Begin december kwamen onze dochter en schoonzoon met een bijzonder pakje: 3 chocoladeletters, de O de P en de A.
En de O de M en de A voor Willy. De boodschap was duidelijk: als alles goed gaat worden we in juni opa en oma. En start dus opeens een nieuwe fase in het leven.
Geweldig leuk.
We hebben met de gezinsleden al druk gespeculeerd over de naam.
Er moet wat Hollands en wat Palestijns in zitten....
In Gaza heeft de familie van Bash al een schaap besteld om deze blijde aankondiging te vieren.
In januari ga ik vast wat spullen bij elkaar zoeken zoals het babybedje dat ik nog met m'n vader gemaakt heb - nou ja ik mocht de planken vasthouden -, en dat we voor deze gelegenheid bewaard hebben. En ik zag al een heel mooie beer bij Ikea.
Nog even wachten Jan!
En de komende tijd met Johanneke en Bash filosoferen over de opvoeding. Ik zal me voornemen me niet met de opvoeding e.d. te bemoeien. De grote dichter Goethe heeft daar wijze dingen over gezegd:
Vandaag bezochten we met zus Nettie de altijd boeiende stad Utrecht. Op zoek naar de mooiste kerststal. En die vonden we in de Dom kerk. Gewoon met de figuurzaag gemaakt en je kon even binnen stappen om met de herders en de wijzen het kindje te bewonderen. Het herinnerde me aan mijn handenarbeidlessen die ik in de Bernhard en later de Willem Alexanderschool in Woerden placht te geven. Eind november startte ik al met het project 'kerststal'. Met houtrestjes en plaatjes triplex werd er elke donderdagmiddag gezaagd, geschaafd, geschuurd en getimmerd. Figuurzaagvader Rinus zette de zaagjes in en loste andere technische probleempjes op. En ik kon dan ondertussen de kerstrapporten schrijven. "Toen was geluk, heel gewoon".
In de Dom-kerststal van vandaag komt ook Koning Herodes voor. Hij zit naast de stal chagrijnig te wezen over de vers geboren koning. Ik was vroeger erg bang voor Herodes omdat hij er in de kinderbijbel van Anne de Vries bijzonder angstaanjagend uit zag. Moeder las elke middag na het eten een stukje uit die kinderbijbel voor en m'n zussen legden dan soms de bladzijde met Herodes open op tafel.... Jantje reageerde daar natuurlijk op. Dat was mijn eerste weerbaarheidstraining. De Dom-Herodes lijkt echt op die van de kinderbijbel. Ik vind hem nog steeds een engerd!
In deze laatste dagen van 2012 heb ik samen met buurman Kees de sport weer opgepakt. We hebben ons voorgenomen het 10 weken vol te houden in de Achmea Sportschool. Willy komt hier al jaren wekelijks 2 of 3 keer. De vrouw van Kees gaat in januari hier ook starten. Als beloning voor dit zelfgekozen gedrag gaan we in april 'afgetraind en strak in het vel' met z'n vieren 2 weken naar Turkije. Maandagochtend ... half 10 .... op de loopband......kerstvakantie.....
Voor het eerst in vele jaren liep ik afgelopen zaterdag niet mee met de Linschotenloop. Gelukkig, zoon Jan Willem zorgde ervoor dat er toch een 'Uittenbroek' in de finishlijsten voorkomt. En dochter Willemijn mailde vandaag deze foto door en leeft zich zo te zien sportief uit in de Franse Alpen:
(berichtje in onze Woerdense kerkelijke media):
In de maand van de spiritualiteit - januari - geef ik 2 cursus avonden over de Benedictijnse filosofie. Benedictus, de stichter van het Westerse kloosterleven, schreef in de zesde eeuw zijn Regel voor monniken. Nog dagelijks wordt uit dit boekje in Benedictijnse kloosters voorgelezen. Hoe komt het dat deze leidraad het al zo lang heeft volgehouden? Wat kun je er van leren, ook als je niet in een klooster woont? Ik bespreek de uitgangspunten van Benedictus en kom dan op praktische uitwerkingen zoals: hoe ga je Benedictijns met je tijd om, hoe verdeel je taken, wat is de Benedictijnse visie op leiding geven, hoe houd je je motivatie vast voor je (vrijwilligers)werk, hoe doe je aan besluitvorming en hoe kun je in een groep de ‘spirit’ bevorderen en vasthouden. Ik heb het niet zo veel over het geloof van de monniken, maar wel over hun manier van leven, hun management. En uit welke, vooral Bijbelse bronnen Benedictus zijn visie ontwikkeld heeft. Ik probeer met u op te sporen wat je daar van kunt meenemen voor het alledaagse leven in 2013, ook buiten het klooster.
