donderdag 29 december 2011

Hoenkoop

Tussen Vlist en Hoenkoop is onlangs een nieuw fietspad geopend. Het maakt de fietstocht vanuit Woerden naar de familie in Vlist zeker 10 minuten korter. En je kunt hier een prachtig beeld krijgen van dit ongerepte stukje Groene Hart. In  dit gebied zelfs geen horizonvervuiling door spoor- of snelwegen, windmolens of landbouwsilo's. Alleen het klooster van Haastrecht en de kerk van Polsbroek zijn zichtbaar en passen wonderwel in dit landschap. De 'achterkaai' die natuurlijk ook door dit landschap loopt zal nog opengesteld en verhard worden, voor de wandelaars....
Moeten we er nu blij mee zijn, met dit soort openstellingen, of is het beter dit gebied en z'n weidevogels en muskusratten met rust te laten? We hebben er flink over gediscussieerd tijdens de Kerstmiddagwandeling, maar ik ben er nog niet helemaal uit. Als er bij de boezemmeertjes maar geen snackkar geplaatst wordt komende zomer!

donderdag 22 december 2011

Kerstezel

Vanmorgen in de file hoorde ik weer eens dat leuke kerstlied van Harrie Jekkers,' de Kerstezel'. Het doet me altijd weer denken aan de vele kerstspelen en kerstmusicals die ik mocht opvoeren met de leerlingen van de Bernhardschool en later de Willem Alexanderschool in Woerden. Na veel jaren werd ik er wel wat zat van, elke december weer dat gedoe met die stal en herders en ik was altijd de kribbe kwijt van het jaar daarvoor. In een melige bui heb ik toen een alternatief kerstpel geschreven waarin Jozef de stal uit komt rennen en roept 'Hoera het is een Dochter'. De collega's vonden dit soort humor maar niks. Tsja, toen werd het tijd om te stoppen als Kerstspelspeler. Maar dit lied blijft erg leuk:

zaterdag 17 december 2011

Linschoten

Dit jaar werd de Linschotenloop niet afgelast, zoals vorig jaar en konden we weer met velen door het mooie Cattenbroek lopen. Dit jaar moest ik natuurlijk wel zoon Jan Willem voor blijven die voor het eerst meeliep. Dat lukte maar net. Ook een leerling die ik begeleid, Richard, was de uitdaging aangegaan om mij eruit te lopen. Hij finishte zo'n 10 minuten eerder..... 'Je wordt ouder papa, geef het maar toe '. Maar het was een mooie dag en ik haalde de afstand nog steeds binnen het uur (57.54). Met dank aan de trouwe supporters Willy, Johanneke en Bash

maandag 12 december 2011

Stekeltrekker

Nu de kerstvakantie eraan zit te komen ben ik m'n stapel boeken op het nachtkastje aan het uitbreiden. Er ligt al een aantal boeken van de in Woerden geboren schrijver Herman de Man. Bijzondere verhalen van deze Joodse man die vooral in het strenge Benschop heeft gewoond en als decor mijn geboortestreek koos:  het gebied rond Oudewater, IJsselstein, langs de Lek, de Vlist, Lopikerwaard. De Man heeft een heel eigen soort dialect in deze boeken en dat lijkt inderdaad op het taaltje dat Ome Willem Uittenbroek sprak. Hij schreef vooral over het strenge  Calvinistische milieu van de Rijn-,  Lek- en Hollandse IJsselstreek en de grote sociale verschillen tussen de rijke boerenstand en de landarbeiders.
Zijn boek 'Heilig Pietje de Booij' ben ik kwijt geraakt. Ik heb het vast uitgeleend en nooit meer terug gezien. Het bijzondere aan het boek is dat de onnozele Pietje als stekeltrekker werkt in de Lange Ruige Weide, het gebied waar familie Uittenbroek vandaan komt. Mijn vader is ook als stekeltrekker begonnen in dit gebied. Het apparaat dat hij gebruikte, een soort grote houten schaar ligt nog in mijn schuurtje. Deze week zag ik het boek staan op Marktplaats. Voor 2 euro stuurt een aardige man uit Kerkrade het op en ik kan er de donkere dagen rond kerst vast wel  mee doorkomen.

