200.000

Deze of volgende week haal ik de 200.000ste bezoeker van mijn blog. Waarom doe je dit al zo lang vroeg iemand mij onlangs. Ik heb daar meerdere redenen voor. Ik begon er aan, 14 jaar geleden, omdat mijn 3 zussen nieuwsgierig waren naar wat ik zoal deed. Dan is zo'n dagboek bijhouden wel een leuk middel om hen op de hoogte te houden van mijn activiteiten en hobby's. Maar meer en meer vond ik het ook een mooie manier om mijn gedachten te ordenen, stukjes te schrijven, interesses te delen en misschien naast mijn zussen andere mensen op een idee of gedachte te brengen. 
Als jongere wilde ik graag journalist worden, mijn vader vond die opleiding te links en dacht dat het beter was om het onderwijs in te gaan. Ik heb dat advies gevolgd, maar de wat onderdrukte neiging om iets te willen schrijven is altijd gebleven.
Voor mijn afscheid van het onderwijs ben ik nu een boekje aan het samenstellen met 'blogs' van mezelf, maar vooral van anderen die ik daarom gevraagd heb.

Een blog schrijven is een mooie manier om m'n gedachten te ordenen, interesses te delen, m'n mening te geven, soms gevoelens te uiten. Al heb ik ook veel blogs niet gepubliceerd of weer weg gehaald om privacy redenen. En respecteer ik ook de  privacy van mijn naasten zo goed mogelijk.

Daarnaast hoop ik dat zo'n blog blijft bestaan in de virtuele wereld. Als de servers van Blogger niet gewist worden. Misschien dat mijn kleinkinderen later nog eens denken: wat dacht onze opa Jan, welke muziek vond hij mooi, welke boeken las hij en waar ging hij heen op vakantie....