Sportieve Afsluiting

Sommige rituelen moet je in stand houden, zoals een gezond stuk hardlopen op Oudejaarsdag.
Dit jaar met Erica, Frans en Wolter de oliebollenloop in Schoonhoven gedaan.

Artikel

Vandaag verscheen dit artikel over de Marokko reis in de Woerdense Courant:

Woerdenaren aan de start van de marathon van Marrakech
WOERDEN - Het begon niet eens zo heel serieus, maar dat werd het al spoedig. Zondag 30 januari loopt een groep Woerdenaren mee in de marathon van Marrakech.
‘‘We deden op de club (Runners Club Woerden) een rondje: waar ga jij lopen,’’ verhaalt Jan Uittenbroek. ‘‘De een ging zich voorbereiden op de marathon van Rotterdam, de ander op die van Eindhoven en toen kwam de vraag: wat ga jij doen, Jan? Zuid Marokko was mijn antwoord.
Als je dàt gaat doen, wil ik mee, kreeg ik als reactie en zo is het eigenlijk gaan rollen.’’
De Woerdenaar heeft intussen ruime ervaring in het organiseren van reizen naar verre bestemmingen. Hij was onder meer met groepen in Syrië en, al in 2006, Marokko. ‘‘In Marrakech heb ik een goede kennis wonen. Die ken ik nog van de reis van 2006. Ik heb contact met hem gezocht en hij zou het gaan regelen.’’
Dat viel uiteindelijk nogal tegen. Niet waar het de regelkunsten van de Marokkaanse kennis betrof, maar de prijs. ‘‘Het werd gewoon veel te duur,’’ aldus Uittenbroek.
Maar het idee om in Marrakech de marathon te gaan lopen, bleef knagen. ‘‘Ik ben nog eens met (clubgenoot) Jan Luidens gaan praten en toen was de conclusie dat we het toch maar moesten proberen.’’
Rondreis Het ei van Columbus bleek een rondreis door Marokko te zijn. ‘‘We vonden er één die de Koningssteden van Marokko aandeed en die net op de dag van de marathon in Marrakech zou zijn. Zo zou de reis een stuk betaalbaarder worden en toen zijn we weer gaan lobbyen om het project toch van de grond te krijgen.’’
Met succes, want intussen hebben 27 personen zich aangemeld voor de reis. Lopers en niet-lopers. Uittenbroek verwacht dat zo’n vijftien personen eind volgende maand daadwerkelijk vanuit Woerden aan de start verschijnen. ‘‘De rest gaat als supporter mee.’’
De marathon is in Marrakech een groots evenement, waar zo’n vier- tot vijfduizend deelnemers op af komen. Marokkanen zelf, maar ook lopers uit de andere landen in Afrika en zelfs uit Europa en Amerika. ‘‘Dolf Jansen, de cabaretier heeft ‘m ook gelopen en er een heel mooi verhaal over geschreven.’’
Vroeg beginnen De marathon van Marrakech wordt vroeg in het jaar en vroeg op de dag gehouden. ‘‘Je vertrekt al op acht uur ‘s ochtends, want anders wordt het te warm. De klimaatverschillen zijn er best groot. In de winter is het gemiddeld vijftien tot twintig graden, maar midden op de dag kan het behoorlijk warm zijn.’’
Voor Jan Luidens wordt het de dertigste marathon die hij loopt. Ook die andere RCW-veteraan, Willem van Baren, gaat mee, voor zijn 27-ste marathon.
Uittenbroek zelf is een ervaren loper, ‘‘maar ik heb maar één keer een halve marathon gelopen. Dat was in Utrecht. Ik wist niet dat ik dat kón. Ik ben niet zo van de lange afstanden.’’
Maar de tocht naar Marrakech laat hij zich niet afnemen. Het gaat hem daarbij niet alléén om het lopen zelf.
‘‘Marokko heeft in Nederland toch een beetje een naam gekregen en dat is niet terecht. Ik ben er een paar keer geweest en ik vind het een fantastisch land. De natuur is er prachtig en er zijn ongelooflijk aardige mensen. Deze reis biedt de deelnemers een ideale kans om dat eens zelf te ervaren. Dat is niet de reden geweest om deze reis te organiseren, maar de gedachte speelt wel mee.’’

