Boom

Komend weekend start het nieuwe kerkelijk jaar.
Ik ben dit weekend in Brugge met een kloostergroep.
In de liturgie van de kloosterlingen staan de psalmen centraal. Dat begrijp ik goed. In de psalmen komen alle menselijke basisbehoeften en  emoties voor, verdriet, dankbaarheid, woede, verdraagzaamheid, trots, liefde, haat, roep naar gerechtigheid en vrede, streven naar een gelukkig leven

Wereldliteratuur

Op de eerste zondag van advent zal ik Psalm 1 lezen:

Als een boom ben je, wortelend waar water stroomt.
Vol van vrucht en blad dat niet zal dorren.
Geluk wacht jou als je niet opgaat in de waan van de dag
op de weg van wie kapot maakt geen voet zet
niet zit in de kring van spotters
Geluk wacht jou als je geniet van de weg die de Eeuwige wijst
en die beproeft bij dag en bij nacht
Tot ontplooiing komt wat je doet
Als een boom ben je, wortelend waar water stroomt.
Vol van vrucht en blad dat niet zal dorren.

kloostertuin Karmelietenklooster Brugge

 een letterlijke en figuurlijke parkeerplaats

Jan de Bakker

Vanmorgen via 'uitzending gemist' gekeken naar de rapportage van vorige week zondag over de beroemdste Woerdenaar : Jan de Bakker. Hij was de eerst 'ketter' die op 26 jarige leeftijd om zijn geloof verbrand werd. Als ik mensen door Woerden rondleid ga ik natuurlijk het beroemde gebrandschilderde raam van deze Johannes Pistorius bekijken in de Petruskerk.  
Toen ik les gaf op de basisschool was het verhaal van Jan de Bakker een toppertje. Ik ging dan met mijn klas een Jan de Bakkerwandeling maken, langs de Lutherse schuilkerk, via de Petruskerk naar het kasteel van Woerden. Via een kennis bij de gemeente mocht ik dan soms met mijn klas een kijkje nemen in de cel van Jan. Toen was die kerker een goed bij het verhaal passend stinkend bouwval, nu is het een fraaie expositieruimte onderin ons stadskasteel.

In Memoriam Els Hoeksel

Verleden week zaterdagmiddag kregen wij het verontrustende telefoontje dat (schoon)zus Els was binnengekomen bij Spoedeisende Hulp in het ziekenhuis in Woerden.
Wat voor haar een gezellige middag met een  reünie  van een vakantieweek in het Roosevelthuis  had moeten worden, kreeg  ineens een heel andere  invulling.
Wij gingen, als familie, dagen van onzekerheid in, met een voor Els steeds slechter beeld.
Maandagmiddag werd ons de levensbedreigende situatie echt duidelijk.
Zij werd  met een slechte prognose overgebracht naar het UMC.
Daar is zij in de vroege dinsdagmorgenuren, 13 november, overleden aan de gevolgen van een herseninfarct.

We hebben die laatste nachtelijke uren van Els met elkaar als familie kunnen delen. Dat zien we nu al als erg waardevol.

Wat zal blijven zijn de herinneringen aan onze zus en schoonzus.

Zij was vooral ‘dochter van moeder Hoeksel’.  Want voor haar heeft zij al die 56 jaar van haar leven enorm veel betekend.  Door er bijna dagelijks te zijn. Door   haar mee te nemen om te winkelen en uitstapjes te maken.  Door lief en leed met haar  te delen.

Ook met de broer en zussen deelde ze haar leven. Door veel te bellen, door alle verjaardagen trouw te bezoeken, door mee te leven met de neefjes en nichtjes.  Ze kwam haar nieuwe auto trots laten zien. En ontving ons gastvrij in haar mooie huis dat altijd voor ons open stond.
Wij denken terug aan Els
-          als een warm familiemens, die voor ons allen klaar stond in goede en slechte tijden
-          als een harde werker en doorzetter. Het woord commitment past bij haar. Waar je voor staat daar ga je ook voor. Onbewust Benedictijns.
-          als een  dienaar van Gods woord, want haar werk was haar passie
-          als  onze zus met wie we, samen met vriend Ton,  nog kort geleden op vakantie gingen naar Turkije en daar een fantastische rondreis maakten in de voetsporen van Paulus
-          als gezelligheidsmens  die met vriendinnen wandeltochten maakte in Griekenland. Maar ook in haar vrije tijd naar Het Roosevelthuis ging om anderen ook een fijne vakantie tijd te geven.
-          de zus bij wie je om raad kon vragen . En die ook zelf uren aan de telefoon hing om haar beslommeringen met ons te delen.
-       de schoonzus met wie ik als interesse theologie deelde en daar vaak discussie over probeerde uit te lokken.....
-          de zus die nog van die mooie toekomstplannen had rond haar  werk,  haar vrienden, haar  huis , haar auto, haar geliefde katten

We  beseffen het nog niet goed , wat dit overlijden voor ons en de familie gaat betekenen.

Lieve Els ,
Rust In Vrede              

Willy  en Jan

Verbijsterd

Zaterdagmiddag zijn wij met spoed opgeroepen naar het ziekenhuis in Woerden. Onze (schoon)zus Els Hoeksel was niet goed geworden.
Na 2 dagen en nachten ziekenhuis, intensive care, situatieverslechteringen en spoedoperatie  is zij dinsdagmorgen 13 november om 4 uur overleden in het UMC in Utrecht.

56 jaar

We zijn verbijsterd.

Samen met Willy en de familie heb ik woorden gezocht voor een advertentie....
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Aangeslagen  door  het plotselinge overlijden en dankbaar voor de  jaren die zij in ons midden mocht zijn, geven wij u kennis van het overlijden op 13 november 2012 van mijn lieve dochter, onze zus, schoonzus, tante, nicht en vriendin

ds.  Neeltje Hoeksel

Els

 Els is 56 jaar geworden 

Zij was  geestelijk verzorger voor  Zorggroep Crabbehoff in Dordrecht,

                             Wij zullen haar warme belangstelling en aanwezigheid in onze familiekring enorm gaan missen.

                                                        Gouda:         A. C. Hoeksel – Oudijk 

Woerden:    Willy Uittenbroek - Hoeksel, Jan Uittenbroek

                      Johanneke en Bash, Jan Willem, Willemijn en Tim

Gouda:         Jan en Marion Hoeksel

                                      Dianne,  Janneke en Ron, Johan

Vlist:            Joke Hoeksel en Jasper Hol

                                      Agnes, Joran

Dordrecht:  Ton Berkhout

 

Gouda:         C. C. van Vliet - Oudijk   

                                                                                neven en nichten

 

Hel

Dit weekend vergadert de synode, het hoogste bestuursorgaan van de kerk waar ik lid van ben, over 'De Hel'. Een kerklid heeft de synode gevraagd om het begrip 'hel' te gaan schrappen uit de belijdenisgeschriften.
Ik heb niks met de hel. Al vind ik de schilderijen in bijvoorbeeld het Catharijneconvent waar de Middeleeuwers de hel verbeeldden wel fascinerend. Hoe zijn mensen aan dit soort beelden gekomen? En waarom heeft  de kerk dit  angstgeloof  zo gestimuleerd? Ik moet denken aan het beeld van de kerk uit de vorige eeuw: de fabrieksdirecteur die tegen de pastoor zegt: houd jij ze dom en bang, dan houd ik ze arm.
In mijn dorpskerk ging het toch meer om de liefde van God en predikte Jezus over rechtvaardigheid en solidariteit. Of is dat het beeld dat ik zelf heb overgehouden?
Als ik met mijn vrienden wel eens meeging naar de kerk  van de bevindelijken van Waarder dan hoorde ik daar heel andere verhalen. God was daar streng, meedogenloos. En sprak oordelen uit, je hoorde bij de bokken of bij de schapen, je was kaf of koren. En als je de Brede Weg koos dan kwam je uit bij de hel. Het schilderij van de Brede en de Smalle weg hangt nog op mijn werkkamer, dus het heeft toch wel indruk gemaakt.

Het laatste wat ik over de hel hoorde was op de begrafenis van Ome Willem Uittenbroek. De dienstdoend dominee ging daar zo te keer en wist zo beeldend over de hel te vertellen waar die goedige Ome Willem misschien wel naar toeging. Ik heb toen besloten niet meer naar dit soort verhalen te luisteren.
Van mij mag de kerk de 'hel' schrappen. Ik zing ook nooit de regel mee in de geloofsbelijdenis dat Jezus nedergedaald is ter helle. Waar staat dat dan?
Of laten we een, ik noem het maar "katholieke oplossing" bedenken: de wijze Paus Johannes 23 antwoordde op de vraag of hij in de hel geloofde 'natuurlijk geloof ik in de hel, maar ik geloof ook dat er niemand in zit......'

UPDATE: Hans Achterhuis, denker des Vaderlands in Filosofie Magazine: de hel is bedacht door PLATO in het tiende boek van De Staat. De 'gewone man' had een afschrikwekkend verhaal nodig om op het rechte pad  te blijven. De kerkvaders hebben dit idee van de hellestraf overgenomen en het werd al snel populair. Ook Voltaire vond dat 'de hel 'voor de gewone man moest blijven bestaan. Hoe kon hij anders voorkomen dat hij bestolen werd door zijn bediende. Een onderzoek in Amerika toonde onlangs nog het verband aan tussen geloof in de hel en de criminaliteitscijfers. Dat is dan weer een reden om het geloof in de hel nog maar niet af te schaffen!

Dankdag

Vanavond ga ik naar de kerk omdat het Dankdag is, voor Gewas en Arbeid. Een inmiddels vrij onbekende Calvinistische bijeenkomst.
Leerlingen die ik begeleid en op het Reformatorisch Onderwijs zitten, hebben deze dag vrij van school en kunnen zelfs 2 keer naar de kerk.
De krant die ik als proef abonnee tijdelijk lees, het Nederlands Dagblad, hield vandaag een pleidooi voor Dankdag. Het is goed om 1 keer per jaar stil te staan bij de goede en mooie dingen des levens en even niet te piekeren over de crisis, de zorgpremie,  je gezondheid of je baan na de volgende bezuinigingen.
Een rabbijn vertelde me eens hoe dankbaar hij God elke morgen is als hij  de koelkast open doet- 'zoveel voorraad'- en als hij daarna op de wc zit - 'alles werkt nog'. Dat vind ik wel een mooie visie op Gods zichtbare aanwezigheid.
Mijn vader sprak vroeger na elke avondmaaltijd een dankgebed uit. Zijn stem kreeg dan een andere toon. En hij sprak mysterieuze woorden uit  over 'nooddruft' , 'overvloed' , 'brood der smarte'. En over het vergankelijk leven waar we niet aan moesten blijven kleven. Ik begreep toen  niet zo goed waar het over ging, maar het gaf wel een grondhouding van dankbaarheid voor het Gewone  Alledaagse.

   

Rij

Iedereen overkomt het: bij welke rij sluit ik aan, welk wagentje of mandje zit niet zo vol, waar zal de kassa vastlopen, welk oud vrouwtje begint een verhaal over haar kleinkind dat ziek is, zit er een stagiaire tussen die steeds de chef moet oppiepen..... Het leven is een dagelijkse aaneenschakeling van keuzes.....Maar ja, dat onderscheidt mij dan weer van onze kat. Is het een keuze dat hij de hele dag bij mij op schoot wil zitten? Of komt dat gewoon omdat het buiten koud en nat is en hij, eigenlijk zij, dat geluid van die zoemende computer zo aangenaam vindt? Jean Paul Sartre schreef daar moeilijke boeken over. Ik ben een  être pour-soi en onze kat een être en-soi. Ofwel een mens heeft een bewustijn en die kat doet maar wat. Deze week kwam ik op internet dit 'gifje' tegen. Volgens mij wordt  Sartre hier heel mooi uitgelegd. Nou ja, veel te simpel natuurlijk maar wel herkenbaar en grappig:

 

Lezingen

Dit weekend ga ik me voorbereiden op 3 lezingen over de Benedictijnse Wijsheid:
- op 7 november mag ik Probus Hoochwoert in Woerden toespreken over dit onderwerp
- op 17 november geef ik een lezing op de vrijwilligersdag van de vakbond CNV in Heerenveen
- op 14 december staat het onderwerp op de lezingenserie van een onderwijscongres op mijn vakgebied, ambulante dienstverlening in het speciaal onderwijs
Ook de cursus serie die ik gepland heb voor de PKN kerken in Woerden in januari 2013 heeft voldoende belangstelling om door te gaan.
Werk aan de Winkel. Leuk, uitdagend en spannend tegelijk.
Ik verwacht dat het er ongeveer uit gaat zien als op dit schilderij ....
uit een museum in Kortrijk, monniken bijeen in de Kapittelzaal, luisterend naar de Regel van Benedictus