Do Ut Des

In veel Godsdiensten komt het zogenaamde do-ut-des principe voor. Het betekent zoiets als 'ik geef opdat jij ook iets geeft'. De mens geeft z'n God een mooi  tempel of een groot offer en verwacht daar iets voor terug te krijgen: een gezond lijf, bescherming of een gelukkig en lang leven. Je ziet dit  principe van elkaar iets geven met de bedoeling dat de ander ook geeft heel vaak terug, ook in het sociale leven.
Ik moest daar aan denken toen ik Willy vanmorgen op haar verjaardag het 'Cadeau' aankondigde: je krijgt een leuke kookcursus aangeboden bij Volksuniversiteit Woerden. Ze zou nu kunnen denken: lekker zo'n kado, opdat ik beter ga koken en jij daar van profiteert. Do ut des dus. Maar zo is het natuurlijk niet. Heel vaak kook  ik zelf en doet Willy de boodschappen. Daarbij koken we elke dag, halen we nooit iets bij een afhaalchinees of een pizza boer. En op zondagavond plotseling voor  8 of 9 man eten op tafel zetten, zoals afgelopen weekend, is ook geen probleem. Dus met dat gezond koken van ons zit het wel goed. Nee het is gewoon een leuk alternatief cadeau voor  5 avondjes uit. En ik ken de  kok die deze cursus geeft en weet dat dit heel goed wordt......vanavond kook ik natuurlijk zelf!

Skippy

Maandag namen we bij de Runnersclub Woerden afscheid van trainer Edwin. Hij gaat verhuizen naar Australië en zo kwam het dat ik gisteren naast een kangoeroe door Woerden liep voor de maandagavondtraining..... Jammer dat Edwin vertrekt want naast het feit dat hij inspirerende trainingen gaf,  hadden we op de atletiekbaan tijdens de 400 meter baantjes vaak goede gesprekken over het onderwijs, de ICT wereld of de overige toestand in de wereld!

Hennep

Eindelijk weer eens een weekend waar het etiket 'zomer 'op past. We hebben het gebruikt om het jaarlijkse uitstapje met de oudjes - oma Hoeksel en Tante Tinie - uit te voeren. Zo bezochten we met hen het touwmuseum in Oudewater. Interessant hoe in onze streek in de vorige eeuw volop hennep werd gekweekt, niet voor de hasj, maar om van de  hennepstengels touw te maken. De inwoners van Oudewater werden om die techniek, waarbij je met een bos getwijnde en gehekelde hennep om je buik liep, Geelbuiken genoemd. De oma van Willy heeft ook nog aan deze vorm van noodzakelijke bijverdienste meegedaan, dat maakte dit museumpje extra interessant!

Verder vierde Woerden dit weekend een havendag met oude dieselschepen, palingroken en talloze shantikoren. "Toen wij uit Rotterdam vertrokken..."

Solvitur Ambulando

Afgelopen maandag en dinsdag was ik met Arie Bol in de Eifel, Duitsland, om hier een kloosterbezoek voor te bereiden. Dat is gelukt. We hebben Abtei Himmerod leren kennen als een plaats met veel mogelijkheden en de ongedwongen sfeer hier maakt dat we sterk onze eigen inbreng kunnen geven aan het programma. Met de groep gaan we wandelen op de Eifelsteig en we noemen het, naar Augustinus, Solvitur Ambulando, wandelen met een -meditatieve- opdracht. Door te wandelen tot inzicht komen. Ook gaan we hier eind september een wijngaard beklimmen en een boottocht maken op de Moezel.

Bruder Stephan van Himmerod zal voor ons een kloosterrondleiding en meditatiemomenten voorbereiden. Het wordt denk ik een mooie combi van spiritualiteit en cultuur met een beetje sportieve inbreng.

Overigens ontdekten we hier een nieuw verkeersbord: Pas op, overstekende paters.....

Klusjes

De twee dochters hebben met hun vriend allebei een huis gekocht. En allebei in Woerden. Het ene huis moet nog gebouwd worden volgend jaar, het andere huis is deze week onder handen genomen met schuurpapier, muurverf en schoonmaakmiddelen. Gelukkig is het alom bekend dat ik niet zo handig ben, maar een zoldertje witten dat lukt nog wel. En de verhuiskar rijden past ook wel bij mij. Het huis aan de Bergstraat is prachtig en had geen grootse verbouwing nodig.

Bayern

De vooroordelen voor Beieren zijn: welvarend, bier, gotiek, lekker eten, het land van de paus, gastvrije mensen. Het blijkt allemaal te kloppen!

Het is ook een mooi vakantiegebied, we kozen het voor de derde vakantie-etappe en we beklommen hier fikse bergen, fietsten langs de Donau naar het prachtige Regensburg en maakten uitstapjes naar Tsjechie.

De oudjes (m) uit het dorp waar we verbleven trekken elke woensdag met elkaar  de berg op om in een hut de rest van de dag elkaar grote verhalen te vertellen, bier te drinken en Bratwurst te eten. Vorig jaar waren er wel enkelen overleden tijdens de fikse klim naar boven maar een mooiere dood kan men zich hier niet voorstellen. Dood gaan als God in Beieren.

Nog 2 weken vrij....                                                                                            (bron: Trouw)

Aufguss

Onze tweede stek is in het Thuringerwald, in de voormalige DDR. In het dorp is een enorm Kuuroord gevestigd met bijbehorend zwembad en saunalandschap. Je mag het ook bezoeken als 'kuren' niet in je verzekeringspakket zit, zoals hier in Duitsland nog steeds het geval is. In de sauna vindt een bij dit mysterieuze gebied behorend ritueel plaats: de Aufguss. Er wordt met water gegoten en  handdoeken gezwaaid, bijzondere geuren dringen overal in door en de temperatuur loopt op tot ruim 90 graden.

Deze landstreek is vol mystieke bossen waar we met een mondharmonicaspelende gids hebben rondgedwaald. Een gebied van volksverhalen, trollen en heksen, en stenen met bijzondere krachten waar je onderdoor moet kruipen om je zonden kwijt te raken...