De Woerdenaren zijn op 2 februari weer terug in Nederland.

Geluk

Geveld door een lichte kerstgriep heb ik extra tijd om de feestbijlagen van de krant goed te bestuderen. Het gaat opvallend vaak over ‘geluk’, maar dat is ook wel logisch in deze tijd van ‘Veel Geluk’ en ‘Gelukkig Nieuwjaar’. En omdat ik pas 60 euro won in de staatsloterij is het woord geluk-weliswaar-zonder-hoofdletter wel wat actueler geworden.
Van de in de kranten besproken geluksboeken heb ik er met een kortingsbon van bolpuntcom meteen maar 1 besteld. De Belg Leo Bormans beschrijft in dit boek hoe veel wetenschappers uit diverse landen door hem gevraagd zijn in zo’n 1000 woorden iets over hun onderzoek naar Geluk te zeggen. Het is een boek over positieve psychologie, dus niet zozeer over ‘geluk is dat de zon schijnt’, als wel ’geluk is dat ik tijd maak om een uurtje in de zon te gaan zitten’. Volgens de auteur heeft geluk te maken met je keuzes, dat geldt ook voor de keuze een positieve houding aan te nemen in plaats van in cynisme te schieten, of zoals Job Cohen deze week zei: een azijnpisser te worden.
Er is een causaal verband tussen optimisme en geluk.
In het boek wordt ook gefilosofeerd over de aangetoonde relatie tussen geloof en geluk: religie op zich maakt niet gelukkiger, wel bewuster.
De auteur wil de lezer niet informeren, maar infospireren. Hij zegt dan ook: kies een hoofdstuk en zie wat het met je doet. Zoals je volgens mij ook de bijbel zou moeten lezen.
Alleen al het voorwoord op internet maakt me erg nieuwsgierig. Tip van de auteur is het boek niet achter elkaar te lezen, maar zo nu en dan een stukje.
Nog een tip van deze Belg, om meteen 2 boeken te kopen - een voor jezelf en een om meteen weg te geven-, heb ik als Hollander natuurlijk niet opgevolgd.
Ik kan niet wachten tot de TNT wagen onze straat vol sneeuw komt binnenploegen om mij m’n bestelling af te leveren. Als er weer gestaakt wordt heb ik pech.

Genealogie

Vandaag heb ik in het archief van Woerden en de regio met Jan Willem gezocht naar sporen van de familie Uittenbroek. Ik kan me voorstellen dat dit voor velen een inspirerende hobby is want ik kon ook moeilijk stoppen met speuren in de huwelijks- geboorte- en doopregisters. Zo ontdekten we dat onze naam eigenlijk met UIJT geschreven moet worden, dat staat ook veel deftiger, ik heb nog niet ontdekt waar het fout ging. Verder kwam ik tegen dat Opa Jan, waarnaar ik vernoemd ben, geboren is op 3 november 1880 en zijn vrouw Mijntje Bol is ook op die datum geboren, zeer frappant dus. De moeder van opa Jan heette Jannigje of ook wel Johanna Uittenbroek (geb. 1854), zijn vader is onbekend, 'niet erkende zoon ' heet dat in het archief. Hij werd aangegeven bij de gemeente Lange Ruige Weide door de dorpsdokter. Maar ik weet nu wel uit de burgerlijke stand op welke boerderij Jannigje verbleef ten tijde van de verwekking! En dat een zoon van deze familie getuige was op de latere bruiloft van Jannigje met Willem Zuidam. Herman de Man had het niet mooier kunnen bedenken in een streekroman.

Mijn eigen vader sprak er overigens nooit over, waar zijn vader vandaan kwam, ... dat was een familiegeheim.

De lijn gaat dus verder met de vader van Jannigje, ook een Jan Uijttenbroek, geboren in 1820 te Stein en later woonde hij in Barwoutswaarder, vlakbij mijn huidige woonplaats. Toen hij trouwde kwam de dokter van het dorp mee om een handtekening te zetten, want zij waren de 'schrijfkunst niet machtig'.

Het staat allemaal in de aktes.

Een volgende keer zullen we eens kijken of we nog wat verder kunnen komen in de doopboeken van de verschillende kerken.

UPDATE 29-12: uit een reactie op dit stukje van de familie Zuidam weet ik nu dat Jannigje trouwde met Johannes Zuidam en niet met Willem, waarvan akte!

Kerstvakantie

De kerstvakantie startte vandaag met veel sneeuw. Op ons weidepad leverde dat fraaie plaatjes op. Het is zelfs de vraag of de Linschotenloop morgen wel door zal gaan.

UPDATE 1: de Loop is inderdaad afgelast. En ik was net van plan mijn eigen leeftijd te gaan lopen op de 10 km..... Oudejaarsdag herkansing in Schoonhoven (Oliebollenloop).

Het gaf me vanmorgen tijd om een filosofisch artikel over hardlopen te lezen in Trouw waarin elke hardloper een 'Pelgrim van de Leegte' wordt genoemd. Citaat: 'door te hardlopen komen we in een orde van hogere wetmatigheden... zolang je loopt heb je het eeuwige leven'. Of: 'hardlopen is een vorm van zingeving van de moderne leegte geworden' en: 'voor hardlopers is je tijd je identiteit'. Maar ook: 'de nauw sluitende en vaak spaarzame hardloopkleding voor de dame doet haar welgeschapen vormen vaak zo gunstig uitkomen dat zij als een magneet voor achterop hollende heren werkt'.
Nou dat missen we dus allemaal vandaag.

UPDATE 2: Met Frans toch nog gaan lopen in dit prachtige landschap, rondje PAPEKOP.

Naturalisatiedag

Morgen, 15 -12, is de landelijke naturalisatiedag.
Dan zal schoonzoon Bash op het gemeentehuis van Woerden zijn Nederlands paspoort volgens Koninklijk Besluit uitgereikt krijgen. Een bijzonder moment voor hem, Johanneke en ons. Het boek dat Redmar Kooistra over de eerste jaren van Bash in Nederland schreef heeft eigenlijk een vervolg nodig, want ook de laatste 5 jaar zijn bijzonder geweest. Een asielzoeker maakt veel mee in een land dat in verwarring is rond vreemdelingen, asielaanvragen, procedures en protocollen. Dank zij het generaal pardon en het grote doorzettingsvermogen van Bash + Johanneke is het toch zover gekomen.

Update: behalve paspoorten deelde de burgemeester ook lekkere oliebollen uit. De gemeente Woerden deed erg haar best er iets feestelijks van te maken met cadeaus, cabaret, muziek en hapjes.

Kentalis Hoofdkantoor

Vandaag had ik een commissievergadering op ons hoofdkantoor in Sint Michielsgestel. Dat gebouw lag er mooi bij in de verse sneeuw.
Sinds de fusie vorig jaar is dit complex het centrale hart van de organisatie. Als GMR-lid en lid van diverse werkgroepen kom ik hier regelmatig.
Het gebouw is prachtig met 2 fraaie kapellen, een eigen museum, grote kantoorruimtes. En mooi gelegen in het Brabantse Land. Al 180 jaar wordt hier in St. Michielsgestel les gegeven aan doven en slechthorenden. 'Insituut voor doofstommen' staat op de gevel. De man die dit allemaal begon was een priester uit Son, Martinus van Beek. Volgende keer zal ik de hostiebakkerij bezoeken die ook bij het complex hoort.Wrange bijkomstigheid is dat vandaag het tussenrapport uitkwam van de commissie Deetman over de zedenmisdrijven in de Katholieke instituten in de vijftiger en zestiger jaren; in dat rapport zal St. Michielsgestel misschien ook genoemd worden. Het woord 'doofpot' wordt dan wel een erg letterlijk begrip.
Het waren wonderlijke tijden op sexueel gebied, die vijftiger jaren. De verhalen die onlangs op de verjaardag van mijn zus rondgingen over dit soort misstanden in ons zo strenge protestantse geboortedorp, zouden ook zo naar de commissie Deetman kunnen.

Talent

En opeens ontdek je op een gezellige Sinterklaasavond dat je kinderen een talentje hebben meegekregen via het DNA. Bijvoorbeeld een sinterklaasgedicht schrijven.

Het inpakken van een cadeau kost mij meer moeite dan het schrijven van een bijpassend rijm. En dat blijkt bij Willemijn ook zo te werken. Zo mocht ik op 5 december een Marokkaanse kameel ontvangen met 3 A-viertjes gedicht erbij. En dochterlief merkte op 'het kwam er zo maar uitrollen'.
Als ze dan van Willy nog wat praktische vaardigheden hebben meegekregen komt het vast wel goed.

