Paasbrunch

 

zo, de oogst is binnen.....

Gekantelde Tijd

Een mooi artikel vandaag in Trouw van Olaf Stomp.
Over de fase in je leven waarin je beseft dat de tweede helft van de zandloper voller is dan het bovenste gedeelte.
Over het ervaren van kantelmomenten.
Je kinderen hebben jouw advies steeds minder nodig.
De arts in het ziekenhuis die qua leeftijd je dochter had kunnen zijn.
M'n jonge collega's die net wat slimmer zijn met de social media of de nieuwste app's.
De fietstochtjes naar Gouda die toch wel meer moeite kosten.
Dat dus.

Deze week haalde ik mijn nieuwe paspoort op.
'Weduwnaar' staat er nu in.
Je nieuwe identiteit, Jan.
En de post schrijft 'aan de erven van' als er nog iets voor of over Willy verstuurd wordt.

Ik heb diverse boeken en artikelen gekregen en  verzameld over 'afscheid  nemen' en  'de kunst van het doodgaan'.
Dat is de afgelopen maanden een groot item geweest.
Ik heb ontdekt dat het besef vergroten dat je sterfelijk bent nog wel te doen is.
Maar de dood aanvaarden als hij bij je aan de deur klopt is een heel ander verhaal.
Willy heeft me laten zien dat zij het kon.
Dat neem ik mee als ik er in dit Paasweekend nog eens extra over nadenk.
De tijd, mijn tijd, is gekanteld.
Een troost is dat al mijn generatiegenoten deze kanteling vroeg of laat onder ogen zullen krijgen en er mee moeten dealen.

Bedankt....

Aan onze familie, vrienden, collega's, leerlingen, buren, mede kerkleden

en aan jou:

 

Mudra's

Zondagmorgen bezocht ik de Boeddha tentoonstelling in het Volkenkundig Museum in Leiden.
Het was daar vandaag Boeddha-dag met extra lezingen, muziek, workshops en rondleidingen waardoor het gezellig druk werd. Naast het levensverhaal van Prins Siddharta, de Boeddha, werd ook de veelzijdigheid van het Boeddhisme in verschillende landen getoond, de diverse stromingen en de vele  manieren waarop de Boeddha in beelden, schilderingen, films (India), posters en stripverhalen (Japan) werd en wordt weergegeven. Onze Tuincentra staan er tegenwoordig vol mee, maar hier zie je de Echte.
Ik heb vooral gelet op de Mudra's, de Handhoudingen van de Boeddhabeelden. Het lijkt wel wat op de gebarentaal van  de dovenscholen van mijn werk.

In de door het mooie licht zeer sfeervolle Boeddhazaal van het museum zie je die diverse mudra's, zoals hier de mudra van de meditatie, de mudra van de onderwijzing en de mudra van de
geruststelling.

Inhoudelijk vind ik het Boeddhisme nog best lastig te doorgronden. Ik heb regelmatig mail contact met mijn oud leerling Peter Mulder, die nu als Boeddhist en parttime monnik in Taiwan woont. Klik hier naar mijn eerdere blog over Peter. Hij stuurde mij onlangs nog informatie en tips om te lezen. Wie weet ga ik de clou nog wel eens doorkrijgen. En snap ik de vier edele Waarheden over het Lijden en het Achtvoudige pad om het Lijden op te heffen.Vandaag was een goede start op weg naar enig inzicht. Ik ontdekte dat er veel overeenkomsten zijn met  ons Christelijk Westerse kloosterleven waarin Aandacht, Stilte, Mediteren, Ascese, Pelgrimage  en Mantra's (vgl. de Psalmen) ook centraal staan. En deze Boeddhistische Chinese monnik lijkt best wel op Benedictus of Franciscus met z'n staf en z'n pij:

 

Beerschoten

Wachtend op een leerling die een tentamen moest afmaken maakte ik vandaag een pauzewandeling door Landgoed Beerschoten, achter De Bilt.
Onze kinderen kennen dit bos goed want we liepen hier vaak een zondagmiddagrondje en gingen hier jaarlijks naar de Levende Kerststal.
Zo'n loofbos heeft opvallend licht en mooie kleuren in het vroege voorjaar ontdekte ik vandaag.