maandag 5 december 2011

Wat staat de Tijd haar Goed

Het Sint feest begint een ritueel te worden: al vroeg in de zondagmiddag gaan we een maaltijd klaar maken. Dit keer  Chinees-achtig. Eigenlijk heb ik dan een ronde tafel nodig zoals we dat in China meemaakten. Met een ronddraaiende schijf in het midden, waarop van alles staat en natuurlijk probeer je het allemaal uit. Zonder die ronddraaiende tafel lukte het ook wel om lekker te eten. De maaltijd eindigt met Mona toetjes, die ook allemaal opgaan, hoeveel we er ook neerzetten. De gedichten en surprises waren weer groots en ik kreeg van Sint een verzamel CD van Marco Borsato om lekker hard te kunnen draaien in de auto. Met poëtische teksten als 'ik heb met m'n ogen dicht naar jou gekeken' en 'wat is ze mooi, wat staat de tijd haar goed'. Kijk, daar kun je mee aankomen als je een wat oudere dame feliciteert met haar verjaardag 'wat staat de tijd je goed....'! Ik heb het dus helaas niet zelf bedacht.

maandag 28 november 2011

Advent

Advent begon voor Willy en mij in Brugge. Ik was daar met een jaarlijkse PKN groep in het Karmelietenklooster. Het was weer een erg geslaagd weekend. Nieuw in het programma was een bezoek aan de grote bibliotheek van het klooster, een indrukwekkende verzameling. Pater Josef heeft ons rondgeleid. In de bieb staat een beeld van Maria die haar Zoon lezen leert, dat zouden we vaker moeten afbeelden in plaats van die kribbe en de herdertjes.....
Ook Pater Jan verraste ons weer met een lezing, dit keer over het mystieke Godsbesef van de Karmelieten. En Pater Johannes verving de herstellende Pater Hugo. Zo heb ik naast een aantal Woerdenaren ook enkele paters beter leren kennen. Stadsgids Roos liet ons  weer de mooie plekjes van Brugge zien. In dit weekend heeft Woerdenaar Joop van Drie uitgebreid verteld over zijn hobby:  iconen schilderen. Hij had er ook een aantal prachtige meegenomen. Kortom een cultureel en spiritueel weekend in een nog steeds onverwachte verrassingen biedende stad.
de krypte onder de Heilig Bloed Kapel

donderdag 24 november 2011

Vilde Kathske

Vanavond bezocht ik een voorstelling van "Vilde Kathske', Joods verteltheater. Zij speelden  in De Dam in  Woerden hun programma 'de Smaak van het Paradijs'.  Mooi, zo'n avond melancholieke klezmer muziek en een met passie gespeeld verhaal met diepe en tegelijk grappige inhoud. We hebben dit als commissie Kerk en Israël georganiseerd en het is fijn als er dan een zaal vol op zo'n programma afkomt!

maandag 21 november 2011

Tjeu

Gisteren, zondag 20 november, was ik op een studiedag van het ISVW  - ik noem het de filosofieschool - in Leusden.
Theoloog Tjeu van de Berk gaf daar een hoorcollege van 10 - 16 uur. Hoe kan iemand een grote groep zo lang boeien, al was er ook voldoende tijd voor koffie en lekker lunchen?  Dat kwam omdat hij iets te zeggen had. Het boek dat Van de Berk onlangs publiceerde heet: 'het Oude Egypte, bakermat van het jonge Christendom'. Op de voorkaft zie je een  uit Egypte meegenomen Obelix met daarop een door de Pausen bedachte aanvulling: een kruis. De foto is illustratief voor het gedachtegoed in het boek: de grote Waarheden, de dogma's van het Christendom zijn ontstaan in de  Nijldelta, in de smeltkroes van het gnostieke Egyptische Alexandrie. Van de Berk legt in talloze voorbeelden uit hoe de symboliek uit de Bijbel al eeuwen eerder bekend was bij de Egyptenaren. Sinds we het Egyptische schrift kunnen lezen, N.B. nog maar sinds 1822, weten we wat er op al die obelixen, tempelversieringen, papyrusresten en andere kunstschatten wordt uitgebeeld. En heel veel moet nog vertaald worden. Het zijn verhalen over het thema:  maagdelijke geboorte, het thema van de drie - ene God,  het verhaal van een God die mens wordt en sterft, afdaalt in de onderwereld en na  3 dagen verrijst. En vele andere frappante overeenkomsten tussen de Egyptische mythologie en de Christelijke theologie. Na een jarenlange studie, ook ter plaatse in het Nijldal, weet Tjeu vd Berk zijn toehoorders te boeien met de mythe van Isis en Osiris, de wonderlijke geboorte van Horus, de viering van 25 december (zonne feest) , de viering van de opstanding (maanfeest), de symboliek van de 3 dagen, de Egyptische scheppingsverhalen, de Triniteit van Amon (vader,hemel), Pta (aarde,zoon)  en Ra (de Adem, Pneuma, Spiritus).  Maar ook weet hij uit te leggen hoe deze beelden in religies vaak onbewust werken door te wijzen op de diepere lagen,  de archetypen (Jung) die hieraan ten grondslag liggen. 'Dit soort beelden hingen in de lucht in de smeltkroes Alexandrie in de eerste eeuwen en de (Roomse) kerkvaders hebben het opgesnoven'.
Sinds gisteren is mij meer duidelijk geworden dat het Christendom niet alleen gebaseerd is op het Joodse en Hellenistische denken, maar ook sterk beinvloed is door  de denkbeelden / archetypen die zo kenmerkend zijn voor de Egyptische religieuze uitingen.
In de kerstvakantie het boek lezen......

zaterdag 19 november 2011

Bijbelkoek

Maak eens iets anders dan Appeltaart of Oma Cake: Bijbelkoek!

Ingrediënten:
Zoek in de bijbel. Vooral de NBG en Statenvertaling geven de beste koek! Men neme:
150 gram Richteren 5:25
100 gram Richteren 14:14
3x Jeremia 17:11
350 gram 1 Koningen 4:22
1 kopje Richteren 4: 19b
2 lepels 1 Samuel 14:25
naar smaak Leviticus 2:13
naar smaak 2 Kronieken 9:9
100 gram 1 Samuel 30:12
100 gram Nahum 3:12
50 gram Numeri 17:8
3x Hooglied 2:3 appels
Hoe maken we de bijbelkoek?
- Roer Richteren 5:25 en Richteren 14:14 goed door elkaar
- Klop 3x Jeremia 17:11 erdoor
- Voeg vervolgens 1 Koningen 4:22 erbij en maak met behulp van Richteren 4:19b van het geheel een glad beslag
- Meng 1 Samuel 14 vers 25 en 1 Samuel 30 vers 12 erdoor
- Snijd Nahum 3:12 en Numeri 17:8 en Hooglied 2:3 in kleine stukjes roer daarna alles door elkaar
- Roer er een klein beetje Leviticus 2 vers 13 en 2 Kronieken 9 vers 9 door
- Bak de koek in een voorverwarmde oven op 175 gr. Celsius in ongeveer 60 minuten goudbruin.
Het nuttigen kan daarna beginnen, indien gewenst met Jeremia 35:5b….

vrijdag 4 november 2011

Kanis en Radio Utrecht

Mijn werk bestaat er voor een gedeelte uit dat ik MBO leerlingen begeleid op hun leerbedrijf. Zo was ik vandaag onderweg naar een biologische boerderij achter Kamerik. Vanwege het extreem zachte weer deed ik dat op de fiets tussen de 'legakkers' door, via de Meije en de  Hollandse Kade. Legakkers zijn hier ontstaan omdat het veen / turf werd afgegraven en op eilandjes te drogen werd gelegd.
Hoe mooi reizen  in het buitenland ook is, het kan niet op tegen een novemberfietstocht naar Kanis!

Ik vind het leuk en nuttig om over mijn werk te praten, ik deed dat deze week bij Radio Utrecht voor de rubriek Utrecht Sociaal.

dinsdag 1 november 2011

Euro en Mauro

De waan van de dag wordt beheerst door Mauro, een jonge asielzoeker, wiens situatie in het nieuws is gekomen en nu door allerlei media, liedjesschrijvers, cabaretiers, blogspots,  emo-tv-programma's en politieke spelletjes gekaapt is. Dit had natuurlijk netjes  achter de schermen opgelost moeten worden en niet in onze gretige media-cratie. Laat staan op het CDA congres of in de Tweede Kamer.
En de Euro. Vandaag de aankondiging dat Griekenland een referendum wil gaan houden over het met zoveel moeite ontworpen reddingsplan. Ik ben zwaar tegen referenda; ik heb geleerd van Plato dat teveel democratie de slechtste regeringsvorm is. We kiezen niet voor niets elke 4 jaar deskundige landgenoten om voor de gewone mens niet te begrijpen problematiek op te lossen. Eens liet ik mij ontvallen dat je het kiesrecht zou moeten verbinden aan intelligentiegegevens. 't Was een grapje hoor...! Maar Plato durfde dat wel te beweren: politiek kan alleen maar uitgevoerd worden door de grote denkers, de filosofen, die zich niet laten leiden door de waan van de dag. En hij kwam ook uit Griekenland.

dinsdag 25 oktober 2011

Koeiemart

Vanaf 1410 wordt in Woerden een grote jaarmarkt gehouden, eind oktober. Graaf Jan van Beieren heeft 'ons' daar destijds toestemming voor gegeven en we doen dat elk jaar met kermis, kramen en koeien. Morgen staat dat te gebeuren. En vanavond start de 'nacht van woerden' met o.a. een wielerkoers in het donker. Vroeger was het de enige dag in het jaar waarop m'n vader een middag vrij nam. Hij ging dan alleen op z'n Solex naar de stad - wij waren 's morgens al geweest met moeder - en kocht een nieuwe pet en at een broodje haring. Zowel vanavond als morgen staat m'n agenda vol voor het werk, maar  het moet toch wel lukken nog iets van de bijzondere sfeer mee te pikken, al is het maar door het verplicht eten van poffertjes en erwtensoep.

zondag 23 oktober 2011

Pier

Ter afsluiting van het fietsseizoen  maakten we dit weekend tochten door 2 geliefde gebieden. Gisteren Sluipwijk en vandaag Meijendel. Het was zowaar nog strandweer vandaag en dat op 23 oktober!

donderdag 13 oktober 2011

De Dorpskerk

Artikel geschreven voor een herinneringsboek:
Als ik door de filegevoeligheid langzaam over de A12 rijd en ter hoogte van Waarder ben, zie ik zo’n klein puntje boven het dorp uit steken: de Gereformeerde Dorpskerk.
Ik heb goede herinneringen aan dit gebouw. Een aantal ‘scharniermomenten‘ in mijn leven vonden hier plaats. Ik ben er gedoopt, getrouwd, m’n ouders werden vanuit dit gebouw begraven. Ik heb hier honderden preken aangehoord, tientallen catechisatiegesprekken gevoerd en duizenden liederen gezongen. Ik mocht hier om te oefenen het orgel bespelen. En ben clubleider en CJV voorzitter geweest. Ook mocht ik me nog eens verantwoorden bij de kerkenraad omdat we als jongeren een protestactie gestart waren tegen Zuidafrikaanse sinaasappels. En de plaatselijke groenteboer was daar niet zo blij mee. Een andere keer mocht ik in de kerkenraad uitleggen waarom we de jaarvergadering van de CJV niet met gebed begonnen waren. Het leek mij niet zo gepast omdat we een nogal woest toneelstuk gingen uitvoeren. Het leverde toch een goed gesprek op. Ik kon wel een potje breken bij de kerkenraad, want bij een van de CJV feesten achter de kerk hadden we ontdekt dat er een kraantje was gaan lekken, waardoor we de kerk gered hebben van een grote overstroming. Dat het feest weer eens veel te laat eindigde was toen niet zo belangrijk meer.
Met de verschillende predikanten kon ik goed opschieten. Al was ik het natuurlijk niet met hen eens. Want dat was de basale grondhouding van jongeren in de 70 ‘er jaren van de vorige eeuw. In Waarder was altijd ruimte voor gedachtewisseling. En de predikant ging mee, toen ik voor de CJV een uitstapje organiseerde naar de net uitgekomen Jesus Christ Superstar. En hij zette z’n handtekening als we actie voerden tegen de kernwapens. Weg uit de wereld die dingen, om te beginnen uit Waarder. Over kernwapens gesproken. Ik herinner me nog goed hoe meneer Dirk H., als clubleider, op de jongensclub de werking van een atoombom uitlegde. Simpel, alsof hij ze zelf in elkaar knutselde in z’n schuurtje….
De familie Uittenbroek had een vaste plaats, zo’n beetje op de 5e bank van voren. Mijn vader hield van op tijd komen. Hij was na de koster de tweede man die bij de kerk in Waarder aankwam. We gingen fietsen uit Driebruggen want lopen was net te ver. Mijn moeder kwam later met de zussen. Ik had als eretaak gekregen naast Tante Willempje van Zwieten te zitten en haar op tijd van bril te doen wisselen. En voor haar de psalmen en bijbelteksten op tijd op te zoeken. Als beloning kreeg ik veel pepermunt die smaakte naar 4711. Omdat Tante 2 keer ter kerke ging zat ik er ook meestal 2 keer. M’n vader was diaken en moest collecteren, ‘zaklopen’ noemden we dat. Ik voelde me vaak prettig eenzaam in die bank, alleen met Tante. Je voelde je echt alleen op de wereld bij het avondmaal, iedereen ging naar voren en jij bleef als kind - kijkend naar het mysterie – alleen achter.
Na afloop goot vader als dienstdoend diaken de overgebleven wijn met een speciaal aangeschaft trechtertje weer terug in de flessen. En nam ik het overgebleven brood mee voor onze kippen. Het mysterieuze was dan weer alledaags geworden.
Een hoogtepunt in mijn kerkelijke belevenissen was, als er een vogel in de kerk zat. Die bleef je de hele dienst angstvallig volgen, want duivenpoep op je Zondagse pak, dat gunde je niemand. Toen een gastpredikant paniekerig z’n bril zocht, voelde je de spanning stijgen in de kerk. Gelukkig durfde er iemand te roepen ‘dominee, hij zit op uw voorhoofd’. Als kind was ik zwaar onder de indruk dat iemand dat zomaar durfde te roepen en dat God dat toeliet in zijn huis.
Bij een van de grote verbouwingen heb ik als vrijwilliger nog geholpen met de sloop van de preekstoel. Ook hebben we toen de bank- met- brandvlek weggehaald waar een van de vroegere kosters z’n sigaar langzaam op liet uitgaan. Als kind dacht ik dat het een soort brandoffer was, dat rookslingertje voor in de kerk.
Waar veel van mijn leeftijdgenoten afstand hebben genomen van de kerk en daar met allerlei vormen van negativiteit op terugkijken heb ik dat beslist niet. Kerkgang hoorde bij mijn leven en gaf structuur aan de zondag. En ja, er was verder niets te beleven in het dorp, dus naar de kerk gaan was voor mij een welkome tijdsbesteding.
In mijn visie is de mens een religieus wezen en zal er altijd behoefte blijven aan spirituele plekken van samenkomst als kerken, kloosters, tempels en moskeeën. Moge de Gereformeerde kerk van Waarder nog lang een bewijs blijven van deze stelling.