Deze week rond ik mijn werkzaamheden af voor het kalenderjaar 2012. Het betekent nog enkele ritjes naar Sint Michielsgestel waar het hoofdkantoor staat van mijn werkgever Kentalis. En in onze 'kantoortuin' in Utrecht heb ik donderdag met de orthotheekgroep een Kerstmarkt georganiseerd met allerlei nieuw aangeschafte boeken, spelmateriaal en ortho-didactische methodes, die nodig zijn voor onze expertise en ons werk. En daarbij een lekkere kerstlunch als afsluiting van het jaar.
Samen met collega Henk heb ik een bijbehorende Kerstwens gemaakt. Met dank aan IKEA.
Vandaag, zondag 16-12, had ik mijn jaarlijkse filosofie studiedag in de School voor Wijsbegeerte in Leusden. Als ik in mijn lezingen 'predik' dat je je bezig moet houden met de Bronnen van Waarde, dan moet ik dat natuurlijk wel zelf in de praktijk brengen.
De cursussen in dit instituut aan de rand van de Leusder Heide zijn altijd prima van niveau en ze bieden ook nog een heerlijke lunch.
Dit keer dus over de Levenskunst van de Stoïcijnen, met name Epictetus, Seneca en Spinoza. De naam Stoïcijnen komt van de Zuilengalerij (Stoa) in de stad Athene waar deze belangrijke, invloedrijke filosofenstroming is ontstaan. De docente, Miriam van Reijen, nam ons een dag lang mee in de filosofie van deze denkers en werkte een en ander uit via de ABCDE stappen van de RET, de Rationeel Emotieve Therapie die de Stoïcijnse filosofie als basis heeft.
2 Stoïcijnse uitspraken van Epictetus stonden deze dag centraal:
'Mensen lijden nooit door gebeurtenissen, maar wel door hun opvattingen over de gebeurtenissen'
en
'Geef me de moed om alles te accepteren wat ik niet kan veranderen en geef me de energie om alles te proberen aan te pakken wat wel in mijn vermogen ligt' . Deze uitspraak staat ook op mijn fiets - sleutelhanger, dus die kom ik vaak tegen.
Als je deze uitgangspunten hanteert, dan kom je al filosoferend op:
- het onderscheid tussen Ware gedachten en Onware of irrationele gedachten en hoe de filosofie je daar bewust van kan maken
- het verschil tussen gewenste en lastige emoties en hoe je die lastige gevoelens kunt bestrijden
- en de visie dat elke emotie altijd 2 onderliggende, botsende gedachten heeft.
Gebeurtenissen kun je niet beïnvloedden. Maar wel je gedachten bij die gebeurtenissen. Daarmee kun je ongewenste emoties zoals woede, schuldgevoel, irritatie, teleurstelling en angst proberen aan te pakken. De emotie 'verdriet' is te ingewikkeld om op deze manier mee bezig te gaan. Daar spelen heel andere processen, weet ik helaas ook uit ervaring dit jaar.
Met de 5 stappen uit de RET hebben we deze theorie 's middags toegepast op allerlei situaties. Dat leverde leuke gesprekken op en de ontdekking: filosofie kan ook heel praktisch worden!
Nog een paar mooie quotes van deze dag:
Een keuze kan nooit tot een teleurstelling of tot frustratie leiden, wel tot een leerervaring. Een waarde ( ik vind spruitjes lekker) is iets anders dan een norm ( spruitjes moet je altijd lekker vinden). Stoïcijnen houden niet zo van normen begreep ik deze dag, want veel negatieve emoties komen voort uit een norm.
Samengevat: zoek bij een ongewenste emotie de onderliggende 2 gedachten en probeer daar een vervangende positieve gedachte bij te formuleren. Dat levert een positieve emotie op (bijvoorbeeld rust) en geeft je gelegenheid om tot actie te komen. Want Stoïcijnen zijn zeker geen apathische types. Ze willen van Lijder tot Leider worden. Wil je er meer van snappen dan raad ik de leercolleges op CD aan van Miriam, waar ze het haarfijn en met toepasselijke voorbeelden en grappen uitlegt.
Een andere beroemde Stoicijn was de filosoof Seneca
'Durf te Denken' maakte het volgende portret:
Gisteren, zaterdag 8 december, waren we een dagje in Gent, België. Een collega van Willy had ons uitgenodigd mee te gaan met een busreis naar de Kerstmarkt in Gent en aansluitend het Kerstconcert van een Roemeens koor en orkest in de prachtige Sint Pieter Kathedraal. Het concert was sfeervol met geweldige Ave Maria's.
