Een nieuwe uitdaging in 2010 is voor mij het invullen van een lesdag "Benedictijnse Filosofie" in het Karmelietenklooster in Brugge. Na een gesprek met Pater Carlos Noyen, de prior, hebben we dit gepland op 29 mei 2010.
Nu maar afwachten of er een groepje Belgen en Nederlanders zich opgeeft.
Vandaag mocht ik op het Simea congres in Lunteren m'n werk in 1 minuut presenteren en ja wat doe je dan op 4 december...: Collega’s ,
In deze ene minuut presenteer ik met trots,
Het symbool van Ambulante Dienst het Rotsoord, namelijk …. een Rots
U denkt dan misschien aan star, statisch , onbeweeglijk blijven staan
maar wij geven daar in Utrecht liever een andere invulling aan
Onze Rots is zo gemaakt dat ie in het woeste getij blijft drijven
Want wij willen als cluster 2 organisatie zeker niet buiten schot blijven
Als de golven van verandering op ons af zullen komen
Willen wij als Rots zeker ook mee kunnen stromen
Beweeglijk, creatief, flexibel onze gestelde doelen behalen
En waar nodig zullen we ook stabiliteit blijven uitstralen
Met aandacht voor de klant en diens tevredenheid
Maar ook een beetje humor en relativering op z’n tijd.....
Gisteren opgehaald: een nieuwe Peugeot 207.
De eerste indruk is dat dit een prima keuze is.
Einde van ons Toyota tijdperk.Waar staat die leeuw voor? Sterkte? Snelheid? Statie? Superzuinig?
In elk geval heeft onze eigen leeuw meteen ontdekt dat deze motorkap ook prima zit...
Ook dit jaar start ik Advent in het zo sfeervolle Brugge. Met een
kerkgroep van 13 deelnemers dit keer. Ik verheug me op de stadsrondleiding van de Belgische gidsenbond. En op de ontmoeting met de broeders van het Karmelklooster. Leuk dat dochter Johanneke en schoonzoon Bash ook meegaan dit jaar. En ook enkele jongeren.
update: Brugge Blijft Boeien..... Pater Hugo was gastvij als altijd. Meneer Hubert Dumery was weer een prima gids. De groep was zeer gemengd en bijzonder geïnteresseerd. Het zaterdagavondgesprek met een van de broeders was indrukwekkend. Het groeiend aantal monniken in dit klooster geeft weer nieuw elan aan de gemeenschap. En het weer paste bij de sfeer, vanuit de donkere dagen op weg naar het Licht. Met de prior van het klooster heb ik een nieuwe uitdaging afgesproken: een lesweekend over de Regel van Benedictus in het Karmelieten klooster, in mei volgend jaar.
Zit ik donderdag 19-11 voor het eerst van mijn leven in de sneltram Nieuwegein - Utrecht, staat deze na enkele honderden meters stil. Telefoonstoring.
Gelukkig had ik krantjes en een leuk boekje in de tas zitten om dat uurtje wachten toch nog zinvol door te komen.....in angelo cum libello: "overal heb ik rust gezocht, en ik heb ze slechts gevonden in een hoekje met een boekje"; Thomas a Kempis (ca. 1380 – 1471)
In een flits gebeurt het: licht bij remmen in een bocht, de auto gaat aan het glijden op zo'n witte streep, ik zie die vrachtwagen op me afkomen, stuur om, auto van de weg in een strook klei, tegen de vangrail, stop.
Gelukkig ongedeerd, maar wel dikke schade aan de voor- en zijkant. De opgepiepte politieagent vindt dat ik nog wel voorzichtig naar huis mag rijden en Rijkswaterstaat neemt de schade op aan de vangrail. 't Is maar Blik is het cliché, maar toch wel Blik waar ik de laatste 11 jaar bijna dagelijks in verbleef.
Als de schrik voorbij is ga ik dit weekend op autojacht, want maandag moet er wel weer gewerkt en gereisd worden.