Na de drukte

Nu ’t rouwrumoer rondom jou is verstomd,
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten,
nu voel ik dat er ’n diepe stilte komt
en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten.
En telkens weer zal ik je tegenkomen,
we zeggen veel te gauw: het is voorbij.
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen,
niet wie je was en ook niet wat je zei.
Ik zal nog altijd grapjes met je maken,
we zullen samen door het stille landschap gaan.
Nu je mijn handen niet meer aan kunt raken,
raak je mijn hart nog duidelijker aan.

- Toon Hermans -

netopdewereld@ad.nl

Vandaag in het Algemeen Dagblad:

Franciscus

Deze week ben ik weer grotendeels gestart met mijn werk.
Werk geeft structuur en afleiding. En ik doe het graag.
Een andere goede manier van afleiding is voor mij museumbezoek. Ook in de ziekteperiode van Willy ging ik vaak naar een museum. Zij stimuleerde dat ook enorm. De museumjaarkaart maakt bezoeken laagdrempelig en je vindt het dan niet 'zonde van het geld' om maar kort te gaan.
Dit voorjaar zijn er prachtige tijdelijke tentoonstellingen. Ik was al bij 'Jeroen Bosch' in 's Hertogenbosch, bij 'Erasmus' in Gouda en vrijdag ga ik met Piet de K. naar 'Franciscus' in het Catharijneconvent te Utrecht.
Ik verheug me nu al op de teksten van Henk  van Os, ook zo'n rasverteller.
De Heilige Franciscus is voor mij op geloofsgebied de tegenhanger van de Heilige Benedictus. Benedictus was in mijn beeld een schrijver, een geleerde, een manager, een bestuurder. Hij kende de bijbel en de filosofen, zijn geloof zat vooral in zijn hoofd. Franciscus was een charismaticus, een pastor, een gelovige vanuit het hart, hij had oog voor mensen en de natuur. Hij droeg de Stigmata, de kruiswondtekenen, zo close was hij met Jezus. De huidige paus laat ook dat charismatische zien, hij heeft niet voor niets de naam Franciscus gekozen. En de vorige paus, Benedictus, was denk ik ook veel meer een geleerde en schrijvende, studerende paus. Deze twee Heiligen laten 2 geloofsbeelden zien die ook in de (protestantse) kerk waar ik lid van ben zeer zichtbaar zijn. Met alle tussenvormen die zo Nederland-eigen zijn. Het leidt tot een boeiende, pluriforme gemeente waarin zowel plaats is voor verstilde vespers als diensten met uitbundige opwekkingsliederen.
Wie mijn blogs leest, zal zo'n beetje kunnen inschatten in welk geloofsgebied ik mij bevind....
Ik ben benieuwd of mijn beeld van Franciscus erg overhoop wordt gegooid tijdens het museumbezoek.      klein filmpje
UPDATE 11-3, zoals ik al verwacht had waren de teksten van Henk van Os zeer boeiend bij deze tentoonstelling. Het museum liet het leven van Franciscus zien en ook zijn  zo belangrijke stigmatisering,  zijn liefde voor de natuur, Franciscus als mysticus en schrijver van bijvoorbeeld het Zonnelied en stichter van een kloosterorde.
2 beelden uit de tentoonstelling, 500 jaar verschil in tijd, de een Middeleeuws met stigmata, de ander uit onze tijd:

Nieuw Leven

Woensdag geboren: kleinzoon Jax
(spreek uit: Djeks)

een prachtig kereltje, alles erop en eraan

het gaat goed met de ouders Willemijn en Tim

en opa is opgelucht en dolgelukkig

wel wat van slag van al die wisselende emoties van de laatste weken

maar dankbaarheid overheerst 

  Jax werd woensdagmiddag geboren in het ziekenhuis

precies boven het kamertje waar Willy enkele weken geleden lag 

'Niet alles in het leven is toeval Jan', zei iemand mij vanavond.....

 

UPDATE vrijdag 4-3, 't is een mooi ventje!

Update 7-3: en overgrootmoeder kan het nog allemaal gezond meemaken, bijna 90 jaar leeftijdsverschil.....

Update 11-3, 3 kleinkindjes, een rijk bezit: