haar brief, glimlachte, en zei: Ik schrijf inderdaad over jou. Maar belangrijker dan de woordjes die ik schrijf, is het potlood waarmee ik schrijf. Ik zou willen dat je later, als je groot bent, net zoals dit potlood wordt. Het jongetje keek nieuwsgierig naar het potlood, maar kon niets bijzonders ontdekken. Maar het is gewoon maar een potlood! Het is maar hoe je er naar kijkt. Het potlood heeft vijf bijzondere dingen die jou - maar dan moet je ze wel onthouden- tot iemand zullen maken die altijd in vrede met de wereld zal leven...
Ten eerste: Je zult misschien grootse daden verrichten, maar je mag nooit vergeten dat er een hand is die jou leidt. Deze hand noemen we God, en hij zal je altijd leiden volgens zijn wil.
Ten tweede: Af en toe moet je stoppen met schrijven, om de punt te slijpen. Daardoor heeft het potlood een beetje pijn, maar het wordt er wel scherper van. Dus moet je wat pijn kunnen verdragen, het maakt je tot een beter mens.
Ten derde: Als je met een potlood schrijft, kun je altijd uitgummen wat je fout schreef. De les is dat corrigeren wat we gedaan hebben niet slecht is, maar belangrijk, om rechtvaardig door het leven te kunnen gaan.
Ten vierde: Het belangrijkste van het potlood is niet het hout of de buitenkant, maar het grafiet dat erin zit. Dus wees steeds bezorgd om wat er binnen in je gebeurt.
Ten slotte, het vijfde wat een potlood bijzonder maakt: het laat altijd een spoor achter. Besef goed dat alles wat je in je leven doet, sporen zal achterlaten en probeer je daar bewust van te zijn.

Paulo Coelho, uit het boek  'Als een rivier'

Montfoort

Op zaterdag 19 juni heb ik de kwart marathon van Montfoort gelopen met Frans en Wolter.
De uitslag:
85 2613 Jan Uittenbroek Woerden 0:57:37
86 2611 Frans van Dijke Woerden 0:57:45
87 2612 Wolter van de Wetering Woerden 0:57:47

De Halve Van Marrakech

Artikel in ons Runners-clubblad:
Beste RCW’ers,
Er worden al weer veel plannen gemaakt om ‘de halve’ of ‘de hele’ of ‘de 10’ ergens te gaan lopen volgend jaar.
Mijn idee is om de hele of halve marathon te gaan lopen in Marrakech, een van de wonderlijkste steden in Zuid Marokko.
Samen met mijn kennis en gids Yacine heb ik hier een leuk en sportief 7 daags programma samengesteld met daarin:
- De hele of halve marathon op zondag 30 januari 2011 (start 8.30 uur).
- Kennismaking met de fraaie exotische Koningsstad Marrakech met z’n beroemde paleizen, het Djemaa El Fna plein, de souks en natuurlijk bezoeken we een typisch Marokkaanse badhuis.
- Verblijf in een goed hotel met zwembad
- 2 mooie excursiedagen met busjes/landrovers in het Atlasgebied onder leiding van Yacine
En het is weer eens iets heel anders dan ‘Rotterdam’ of ‘Berlijn‘ of ……….
Heb je belangstelling voor dit programma in januari 2011? vraag dan een folder aan.

En kijk eens op de website: www.marathon-marrakech.com. Je ziet dan dat de max. toegestane tijd voor de halve marathon 3 uur is; en voor de hele: 5.30 uur.
Dat kan vrijwel de hele Runnersclub aan, schat ik zo in……

Yalla, Yalla (= kom op, we gaan)

Jan Uittenbroek

Op deze foto zie je de Runnersclub wandelgroep in actie in het achterland van Marrakech tijdens de Toubkal trektocht in 2006.

Willeskop

Zondagmiddag, wandeling op de Willeskopse dijk:

Verkiezing

Vandaag de 2e Kamerverkiezing. Volgens Stemwijzer en Kieskompas hoor ik thuis bij de Partij van de Dieren en bij de Christen Unie. Ik ga maar van mijn eigen afweging uit en kies volgens het Benedictijnse uitgangspunt van de 'Stabilitas' ....

update: hoewel JP Balkenende 's morgens nog op de markt in Woerden was om zwevende kiezers te doen landen, is zijn tijdperk vandaag ten einde gekomen. Wat zal Paars-Plus of Ruk-naar-Rechts ons brengen? Een tijd voor politieke reflectie en analyse.

Mater Familias

Mijn afscheidswoorden op de begrafenis, 5 juni 2010:

Vandaag nemen we afscheid van moeder Uittenbroek. Ik besefte me maandagmorgen toen ik bij haar bed stond dat ik, dat wij, nu ‘wees ‘zijn geworden, ‘weeskinderen’.
Of zeg je dat alleen van kleine kinderen die hun ouders beide kwijt zijn?
Toch voel ik me niet verweesd. Moeder heeft ons doen opgroeien tot zelfstandige personen en ze heeft gestimuleerd, dat we een hechte familie zijn geworden en gebleven.
Hoe deed ze dat, dat samenbinden?
Simpel door haar aanwezigheid, door haar kopjes koffie met oma- cake, door haar niet aflatende zorgen toen we klein waren, door haar breisels op het sinterklaasfeest, door haar aandacht bij feestjes, door het delen van onze verdrietige momenten. En toen we wat ouder werden, door haar niet weg te praten bezorgdheid over ons, haar kinderen en klein- en achterkleinkinderen. Door de vakantietijd vreselijk te vinden omdat we dan weer op weg gingen. ‘En jij gaat ook altijd naar van die gekke landen’ zei ze me dan, maar wel bellen he! Op zondagmorgen deed ik dat altijd.

Moeder is gestorven. Ze heeft gelukkig geen lang ziekbed gehad. Wat een ‘toestand’ was dat geworden, voor haar en voor ons.
Ze had een mooi slotjaar daar in ’t Oude Landt in Woerden. Ze was populair bij het personeel en de medebewoners.
Vorige week was ze nog als Mater Familias, moeder van de familie, aanwezig op onze familiedag. Ze genoot ervan. Waarom? Omdat wij ervan genoten.

Iemand mailde mij: de dood van je moeder mag je ook zien als de geboorte van een andere aanwezigheid. Een diepere aanwezigheid die nooit ophoudt. Dat neem ik mee als grondhouding bij dit afscheid.

Moeder was dankbaar voor wat haar kinderen voor haar deden, dat vertelde ze me vaak als ik haar ‘toestand’ aanhoorde.
Ik ben zelf ook dankbaar voor wat met name mijn zussen en zwagers voor haar deden. Vooral de laatste jaren. Ik zeg dat ook namens broer Wouter, wij waren veel meer op afstand, maar dat was misschien ook wel goed, om zo nu en dan de zogenaamde ‘Toestand’ wat te relativeren.

We zijn een familie die graag de verhalen levend houden en we hebben talloze verhalen over oma Uittenbroek. Verhalen met een lach en een traan. We gaan ze vandaag niet allemaal vertellen, dat komt later wel weer eens.
Vandaag nemen we afscheid, in dankbare herinnering.
Fijn dat u daar bij wilt zijn op deze stralende dag.
Na de dienst en de begrafenis nodigen we u uit om met ons nog wat na te praten en misschien toch nog een paar verhalen met elkaar te delen…..