Zaterdag 31-10 heb ik het CDA congres bezocht met Jan Willem. Het programma ging inhoudelijk over de gemeenteraadsverkiezing, de AOW en de staatsschuld die per seconde met 1000 euro toeneemt. Onder de koffie ging het vooral over het eventuele vertrek van J.P.Balkenende. Die oplichtende ster op de foto is dus niet van Bethlehem maar van Brussel. Ik voorspel dat hij volgende week zijn vertrek naar Europa aankondigt. Zijn toespraak was ambitieus, het applaus was lang.... update: ingezonden stukje naar Trouw gestuurd:
Ster van Brussel. Wat een toepasselijke foto op de website van Trouw van onze minister-president met boven zich de rijzende ster, nee niet van Bethlehem, maar van Brussel. Van harte gegund JP zo’n nieuwe baan, mocht het er van komen. Zeker na 7 jaar de baas te zijn geweest van dit altijd mopperende en zo vaak met modder gooiende landje. Jan Uittenbroek, Woerden
Hebt u dat ook, van die stapeltjes met interessante tijdschriften, dozen met uitgescheurde krantenartikelen, die oude agenda ’s met gedachtespinsels, aantekeningen en opgevangen one- liners, briefjes op het prikbord, gele plakkertjes op de PC….. Sinds kort weet ik dat dit soort verzamelingen aanleggen niet een abnormale eigenschap is van mij, maar dat dit een breed voorkomend fenomeen is. En er bestaat zelfs een naam voor: rapiarium.
Dominee Aart Mak en professor Anne van der Meiden schreven er een interessant boekje over met de titel ‘eigenhandig - bewaren wat je beweegt’.
In het boek komen allerlei vormen van deze rapiaria langs. In alle tijden maakten mensen notities van wat hen raakte. De monniken in de kloosters begonnen daar al mee. De auteurs beschrijven beroemde verzamelaars als Augustinus (Belijdenissen) en Blaise Pascal (Gedachten). Deze grote wiskundige heeft de notitie die hij maakte van zijn Godservaring zelfs in zijn kleding genaaid en deze is pas na zijn dood door anderen gelezen. Ook de Zusters en Broeders des Gemenen Levens komen aan de orde en het beroemde rapiarium van Thomas a Kempis: de ‘navolging van Christus’.
Ook in onze tijd zijn veel mensen bezig met schrijven en verzamelen van notities. Van der Meiden en Mak schrijven boeiend over pastorale rapiaria en zien God in de psalmen ook een rapiarium maken: van ons, mensen.
Bestond het rapiarium vroeger uit een aantekeningenboekje, een schoenendoos met knipsels of een prikbord, in onze tijd is de computer -ook- een prachtig middel om te verzamelen wat je beweegt. Maar schrijven is toch het best vinden de auteurs, want schrijven is de beste manier om ‘het stromende denken te laten stollen’.
Het past bij v.d. Meiden en Mak om hun thema te verbinden met kerkelijke gewoontes, bijvoorbeeld als het gaat om briefjes met gebedsintenties. Daarnaast staan in het boek serieuze en vaak grappige columns over handschriften, de Bijbel, predikanten, dagboeken, de boekdrukkunst, krantenknipsels, kassabonnen, motto’s, lijfspreuken, briefjes omhoog gestuurd langs het vliegertouw. En, voor deze tijd: het boek van Sinterklaas komt ook aan de orde en wilt u wel weten welk briefje Anne van der Meiden bij Jezus in de kerststal legde? Lees dit boekje.
Het leven gaat snel..., zo'n herfstvakantie vliegt voorbij. Gelukkig hebben we dit weekend een uur extra. Wat doe je nu zo'n komende week als ambulant begeleider, met meerdere overige klussen en hobby's? Een blik in mijn agenda:
Maandag:
- bezoek leerling die net geopereerd is (CI plaatsing)
- stagebezoek op een zorgboerderij in Benschop
- overleg commissie kinderzorg samenwerkingsverband Woerden
- avond: hardlopen op de atletiekbaan
Dinsdag
- overleg over leerlingen Driestarcollege
- bespreking handelingsplan met leerling op het ID college Gouda
- avond: uit eten met JS, CDA vergadering
Woensdag:
- schrijven van diverse begeleidingsplannen
- met een slechthorende leerling een spreekbeurt/klassenvoorlichting voorbereiden
- avond: vergadering medezeggenschapsraad Utrecht
Donderdag:
- intervisie bespreking op school
- administratie en Gemeenschappelijke Medezeggenschapsraad voorbereiden
- avond: cursus voorbereiden Volksuniversiteit
Vrijdag:
- stagebezoek metaal bedrijf
- ouderbezoek Kockengen
Zaterdag:
- hardlopen en CDA congres in Utrecht
Zondag:
-voorbespreking kloosterbezoek Brugge
Vandaag kook ik, omdat we 31 jaar getrouwd zijn, voor het hele gezin een nagerecht. Het toetje wordt Coco Y Pina. Dit heb ik vorige week geoefend in 'het Kook Station' in Bodegraven, waar ik met leden van de commissie kinderzorg (van Samenwerkingsverband Passaat) een erg leuke kookles volgde.