maandag 3 oktober 2011

Himmerod

Het weekend stond in het teken van Abtei Himmerod in de Duitse Eifel , waar ik met een groep van 14 leuke en boeiende mensen geweest ben. Hoewel de start spannend was - ik had geen reactie gekregen op mijn email 'we komen eraan'...- was het een relaxt weekend. Himmerod is eigenlijk een spiritueel dorpje met wandelaars, kerkgangers, rustzoekers, een vol gastenhuis, een boekhandel, restaurant, museum en dat allemaal in een prachtige omgeving.  We hebben de dagen gevuld met kloosteractiviteiten als: meditatieve momenten, gesprek, creativiteit, wandelingen en lekker eten. Door het fantastische weer was de klimtocht door de wijngaarden en aansluitende boottocht op de Moezel een meer dan zomerse activiteit.
Het is spannend of Himmerod in deze vorm kan blijven bestaan. Er wordt deze maand nog een besluit over genomen. De groep broeders is te klein geworden om het een Abtei te blijven noemen. De leider, Bruder Stephan spoedt zich voort tussen kerk, gastenhuis, kapel, keuken en ondertussen heeft hij ook nog tijd om mensen te spreken, grapjes te maken met de kinderen die hier ook volop zijn. En Wallnusse te rapen voor het oogstfeest....en dat als 77 jarige! Het zou toch erg jammer zijn als zo'n levendige plek geen toekomstperspectief meer krijgt. Voor een eventueel volgend bezoek heb ik al een wandelgids gevonden, Frau Hannelore, een van de vele vrijwilligers die hier een  zinvolle weekend en vakantiebestemming heeft gevonden! En Sebastian, ook een vrijwilliger, wil ons wel weer een rondleiding geven.....
update 7-10: vandaag het bericht ontvangen dat de abdij voorlopig voor een jaar gered is, dan wordt opnieuw bekeken hoe de economische  situatie is. Een extra reden om er weer eens naar toe te gaan.

zaterdag 24 september 2011

Israël

een artikel geschreven voor ons kerkblad:

Gedachten bij Israëlzondag, 2 oktober

‘’Waarom ben jij lid van de commissie Kerk en Israël?” vroeg iemand mij onlangs. Ik heb hem uitgelegd dat het woord Israël mij op verschillende niveaus bijna dagelijks triggert.
Het begon al in mijn jeugd. Elke dag ging het zo’n 3 kwartier per dag over….. Israël. Op school vertelde de juf of meester in beeldende taal, ondersteund met grote schoolplaten, over de geschiedenis van Israël. Ik lette heel goed op, want een 10 voor Bijbelse Geschiedenis op m’n rapport leverde een goede fooi op van opa Uittenbroek. En mijn moeder las dagelijks voor uit de kinderbijbel van Anne de Vries. Ik had een groots beeld van Israël, terwijl ik nooit buiten ons dorp kwam. Toen ik als student door zuinig te leven genoeg van mijn studiefinanciering overhield om 3 weken door Israël te reizen was dat een fascinerende ervaring. Natuurlijk was het heel anders dan het in mijn jeugd ontworpen beeld, maar niet minder boeiend. Van de trektocht door de Sinaï voel ik nu na ruim 30 jaar nog steeds de spirituele kracht die dat bij mij opriep.
En toen ontdekte ik nog meer, bijvoorbeeld dat Jezus geen Christen was geweest maar een Jood. En werd de bijbel veel rijker toen ik boeken van Joodse auteurs als Pinchas Lapide, David Flusser en Harold Kushner ging lezen. De wortels van het Christendom werden daarin voor mij bloot gelegd.
Ik studeerde een poosje filosofie. De grote denkers die onze tijd en cultuur beheerst hebben - ik noem alleen maar Spinoza, Marx , Freud, Einstein, Levinas – ze waren van Joodse afkomst. Waar komt die enorme denkkracht toch vandaan?
En dan wordt later een van je kinderen verliefd op een Palestijn. En komt de dagelijkse politieke situatie van Israël wel heel dicht bij, namelijk bij het geluk en de zorgen van je dochter en inmiddels schoonzoon. Je ontdekt dan nog meer van de onoplosbare problematiek die de wereld dagelijks in z’n greep houdt. En die nu weer zo extra actueel is. In dat inmiddels veel minder romantische Israël van je jeugd.
In de commissie Kerk en Israël gaat het over al dit soort aspecten en associaties bij het woord Israël. We proberen jaarlijks een programma te maken om Israël, het Jodendom, de ‘roots’ van de bijbel, in Woerden bespreekbaar te maken en te houden. Ik vind het boeiend om daar een steentje aan bij te dragen. U weet nu waarom.
Jan Uittenbroek

vrijdag 23 september 2011

Industrieel Erfgoed

Vaak bestaan mijn werkzaamheden uit overlegmomenten. Meestal gebeurt dat in een kantoor - of schoollokaalachtige omgeving. Deze week zocht ik met een groepje collega's ter afwisseling een locatie op, die je kunt omschrijven als 'industrieel erfgoed', een oude fabriekshal, omgebouwd tot restaurant. In een stad als Utrecht zijn er talloze van dit soort panden en deze bleek op 3 minuten lopen van mijn kantoor te staan. Het leverde een goed BOT gesprek op!(Benen op Tafel)

zaterdag 17 september 2011

Echo

Een man en zijn zoon lopen in het bos, plotseling struikelt de jongen en omdat hij een scherpe pijn voelt roept hij: "Ahhhh". Verrast hoort hij een stem vanuit de bergen die "Ahhhh" roept. Vol nieuwsgierigheid roept hij: "Wie ben jij?", maar het enige antwoord dat hij terugkrijgt is: "Wie ben jij?". Hij wordt kwaad en hij roept: "Je bent een lafaard!", waarop de stem antwoordt: "Je bent een lafaard!". Daarop kijkt de jongen naar zijn vader en vraagt: "Papa, wat gebeurt hier?".
De man antwoordt: "Zoon, let op!" en hij roept vervolgens: "Ik bewonder jou!". De stem antwoordt: "Ik bewonder jou!". De vader roept: "Jij bent prachtig!" en de stem antwoordt: "Jij bent prachtig!". De jongen is verbaasd, maar begrijpt nog steeds niet wat er aan de hand is.
Daarop legt de vader uit: "De mensen noemen dit echo, maar in feite is dit het LEVEN!
Het leven geeft je altijd terug wat jij erin binnen brengt. Het leven is een spiegel van jouw handelingen. Als je meer liefde wilt, geef dan meer liefde! Wil je meer vriendelijkheid, geef dan meer vriendelijkheid! Als je begrip en respect wenst, geef dan begrip en respect. Wil je dat mensen geduldig en respectvol met je omgaan, geef hen dan geduld en respect! Deze natuurwet gaat op voor elk aspect van ons leven.".
Het leven geeft je altijd terug wat jij erin brengt, het is geen toeval, maar een spiegel van jouw eigen handelingen.

donderdag 15 september 2011

Mist

Wat mij opvalt, is dat er vrijwel geen dagen meer zijn met langdurige dichte mist. Volgens mij heeft mijn auto niet eens meer een mistlamp, ik heb 'm de laatste jaren ook niet nodig gehad. Vroeger... ja toen hadden we nog echte mistdagen. Ik weet nog dat ik Willy thuis had gebracht in Gouda en toen vrijwel niet meer rijden kon door de mist. Ramen open, stapvoets rijden. Ik ben toen  achter een vrachtwagen aan gegaan op de IJsseldijk en toen die stopte bleken we achter op een boerenerf te staan. Volslagen geen zicht. Toeterende treinen, wie hoort dat nog? Herman de Man schreef zelfs een roman over de mist, 'de kleine wereld'. Een prachtig sfeerboek over mijn geboortestreek, wekenlang in dichte nevel opgesloten.
Hoe komt het dat de wereld zoveel transparanter is geworden? Meer wind? Schonere lucht? Opwarming? Laat de wetenschap zich daar eens over buigen. Beter dan die flutonderzoeken naar dingen die we al lang weten. Bijvoorbeeld deze week een proefschrift over jongens die op school anders leren dan meisjes. Dat weet elk onderwijsmens!

donderdag 8 september 2011

Partnerschap

Dinsdag 13 september gaat het gebeuren: dochter Johanneke en Bash gaan om hun partnerschap officieel te registreren naar het stadhuis te Woerden. Nu Bash Nederlander is, kan dat  allemaal. En Willy en ik zijn getuigen. Hoe het verloopt is ons ook nog onbekend maar het wordt vast heel feestelijk! Wellicht wordt het later ook nog eens een echte bruiloft, wellicht  wel met de wederzijdse familie erbij.... de tijd zal het leren of dat mogelijk wordt!