De stad lag er zonnig bij. Het was een goede dag om het Belfort te beklimmen om de Kerstmarkt ook van boven te bekijken. Op de torenspits van het Belfort stonden al in de Middeleeuwen grote draken als windvaan. Bij feestelijkheden was het gebruikelijk de draak vuur te laten spugen en werden brandende pektonnen opgehangen rond de draak. Dat moet een indrukwekkend gezicht geweest zijn. Middeleeuws vuurwerk.
Een gedeelte van de middag brachten we door op het politiebureau van Gent, omdat Willy in de kerk of op de markt bestolen werd van haar telefoon. De 'flikken' konden niet veel doen aan zakkenrollers was de boodschap, 'ze zijn erg slim'. 's Avonds op de terugreis in de bus werden we gebeld door een vriendelijke vrouw uit Gent die de telefoon gevonden had in een vuilcontainer. Toch een voordeel als je met een 'koelkast' rondloopt.... niet interessant om iets mee te doen.
Vorige week in Brugge was een van mijn deelnemers aan het kloosterweekend ook al bestolen. Dus: weest extra alert als je een Kerstmarkt bezoekt!
Een van mijn taken in de opvoeding van onze kinderen was het vertellen van Verhaaltjes en Voorlezen. In de op de rand van het kinderbed verzonnen verhaaltjes probeerde ik allerlei belevenissen van de dag op te nemen. Als de verhaaltjes te lang werden, dan liet ik iemand plotseling ontwaken uit een droom. Einde verhaal, snel gaan slapen nu. Willemijn riep vaak halverwege al 'het is toch geen droom he....' . Johanneke wilde zich met het verloop van het verhaal bemoeien en Jan Willem haalde vaak het einde van het verhaal niet...., had veel slaap nodig....
Verhaaltjes vertellen is goed voor de taalontwikkeling en woordenschat, maar is ook erg nuttig om je kinderen beter te leren kennen. Bij het onderdeel voorlezen had ik niks met sprookjes of Roald Dahl of Paul Biegel achtige verhalen. Natuurlijk wel het Nostalgisch Realisme van Annie MG Schmidt en de dikke historische romans van Thea Beckman. Hoogtepunt was het voorlezen van Koning van Katoren. Dit boek ging over Stach, die Koning wilde worden en daartoe eerst 7 problemen in zijn land moest oplossen. Prachtig hoe Stach het opnam tegen monsters (de vervuiling) of knobbelneuzen (uitbuiting) of ruzie makende kerken. In mijn klas las ik het boek ook voor. Zagen de leerlingen dit gewoon als een leuk verhaal dan kregen ze een Mavo of VMBO advies. Snapten ze de metafoor in het verhaal en de spitsvondigheid van de door Stach bedachte oplossingen dan konden ze wel naar de HAVO of VWO. Dat werkte beter dan dat CITO gedoe.
Het boek van Jan Terlouw is nu, na 40 jaar, verfilmd. Ik denk niet dat ik er naar toe ga, want het boek roept nog steeds allerlei mooie beelden in mij op die ik me door de filmmaker niet laat afnemen. Maar als de film een herleving oplevert voor deze jeugdboekklassieker dan laat ik me misschien toch wel overhalen.
Het kloosterweekend in Brugge bracht mij weer vele verrassingen. We waren dit keer met 14 zeer verschillende deelnemers, van 28 tot 82 jaar. Stadsgids Roos bracht ons zaterdagochtend in het voor toerisme onbekende Brugge. En leidde ons rond in onder meer het Jezuïetenklooster en de Sint Gillis kerk. We hebben al afgesproken waar ze ons volgend jaar naar toe gaat brengen.... Gastenpater Johannes deelde zijn passie met ons ten aanzien van de spiritualiteit van de Karmelieten. En Pater Carlos, de abt van het klooster, liet ons ook toe achter de schermen van het kloosterleven.
Bij deze geldkist vertelde hij dat er drie verschillende sloten op de kist zitten. 3 broeders hadden een sleutel, en waren dus alle 3 nodig om de kist te kunnen openen. Waardoor er een ingebouwde controle plaats vond rond de geldzaken. Hadden we dit kloosterprincipe in de financiële wereld maar volgehouden! Dan stond Europa en de Euro er nu heel wat positiever voor.
De groep was zeer geïnteresseerd en hield het trouw vol om alle onderdelen van mijn drukke programma mee te doen. We moesten vaak de 'kunst van het stoppen' hanteren om op tijd in de kerk te zijn!
Hoe zorgelijk het kloosterleven ook is, met zo weinig broeders op vaak zo hoge leeftijd, de inspiratie is er voor mij, en zoals de groep het ook ervaren heeft, niet minder door.