Ingrediënten: Ananas, Suiker, Boter, Banaan, Citroensap, Gember
Schil de ananas en snij in langwerpige repen, het hart niet gebruiken.
Bak de ananas kort aan in de boter en voeg de suiker toe,
karamelliseer goed. Blus af met water voeg banaan, citroensap en
gember toe. Laat 30 minuten sudderen.
Serveren met ijs, stukje chocola, honing of bosvruchten. Mmmmmm...
vrijdagavond 9-10 heb ik een 'mannenuitje' georganiseerd: met Jan Willem en Bash gaan we een proefles Aikido ondergaan. Tijdens de open avond van de Volksuniversiteit heb ik een leuk gesprek gehad met Aikido leraar Peter van Lier, hier uit Woerden. Ik ben benieuwd hoe we dit gaan ervaren. De jongens weten nog niet precies wat we gaan doen, dan moeten ze mijn blogspot maar beter lezen.....
Cursus Benedictijnse Wijsheid
Ook dit jaar geeft Woerdenaar Jan Uittenbroek bij de Volksuniversiteit Woerden een cursus over de Benedictijnse filosofie.
Benedictus leefde rond 550 in Italië en was de stichter van een kloosterorde. Zijn Regel is tot nu toe de leidraad voor vele kloosters. Hoe kan het dat deze Wijsheid het zo lang heeft volgehouden? En wat kunnen we van dit ‘management uit de 6e eeuw’ leren, ook als we buiten een klooster wonen?
In 3 avonden wordt hier uitleg over gegeven en komen we met de deelnemers tot gesprekken over de manier waarop je volgens Benedictus je tijd moet indelen, hoe je leiding moet geven, hoe je met elkaar in een team om moet gaan, hoe je stress kunt voorkomen, maar ook hoe je gastvrij kunt leven en wat het belang is van studie en spiritualiteit in je leven. Er wordt een link gelegd met moderne managementgoeroes zoals Stephen Covey. Voor de deelnemers die dat willen meemaken wordt een weekend georganiseerd in een Benedictijns klooster, een bijzondere ervaring.
Vandaag ben ik op uitnodiging van zoon Jan Willem, die stage loopt in de Tweede Kamer, voor het eerst van mijn leven bij Prinsjesdag geweest. Vanuit het Kamergebouw en op het plein is het een leuke gebeurtenis. En ja, Maxima is een erg mooie prinses!
Een van mijn grotere taken dit jaar is in de GMR (gezamenlijke medezeggenschapsraad) van mijn werkgever (de Koninklijke Effatha Guyot Groep) na te denken over de fusie met Viataal tot een nieuwe organisatie 'Koninklijke Kentalis'. Leuk werk, al wordt de GMR wel eens vergeten bij de besluitvorming.....
Voor komend kerkelijk jaar hebben we (Arie Bol en ik ) een reis naar Turkije voorbereid; de wervende tekst is deze week gepubliceerd in het boekje 'geloof en cultuur' van de Woerdense PKN kerken:
Rondreis in Turkije
Datum: eind april – begin mei 2010 (15 dagen)
Leiding: Arie Bol en Jan Uittenbroek
Plaats: Midden, Zuid en West Turkije
Reizen in Turkije is reizen in Bijbelse sporen.
De berg Ararat uit het Noach verhaal ligt er. En volgens de traditie leefde en stierf Maria, de moeder van Jezus, in het oude Turkije. De apostelen Paulus en Johannes hebben hier het evangelie verkondigd. Paulus schreef zijn brieven naar de eerste Christengemeentes in Klein Azië. De oudste Christelijke geloofsbelijdenissen zijn er ontstaan. In dit boeiende gebied willen we twee weken rondreizen. Niet alleen op zoek naar Bijbelse sporen, maar we willen ook in de volle breedte kennis maken met de cultuur van dit land, dat zo strategisch ligt op de grens van Europa en Azië. Ook willen we de Turken ontmoeten en de gastvrijheid van Turkije ervaren, ver weg van de toeristische drukte aan de kust. Op het programma staan onder meer: Perge en Aspendos, Ikonium, Ankara, Istanbul, Troje, Pergamon, Efeze en Pamukkale. Een uitgebreid bezoek aan Cappadocië met enkele sportieve elementen kun je ook verwachten. Een uitgebreide folder kun je aanvragen via uittenbroek@hotmail.com.