update: het is een feestelijke ochtend geworden,  met veel handtekeningen; in mijn toespraakje heb ik gefilosofeerd over 'scharniermomenten' in het leven.....

zondag 4 september 2011

Bloemaert

Vandaag hebben we in het Catharijneconvent  de première bijgewoond van een onlangs aangeschaft schilderij van de Utrechtenaar Abraham Bloemaert. Ter gelegenheid van de Uitmarkt werd dit schilderij  voor het eerst aan het publiek getoond. Het is zo'n schilderij waar je in zo'n prachtig museum, ondanks de grootte  en schitterende kleuren, zo maar aan voorbij loopt. Maar nu ik het verhaal gehoord heb vandaag,  beeldend verteld door Woerdenaar Bram van der Vlugt, over de geschiedenis van dit schilderij loop ik er niet meer zomaar langs. Het stelt de 4 kerkvaders Augustinus, Hiëronymus, Gregorius en Ambrosius voor in een door en door Katholieke setting. Eigenlijk is het doel van de schilder het kerkvolk te wijzen op de Eucharistie  als enige weg om in de Hemel te komen. Katholieke propaganda dus. Geschilderd in een tijd waarin de Protestanten het voor het zeggen hadden in de stad Utrecht. De directeur van het museum vertelde hoe het schilderij aangekocht is en waarom het zo prachtig past in de collectie. De fraaie priestermantel op het schilderij hangt al jaren 'life' in dit museum. En de plek waar de schilder begraven ligt is hier zo'n 50 meter vandaan.  Ook een  boeiend verhaal. Eigenlijk kun je zo'n museum als het Catharijneconvent alleen maar goed bezoeken met een gids, want elk object heeft wel zo'n achtergrondverhaal!
Na zoveel cultureels hebben we ook nog geslenterd langs talloze andere vormen van kunst,  klassiek en modern, een Middeleeuwse markt, allerlei workshops en opgravingen. Utrecht had weer eens stevig uitgepakt vandaag.

zaterdag 3 september 2011

Joodse Begraafplaats

Elke stad heeft ze wel, van die bijzondere plekjes waar je vaak ongemerkt aan voorbij gaat.
Voor veel Woerdenaren is het een onbekend stukje stad: de Joodse begraafplaats aan de Westdam.
Zaterdag 10 september heeft iedereen gelegenheid tijdens Open Monumentendag dit mini-monument te bezoeken en iets te horen over de geschiedenis van deze plek. De plaatselijke werkgroep Kerk en Israël, zal hier rondleidingen geven. Omdat ik lid ben van deze groep, ga ik me deze week wat verdiepen in de geschiedenis van de Joden in Woerden, zodat ik wat te vertellen heb volgende week zaterdag.
UPDATE: er waren veel bezoekers op de Open Monumentendag, het heeft vast geholpen dat veel Woerdense scholen meededen aan een bezoekronde langs de monumenten.  

dinsdag 30 augustus 2011

Do Ut Des

In veel Godsdiensten komt het zogenaamde do-ut-des principe voor. Het betekent zoiets als 'ik geef opdat jij ook iets geeft'. De mens geeft z'n God een mooi  tempel of een groot offer en verwacht daar iets voor terug te krijgen: een gezond lijf, bescherming of een gelukkig en lang leven. Je ziet dit  principe van elkaar iets geven met de bedoeling dat de ander ook geeft heel vaak terug, ook in het sociale leven.
Ik moest daar aan denken toen ik Willy vanmorgen op haar verjaardag het 'Cadeau' aankondigde: je krijgt een leuke kookcursus aangeboden bij Volksuniversiteit Woerden. Ze zou nu kunnen denken: lekker zo'n kado, opdat ik beter ga koken en jij daar van profiteert. Do ut des dus. Maar zo is het natuurlijk niet. Heel vaak kook  ik zelf en doet Willy de boodschappen. Daarbij koken we elke dag, halen we nooit iets bij een afhaalchinees of een pizza boer. En op zondagavond plotseling voor  8 of 9 man eten op tafel zetten, zoals afgelopen weekend, is ook geen probleem. Dus met dat gezond koken van ons zit het wel goed. Nee het is gewoon een leuk alternatief cadeau voor  5 avondjes uit. En ik ken de  kok die deze cursus geeft en weet dat dit heel goed wordt......vanavond kook ik natuurlijk zelf!

dinsdag 23 augustus 2011

Skippy

Maandag namen we bij de Runnersclub Woerden afscheid van trainer Edwin. Hij gaat verhuizen naar Australië en zo kwam het dat ik gisteren naast een kangoeroe door Woerden liep voor de maandagavondtraining..... Jammer dat Edwin vertrekt want naast het feit dat hij inspirerende trainingen gaf,  hadden we op de atletiekbaan tijdens de 400 meter baantjes vaak goede gesprekken over het onderwijs, de ICT wereld of de overige toestand in de wereld!

zaterdag 20 augustus 2011

Hennep

Eindelijk weer eens een weekend waar het etiket 'zomer 'op past. We hebben het gebruikt om het jaarlijkse uitstapje met de oudjes - oma Hoeksel en Tante Tinie - uit te voeren. Zo bezochten we met hen het touwmuseum in Oudewater. Interessant hoe in onze streek in de vorige eeuw volop hennep werd gekweekt, niet voor de hasj, maar om van de  hennepstengels touw te maken. De inwoners van Oudewater werden om die techniek, waarbij je met een bos getwijnde en gehekelde hennep om je buik liep, Geelbuiken genoemd. De oma van Willy heeft ook nog aan deze vorm van noodzakelijke bijverdienste meegedaan, dat maakte dit museumpje extra interessant!
Verder vierde Woerden dit weekend een havendag met oude dieselschepen, palingroken en talloze shantikoren. "Toen wij uit Rotterdam vertrokken..."

woensdag 10 augustus 2011

Solvitur Ambulando

Afgelopen maandag en dinsdag was ik met Arie Bol in de Eifel, Duitsland, om hier een kloosterbezoek voor te bereiden. Dat is gelukt. We hebben Abtei Himmerod leren kennen als een plaats met veel mogelijkheden en de ongedwongen sfeer hier maakt dat we sterk onze eigen inbreng kunnen geven aan het programma. Met de groep gaan we wandelen op de Eifelsteig en we noemen het, naar Augustinus, Solvitur Ambulando, wandelen met een -meditatieve- opdracht. Door te wandelen tot inzicht komen. Ook gaan we hier eind september een wijngaard beklimmen en een boottocht maken op de Moezel.
Bruder Stephan van Himmerod zal voor ons een kloosterrondleiding en meditatiemomenten voorbereiden. Het wordt denk ik een mooie combi van spiritualiteit en cultuur met een beetje sportieve inbreng.
Overigens ontdekten we hier een nieuw verkeersbord: Pas op, overstekende paters.....

zondag 7 augustus 2011

Klusjes

De twee dochters hebben met hun vriend allebei een huis gekocht. En allebei in Woerden. Het ene huis moet nog gebouwd worden volgend jaar, het andere huis is deze week onder handen genomen met schuurpapier, muurverf en schoonmaakmiddelen. Gelukkig is het alom bekend dat ik niet zo handig ben, maar een zoldertje witten dat lukt nog wel. En de verhuiskar rijden past ook wel bij mij. Het huis aan de Bergstraat is prachtig en had geen grootse verbouwing nodig.

maandag 1 augustus 2011

Bayern

De vooroordelen voor Beieren zijn: welvarend, bier, gotiek, lekker eten, het land van de paus, gastvrije mensen. Het blijkt allemaal te kloppen!
Het is ook een mooi vakantiegebied, we kozen het voor de derde vakantie-etappe en we beklommen hier fikse bergen, fietsten langs de Donau naar het prachtige Regensburg en maakten uitstapjes naar Tsjechie.

De oudjes (m) uit het dorp waar we verbleven trekken elke woensdag met elkaar  de berg op om in een hut de rest van de dag elkaar grote verhalen te vertellen, bier te drinken en Bratwurst te eten. Vorig jaar waren er wel enkelen overleden tijdens de fikse klim naar boven maar een mooiere dood kan men zich hier niet voorstellen. Dood gaan als God in Beieren.

Nog 2 weken vrij....                                                                                            (bron: Trouw)

Aufguss

Onze tweede stek is in het Thuringerwald, in de voormalige DDR. In het dorp is een enorm Kuuroord gevestigd met bijbehorend zwembad en saunalandschap. Je mag het ook bezoeken als 'kuren' niet in je verzekeringspakket zit, zoals hier in Duitsland nog steeds het geval is. In de sauna vindt een bij dit mysterieuze gebied behorend ritueel plaats: de Aufguss. Er wordt met water gegoten en  handdoeken gezwaaid, bijzondere geuren dringen overal in door en de temperatuur loopt op tot ruim 90 graden.

Deze landstreek is vol mystieke bossen waar we met een mondharmonicaspelende gids hebben rondgedwaald. Een gebied van volksverhalen, trollen en heksen, en stenen met bijzondere krachten waar je onderdoor moet kruipen om je zonden kwijt te raken...