Marokko en Malta

De Marokko reis die ik voor Runnersclub Woerden georganiseerd heb is helemaal volgeboekt. Betekent dat we met 27 personen uit Woerden eind januari naar Marrakech gaan om de halve of hele marathon te gaan lopen + supporters. Het begon een beetje als een grap onder de rooibosthee, zo van 'waar ga jij lopen het komend seizoen?' En toen ik meldde : 'in Marrakech' was er al snel een groepje dat mee wilde gaan. Wie Alpha zegt moet ook naar Beta , Gamma en Epsilon. Zoon Jan Willem, dochter Willemijn en haar vriend Tim hebben zich ook ingeschreven, dus ik heb veel supporters aan de streep in de Medina van Marrakech....

Ik bewaar nog steeds de mooiste herinneringen aan de vorige 2 reizen in Marokko en hoop vriend Yacine weer te ontmoeten die 2 keer mijn gids was.

Nu nog trainen voor die 21 kilometer. Dat is nog best een roteind lopen.
Morgen een erwtensoep-loop in de sneeuw, daarna 'Linschoten' en in de kerstvakantie een oliebollen-loop in Schoonhoven en tussendoor wat kilometers proberen te maken om al dat eten er weer af te krijgen.
O ja, met Willy, Kees en Martine heb ik ook nog een weekje Malta geboekt in de voorjaarsvakantie. Met 3 drukken op de enterknop heb je een vlucht, een appartement en zelfs al een taxi geregeld. Dat moet niet nog eenvoudiger worden, want dan zijn we geen vakantie meer thuis!

Gij

Gij zijt mij overal nabij,
In ieder ding : gij ziet naar mij,
Of ik u aanzie en herken,
En, een met u, gelukkig ben.

Wel blijf ik dikwijls blind voor u
En reis ik ver van hier en nu,
Of ergens ’t veilig eiland is
Waar ’k troost of slaap vind voor gemis.

Maar soms ben ’k onverwacht weer thuis.
Gij roept mij zachtjes. In ’t geruis
Van wind en blaren langs het raam
Hoor ik de fluistering van mijn naam,

Of in de glinstering van ’t licht
Zie ik uw wachtend aangezicht.
Als ik dan schuchter tot u kom,
Wordt het zo wonderstil rondom,

Zo vreemd en wonderstil in mij,
Dan is er enkel ik en gij,
Neen, gij alleen en wat gij zijt :
Mijn eind van menigvuldigheid,

Mijn oorsprong waar ik ongedeerd
In liefde toe ben weergekeerd...

Maar dan, ontwaakt tot de oude droom,
Hoor ik de wind weer in de boom,
En zie de kleine dingen aan,
Die stil en ernstig voor mij staan,
Verzonken in hun eigen rust.
Zo, van ons diep verband bewust,
Heb ik hen lief en hoor tot hen,
Met wie ’k in u gelukkig ben,

En tot die nieuwe zin gewijd
Wordt al wat is nu werkelijkheid.
---------------
Gelezen en toegelicht door Pater Jan van het Kruis,
Karmelietenklooster Brugge, november 2010

Pelgrims en Zwervers

Een wonderlijke titel heeft het nieuwe boek van de Woerdense ziekenhuispredikant Margriet van der Kooi. In het eerste hoofdstuk wordt de betekenis van ‘Pelgrims en Zwervers’ al snel duidelijk. De auteur wil in het boek uitleggen wat pastorale zorg is. Hoe dat werkt in de praktijk van elke dag. Dat pastoraal werk vaak een zoektocht is naar sporen van hoop en vertrouwen in levensverhalen die mensen met zich meedragen. En het werk van een pastor is het steeds weer bij elkaar brengen van het verhaal van God en de verhalen van mensen. Als een reisgenoot.
De ene mens gaat zijn levensweg als zwerver, de ander als pelgrim….
In dit inspirerende boek kom je hun ontroerende en vaak herkenbare verhalen tegen.

Woerdens Kerkenblad

Deze week verscheen een artikel van mij in het Woerdens Kerkenblad: