vrijdag 27 januari 2012

Phil

Verleden week is Phil Bosmans overleden.
Ik heb jarenlang de boekjes van Phil in mijn tas gehad,  om op juiste momenten te kunnen inzetten. Bijvoorbeeld om een vergadering te openen of sluiten met een van zijn teksten. Of een toepasselijke spreuk van zijn hand over te nemen in een verslag of notitie. Van zijn boekje 'menslief ik hou van je ' zijn er honderdduizenden verkocht in 60 herdrukken. Later publiceerde hij 'bloemen van geluk... moet je zelf planten'.
Door de teksten van Phil Bosmans leerde  ik in de zeventiger jaren van de vorige eeuw dat je op een heel andere manier over geloof kunt praten en schrijven dan ik in mijn protestantse milieu gewend was. Het was een meer katholieke  en ook wel Vlaamse manier van denken. Geen dogma's, moralisme, leerstellingen en lastige tekstanalyses, maar gedachten over hoe je met elkaar om moet gaan, hoe je rentmeester kunt zijn voor de aarde, hoe je de menselijke maat in je werk kunt behouden. In onze tijd hebben schrijvers als Anselm Grun en, meer seculier,  'Loesje' de rol van Phil Bosmans overgenomen. In de tijd dat brieven schrijven nog een alledaagse vaardigheid was citeerde ik ook regelmatig uit teksten van Phil. En deze tekst hing jarenlang aan mijn prikbordje:  'Omdat de mens het ritme van de zee volgt'.

zondag 22 januari 2012

Sponsor-Pelgrimstocht

Over een maand start de 40 dagen tijd. Ik heb gisteren besloten dit jaar hier meer bewust iets mee te doen en heb me aangemeld voor de pelgrimstocht van Vastenactie. 4 dagen lopen in het Zuid-Limburgse landschap, overnachten in kloosters, onderweg tijd voor bezinning en ontmoeting. En geld inzamelen voor kleinschalige projecten in Afrika. Mijn verjaardag valt in dit wandelweekend, dus ik vraag alle familieleden om de cadeaus te storten in mijn vastenactie. En in die 40 dagen iets minder toetjes eten, levert ook zo een paar tientjes op.
Ik moet wel nu al starten met training om die 80-100 kilometer te halen.
Wil je me sponsoren? Mijn streefbedrag is 500 Euro
 

zaterdag 21 januari 2012

Radicaal Midden

Vandaag bezocht ik met nog 1699 leden het CDA nieuwjaarscongres in Maarssen. De accommodatie was prachtig: een serie oude fabriekshallen, nu als industrieel erfgoed omgebouwd tot een conferentieoord. Van de congressen die ik bezocht heb was deze het meest inspirerend. De sfeer kwam wat moeizaam op gang maar leidde tot een soort vroeg - voorjaarsgevoel. Vooral toen jonge politieke talenten uit de provincie en uit gemeentes uitlegden wat ze verstaan onder het CDA geluid dat gepresenteerd werd als radicaal en vanuit het midden. Radicaal staat voor duidelijke en gewortelde keuzes en midden staat voor midden in de samenleving. Ook  de voorzitter kan prima speechen. En er werd ook veel gelachen, al zie je dat niet in de media. Het langste applaus was voor een opmerking over de kleding van Beatrix in Oman. Maar Jan Kees de Jager kreeg ook een lang waarderingsapplaus. Verder kwamen er dit keer geen partijbobo's aan het woord. Het ging om de herbronning en -nog- niet over personen.  Het congres had een groot taal-, emotie- en dominee-gehalte (Peetoom, Geel). Als de nieuwjaarsborrel verwerkt is moeten we weer verder richting de ratio.

Zeilmeisje

Vandaag komt  zeilmeisje Laura Dekker aan op Sint Maarten. Daarmee eindigt haar veelbesproken zeiltocht om de wereld. Iedereen heeft zich hier vorig jaar zo'n beetje mee bemoeid. Mag zo'n jong meisje alleen zo'n tocht gaan ondernemen? Ze was toen ze startte 15 of 16. De kinderbescherming, de politiek, de onderwijsinspectie en alle media hebben zich wekenlang op de familie Dekker gestort. Ik had er een nogal genuanceerde mening over en dat kwam omdat ik in het eerste jaar waarin ik les gaf Laura's vader in de klas had. Het lukte me alleen maar om Dicky aan het lezen of rekenen te krijgen als ik hem beloofde dat hij daarna een zeilbootje mocht tekenen. En op de handenarbeidmiddag ontstonden op Dickies tafel de mooiste werkstukken, altijd bootjes. Ook Dick is al op jonge leeftijd gestopt met zijn schoolcarrière en is gaan varen. Hij kreeg zelfs een column in onze Woerdense Courant om zijn avonturen aan ons door te geven. Kortom, 'de appel valt niet ver van de boom'. Wel fijn natuurlijk dat Laura niet door Somalische piraten of hongerige haaien ontdekt is.....

zondag 15 januari 2012

Vorden

Vandaag vierden we 50ste verjaardag van schoonzus Heidi in Vorden:

dinsdag 10 januari 2012

Hymnologie

artikel geschreven voor ons kerkblad
Hymnologie 3
‘Muziek heeft een heilzame werking op iedereen’ en ‘God maakte in de Schepping eerst de muziek, daarna de mens’. Zomaar 2 inspirerende uitspraken van kerkmusicus Dr. Arie Eikelboom, tijdens zijn derde lezing in Woerden over het kerklied, 9 januari. In de goed gevulde Lutherse kerk gaf Arie zijn inleiding dit keer over de ‘liedjes’ van Maarten Luther. De ideeën die ik in het begin noteerde zijn dan ook van Luther. Hij heeft zelf veel liederen gecomponeerd, waarvan een aantal in ons Liedboek is opgenomen. Luther had als belangrijk doel van zijn lied schrijverij de kerkbezoeker te laten participeren in de kerkdienst. Liturgie moest een actieve daad van belijden zijn voor alle aanwezigen. Luther had met zijn muziek ook een didactisch doel: hij wilde in zijn liederen de kern van zijn theologie duidelijk uitleggen en couplet-liederen, op rijm, zijn een goede manier om iets te kunnen onthouden. Daarom schreef hij ook meerdere gezangen voor kinderen. Op zijn eigen manier, met naast grote kennis ook veel humor, vertelde Arie Eikelboom hoe Luther zijn composities gemaakt heeft, rijmschema´s bedacht, bepaalde ritmes opnam. Hij bewerkte oude Gregoriaanse stukken en antifonen, maar schreef ook veel nieuwe melodieën.

Door de achtergrond van een aantal liederen te weten krijgen ze een heel andere lading. Zo schreef Luther zijn beroemde ´een vaste burcht´ niet als een strijdlied, maar als een troostlied ten tijde van een pestepidemie. En lied 310 uit ons liedboek werd door Luther als een kindergebed gecomponeerd toen de Turken oprukten richting Wenen…. Arie liet ons vaak zingen, om te kunnen ervaren hoe mooi de melodie past bij de tekst.

In de tijd van Luther was tijd niet belangrijk. Muziek maken en beluisteren bracht je dichter bij de Hemelse situatie en dan kijk je niet op de klok. Wij, in onze tijd, stoppen zo´n leuke lezing wel weer om 22 uur. Arie liet ons weten nog veel meer te zeggen te hebben….Volgend jaar???

zaterdag 7 januari 2012

Winterloop

Vandaag met ruim 2500 deelnemers aan de Florijn bosloop meegedaan in Woudenberg. Met Erica en Frans hebben we hier Woerden en Runnersclub vertegenwoordigd. De tijd op deze 10 kilometer door landgoed De Treek was niet geweldig, 1.03.22, maar ik kwam relaxt dus tevreden binnen.
'Vroeger' gingen we wel met 30 of 40 leden van de hardloopclub hier van start. Maar ja dat was vroeger. Toen was de erwtensoep nog gratis. En moest je zelf je tijd zo’n beetje onthouden. Nu lopen we met een milieubelastende weggooichip. De methode van een stukje plastic in je veter gestrikt werkt toch ook goed ? Nu we als club lid zijn van de Atletiekunie  moeten we daar eens wat van zeggen, die onnodige verspilling.
Afijn, de kerstvakantie is echt afgelopen, 't wordt tijd om weer eens aan het werk te gaan!

vrijdag 6 januari 2012

Groene Bedstee

De Driekoningen Winterwandeling maakten we vandaag door een oud kloosterlandgoed net achter Ede: Mariendaal. Neef Jaap weet hier de weg. Tot de 16e eeuw stond hier een Augustijnenklooster waarvan nu alleen een paar grafzerken over zijn. Een wordt er gebruikt als picknicktafel, wel een mooi voorbeeld van recycling. In het bijna Sauerland aandoende landschap bevinden zich afwisselende bossen, sprengen, droogdalen, archeologische grafheuvels, een kapel en een 650 meter lange Berceau, een 'poortgang' gevormd door beukestruiken. Adelijke dames liepen hier tot zo'n 100 jaar geleden  hun rondjes om maar niet bruin te hoeven worden. Een bruine huid was een teken van armoede. Deze loofgang wordt de Groene Bedstee genoemd. In de winter is die bruin maar ook prachtig passend in het landschap.
Bij de schaapkooi maakte ik een foto die ook mooi gepast had bij onze nieuwjaarswens van dit jaar: het Leven is als een Regenboog. Je hebt Buien en Zonneschijn nodig om het Kleur te geven.

woensdag 4 januari 2012

Laacher See

2012 zal een jaar worden met een hoog 'einde der tijden' gehalte. De Maya kalender loopt ten einde, Nostradamus wordt geciteerd en er lopen nogal wat duistere sekteleiders rond met apokalyptische visies. De zon zal over-actief worden, de as van de aardbol zal draaien, asteroiden gaan op aarde vallen....
Europa zit sowieso al in een dip vanwege de Eurocrisis en dan is er een grote voedingsbodem voor dit soort nieuws. Deze week kwam daar ook het Borrelende Water in de Laacher See bij. Onder dit meer in Duitsland bevindt zich een enorme,  slapende vulkaan die 12.900 jaar geleden voor het laatst is uitgebarsten. En ja om de 12.000 jaar is die tot nu toe actief geworden dus het wordt wel weer eens tijd. En nu dus Borrels in het Laacher Seewater, ik heb ze al in diverse Youtube filmpjes gezien. Vorig jaar stond in het kerstnummer van Elsevier een artikel over de grootste bedreigingen voor  Europa en deze slapende vulkaan stond er toen ook al bij. Als die uitbarst dan is de ramp voor heel West Europa niet te overzien!
In 2008 heb ik met Willy nog langs de oever van deze grootse bedreiging gewandeld . We waren toen op bezoek in Abdij Maria Laach, een prachtig Benedictijns  klooster aan de liefelijke oever van deze boosaardige krater. In de tuin van het klooster staat een  engel, misschien wel een beschermengel voor het klooster, voor het geval dat de krater actief wordt. Maar dan werkt-ie waarschijnlijk ook wel voor de rest van West Europa. In het klooster heb ik toen foto's gemaakt van de beeldjes die een van de monniken maakte van Benedictus. Die grote oren zijn bewust zo geboetseerd: in de regel van Benedictus is goed luisteren (Obedientia) een basale grondhouding voor elke leidinggevende. Het eerste woord van de Benedictijnse regels is : Luister!
Ik weet  dat in 2008 de Laacher See ook al borrelde, dus ik maak me nog maar niet al te ongerust. Maar als ik achter Arnhem enorme rookpluimen en aswolken zie verschijnen is het toch wel verstandig ramen en deuren dicht te houden. En te hopen dat dan niet alleen die vulkaan werkt, maar ook die Engel.

maandag 2 januari 2012

NAH

Vandaag bezocht ik mijn neef en leeftijdgenoot. Hij woont in een zorgcentrum. Leven met NAH - een niet aangeboren hersenafwijking- wordt een heel concreet verschijnsel als ik bij hem op bezoek ga. Om het gesprek op gang te houden neem ik mijn laptop mee met oude familiefoto' s. En dit keer ook een CD met opnames van een lezing die hij 10 jaar geleden hield en stukken uit een concert dat hij toen gaf. Hij was erg onder de indruk van deze opnames. De door hem zelf geschreven en uitgevoerde muziek activeerde op een wonderlijke manier zijn zo beschadigde hersencellen. Ik was toevallig aan deze opnames gekomen, of bestaat toeval niet altijd? NAH zit  niet in je genen, het overkomt je. Na zo'n bezoek ervaar ik nog meer het wonder als alles in je bovenkamer goed functioneert.  En hoe je leven in  een paar minuten volslagen kan veranderen. Ik ga proberen me aan mijn voornemen te houden vaker op bezoek te gaan.