Het maximale aantal deelnemers is 30. Voor de deelnemers wordt in februari een voorbespreking georganiseerd. We reizen met reisorganisatie GoedIdee reizen. Een goede conditie is belangrijk voor deze reis.
update: tussenstand: op 30-8 al 25 boekingen binnen
(een artikel geschreven voor het clubblad van RCW)
Lopen en loslaten
De grote filosoof René Descartes leerde ons dat een mens bestaat uit een lichaam en een aparte ziel. In onze tijd zien we in, dat lichaam en ziel onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en dat weten hardlopers en wandelaars als de besten.
In de (wandel)vakantie die ik maakte in Noord Italië had ik tijd om daar nog wat meer over te lezen en ik wil het gelezene hier graag samenvatten.
Waarom is hardlopen en sowieso bewegen goed voor de psychische welstand? Hoe komt dat alle hardlopers zo’n ‘goed gevoel’ hebben na de training? Waarom gaan zoveel mensen een wandelvakantie maken of lopen ze 3 maanden door Frankrijk en Spanje naar Santiago de Compostella of een andere bedevaartplaats? Waarom gaf het meedoen aan een Wallfahrt in Oostenrijk de deelnemers aan de RCW wandelreis deze zomer zo’n aparte ervaring?
Er is een aantal redenen voor te geven vanuit de (wandel)literatuur.
Ten eerste zegt wandelgoeroe Bruce Chatwin dat de mens bedoeld is om te lopen. De meest ideale beweging die een mens kan maken is de loop– wandelbeweging. Als je niet toegeeft aan deze aangeboren drang kun je ziek of zelfs depressief worden.
Als je loopt maakt je lichaam dopamine aan. Deze neurotransmitter is het ideale middel dat je lichaam maakt tegen pijn en depressie. Een stevige wandeling of een regelmatig stukje hardlopen werkt dus echt genezend. Het heeft pas echt effect leert de wetenschap als je er een zekere inspanning voor moet doen, dus slenteren door een winkelcentrum heeft dit effect niet. Mensen die zich vroeger genezen voelden na het bezoek aan een heilige plaats werden dus niet genezen door die heilige plaats zelf, maar door de wandeltocht ernaar toe! ‘Der Weg ist das Ziel´ hebben Oostenrijkse berggidsen mij geleerd. Dat geldt hier zeker ook.
Wandelen en lopen heeft veel te maken met ‘loslaten’. Je maakt je sowieso los van allerlei materiele zaken, want je kunt niet veel meenemen en alles wat je teveel meesjouwt ervaar je al snel als ballast.
Als je dat materiele kunt loslaten, is het een kleine stap om allerlei alledaagse problemen ook als ballast te zien. Lopen gaat samen met loslaten, lopen is jezelf uit de tijd tillen.
Een bijzonder effect van samen lopen is dat je vaak komt tot goede gesprekken. Dat komt omdat je bij lopen een heel goede gesprekshouding aanneemt, namelijk naast elkaar en niet tegenover elkaar. Oogcontact lijkt heel goed voor de communicatie, maar Freud wist al dat dat ook heel remmend kan werken. Daarom liet hij zijn patienten op een bank liggen met het gezicht van hem afgedraaid.
Als je loopt zijn de neuzen dezelfde kant op gericht en dan komen de tongen los en gaat het ook vaak over wezenlijke onderwerpen. Mensen die wandelreizen maken of pelgrimstochten ondernemen zullen dat beamen.
Zo las ik dat lopen de hersengebieden activeert die zich bezig houden met taal, dus een lange wandeling kan je ook daarom spraakzamer maken. Omdat ik vaak in de bergen wandel ervaar ik het effect dat mensen boven de boomgrens hun horizon beter kunnen verleggen , een weidsere blik hebben en hun eigen wereldje gemakkelijker kunnen relativeren. Ik heb nog niet gelezen dat dit wetenschappelijk te onderbouwen is, maar heb het wel vaak zo gezien bij mezelf en medelopers.
Lopen kan ook tot gevolg hebben dat je stil wordt door de natuur of de omgeving waarin je loopt. Dat je de communicatie even stopzet en dichter bij jezelf komt.
Nog even over die dopamine–aanmaak: onderzoek wijst uit dat het effect van die dopamine sneller optreedt als je vaker loopt of traint. Als je vaker en regelmatiger loopt is het ‘geluksgevoel’ sneller op te wekken. Proeven met ratten hebben dit ook bewezen. Dus: kom vaak naar de RCW training om dit effect te bereiken. Of ga net als ik vaak op wandelvakantie. Wandelen en lopen werken dan ook verslavend, maar het lijkt me een gezonde verslaving.
Bronnen:
Bruce Chatwin: Anatomy of Restlessness
Esther Bakker: ik loop langs Abcoude en neem mee
Ineke Albers: Over pelgrimage, lopen en genezing
Psychologie magazine, juli 2009
Naast de voorbereidingen voor het nieuwe schooljaar bereid ik me ook voor op de Dam tot Dam loop, van Amsterdam naar Zaandam, die op 20 september gelopen wordt. Met een groepje RCW 'ers loop ik die zondagmorgen 16 kilometer en wel voor het goede doel: Eye Care Foundation, een stichting die helpt blindheid en slechtziendheid in ontwikkelingslanden te voorkomen en te genezen. Zelfs Willy heeft zich laten overhalen hieraan mee te doen. Haar eerste 'wedstrijd' en dat meteen tussen zo'n 30.000 deelnemers....
Op een feest van Nico en Annie van Tellingen hield ik gisteren met Kees van Eerten een 'tweespraak in de sfeer van Calvijn' . Daarna konden de feestgasten op de foto met Calvijn - eventjes geleend bij de IKON-. In de toespraak had ik enkele opvallende en onverwachte uitspraken van Calvijn verwerkt zoals:
' Het is geen zonde een vrouw te kiezen die mooie vormen heeft’
‘ Birae et vinum per se non malum est, dwz: bier en wijn zijn in zichzelf niet slecht.
‘ een sober mens behoort niet meer dan twaalf gangen per maaltijd te eten’
‘ Als man zonder vrouw ben je maar een half mens’ (en andersom ook denk ik )
En deze: ‘ In de hemel vieren we samen feest ’
Wanneer je op reis gaat naar Ithaca,
bid dan dat de weg lang mag zijn,
vol avontuur, vol kennis.
Vrees de Lestrygonen en de Cyclopen niet,
noch de boze Poseïdon
–heb voor hen geen angst:
nooit zul je dergelijke wezens op je pad treffen
als je gedachten verheven blijven,
als een mooie emotie je geest en je lichaam raakt.
De Lestrygonen en de Cyclopen,
de woeste Poseïdon zul jij nooit tegen het lijf lopen
als je deze niet al in je ziel met je meedraagt,
als je ziel deze niet voor je geestesoog oproept.
Bid dat de weg lang mag zijn.
Dat er een overvloed mag zijn aan zomerochtenden
waarop jij, met zoveel plezier en een hart vol vreugde,
havens voor de eerste maal mag binnenlopen,
en een tijd lang op Fenicische markten mag vertoeven,
om er mooie koopwaar aan te schaffen:
parelmoer en koraal, barnsteen en ebbenhout,
sensuele parfums, vele en divers,
zoveel mogelijk geuren die de zinnen prikkelen;
bezoek Egyptische steden in overvloed,
om er wijs te worden en van geleerden kennis op te doen.
Houd op je reis altijd Ithaca voor ogen.
Daar aan te komen is je ultieme doel.
Verhaast de reis echter in geen geval.
Beter is het deze jaren te laten voortduren,
en, eenmaal oud geworden, bij het eiland Ithaca voor anker te gaan,
rijk geworden van alles wat je onderweg hebt vergaard,
niet in de verwachting dat Ithaca je rijkdommen zal brengen.
Ithaca heeft je immers de mooie reis al bezorgd.
Zonder haar zou je niet op weg zijn gegaan.
Niets anders heeft zij jou te bieden.
En als jij haar tenslotte arm aantreft,
heeft Ithaca jou niet bedrogen,
want wijs als jij dan geworden zult zijn van zoveel ervaring,
moet je al begrepen hebben waar Ithaca’s voor staan.
De laatste vakantieweek ga ik vullen met een fietstocht naar België. Samen met collega Henk ten Hove gaan we zo nog wat inspiratie opdoen voor het nieuwe schooljaar.
Pleisterplaatsen: Oudenbosch, Middelburg, klooster Brugge, Gent, klooster Affligem.
update: dinsdag 18-8 weer teruggekeerd na een mooie tocht van ruim 300 km. We hadden veel zon, veel wind, slechts 2 lekke banden, mooie overnachtingen bij 'vrienden op de fiets' en in de kloosters in Brugge en Affligem.
België blijft een fantastisch land
waar we alle feestelijkheden
rond 'Maria Hemelvaart'
meemaakten
en Henk kennis maakte
met het rijke Roomse leven In Dordrecht bezochten we de Calvijntentoonstelling
Jan Willem heeft ons weer opgehaald in Affligem. En broeder Frits nam zoals altijd hartelijk afscheid van ons: 'altijd welkom hoor....'