Voor Het Stappen Gaan

Aanstaande vrijdag, 28-2, geef ik een lezing over Benedictijnse Spiritualiteit voor de afdeling Jongeren en Studenten van de Remonstrantse Gemeente in Rotterdam. Hun bijeenkomsten op vrijdagavond heten toepasselijk 'voor het stappen gaan'. Jonge  Remonstranten gaan graag naar de kroeg, maar zijn ook op zoek naar verdieping en  laten zich graag uitdagen, staat op hun website. Ik hoop dat ik ze iets te bieden heb....klik hier voor meer informatie
UPDATE: in de fantastisch mooie Remonstrantse kerk hadden zich zo'n 20 belangstellenden verzameld. Leuk om te doen en voor het eerst van mijn leven staat mijn naam op een bierviltje.....

Top

'De Mensheid is Vernuftig' zei oude Opa Jan Uittenbroek soms, als hij weer eens iets nieuws ontdekte dat hij bijna niet geloven kon. Dat dacht ik vanmorgen ook op het hoogste door mensenhanden gebouwde bouwwerk in Dubai. En dan zat er nog bijna 400 meter boven ons. De hevige mist en zandstorm was net aardig weg getrokken toen we boven waren.

Hieronder zie je de eigenaar van de toren en tevens de baas van dit landje. Een van zijn Spreuken is dat 'Onmogelijk' niet past in het woordenboek van een Leider.

Ter afsluiting van onze trip zijn we gaan varen op de Creek en hebben Arabisch geshopt in de Souks langs de kade. 

Einde van een fantastische ervaring en leuk om met je zoon zo'n Mannenuitje te kunnen maken!

 

Ik heb het volk hier ervaren als zeer divers, Multiculti, van Westers tot Burka, uiterst vriendelijk en een veilig land voor toeristen. Het werk wordt gedaan door Pakistani, Chinezen en Indiërs. De grote moderne winkelcentra zijn super Westers. Alles wat je maar kunt bedenken is er te koop. En er is overal vermaak, dus als je 's zomers niet buiten kan zijn vanwege de hitte is er van alles te doen in een land dat leeft met airco. Het openbaar vervoer is fantastisch en bijna gratis. De toeristen komen overal vandaan. En er zullen er nog veel komen als je de toekomst plannen hoort van dit land. 'Keep Calm and eat Dates, we still have Oil' las ik op een affiche.... De combinatie  Cruisen en een paar dagen bijboeken in een interessante stad is ook (weer) uitstekend bevallen. En vliegen met Fly Emirates is prima tegen vliegangst. Het komt allemaal zeer degelijk over met dit topmateriaal. Met zo'n maatschappij durf ik ook nog wel eens de oceaan over!

Torens Van Babel

UPDATE zaterdagochtend:

We hebben overnacht op de 23 etage van een van de vele ‘Torens’ hier in Dubai. Vanuit het hotel hebben we uitzicht op 2 van de bekendste torens: de Burj Al Arab en de Burj Khalifa. Die laatste gaan we straks beklimmen. 2 weken geleden hebben we al een kaartje besteld via internet. Het is het hoogste gebouw ter wereld met z’n 828 meter hoogte. En is nog maar 3 jaar geleden geopend. Wij kunnen met een van de 54 liften tot ruim 400 meter komen. Gisterenavond hebben we ademloos staan kijken naar dit immense ding vanuit het winkelcentrum Mall van de Emiraten, ook weer het Grootste van het Midden Oosten. Winkelen moet hier een beleving zijn, vandaar dat er naast  de honderden shops een enorm aquarium is, waar je ook een uurtje kan duiken. Er is een grote ijsbaan en ander vermaak zoals elk half uur een spectaculaire fonteinshow tegenover de genoemde Burj (toren). Op vrijdagavond is het hier een enorme drukte. Je moet het een keer gezien hebben.

De Burj Al Arab is het hotel in zee, gebouwd in de vorm van een zeil van een uitvarend schip. Het zeven sterren hotel heeft alles wat je maar kunt verzinnen. Je kunt er naar toe met de heli, de landingspaats is op 200 meter hoogte. Het hotel met zeven sterren is bedoeld voor de groten en de rijken der aarde en is altijd volgeboekt. Naast het hotel is het publieke strand van Dubai, daar hebben we eerst  een dagdeel gelegen, om bij te komen van alle indrukken van deze wonderlijke stad.

Ik heb op het strand nagedacht over de overeenkomst van al deze torens met de Bijbelse Toren van Babel: is het de opperste realisering van de menselijke bouwkunst? Zijn het symbolen van menselijke hoogmoed?  Ik ben er nog niet uit.....

Vandaag gaan we nog een keer de stad door. Met de Metro dit keer. Donderdag deden we dat met de Hop On Hop Off bus. Ook hier in Dubai was dat weer een ideaal vervoermiddel. Dubai heeft nog iets meer authentieks dan Abu Dhabi in  de vorm van kruiden- en goudsouks en kleine restaurantjes langs het water van de Creek, maar verder is ook in deze stad alles Nieuw en Groot.  We zijn tijdens de busrit uitgestapt bij de 400 meter hoge skihelling in een ander winkelcentrum. Tja, wat moet je daar nu van denken, met buiten 50 graden kun je hier nog altijd skiën. Opvallend detail: in  de winkels zijn de artikelen niet geprijsd, vind je iets mooi dan koop je het. Het woord Sale hebben we niet gezien Ook reclame is nauwelijks zichtbaar. Voor Benjamin heb ik een kameel gekocht, niet al te groot want Opa is nog gewoon een Hollander in Dubai..

hotel uitzicht:

skihal in de Dubai Mall

En we hebben een mooie serie buitengewone auto's gescoord deze week. Vanavond stond deze voor ons hotel....

Abu Dhabi

En dan vandaag Abu Dhabi. We zijn vroeg op de Hop on Bus gestapt, een ideaal vervoermiddel als je maar 1 dag hebt voor een immense stad. Hoogtepunt was de Grote Moskee van sjeik Zayed, de moskee waar Beatrix en Maxima onlangs nog rondliepen met mooie sluiers.Het gebouw is oogverblindend, zowel binnen als buiten door het spierwitte marmer dat gebruikt is.

 

Daarna door de stad met z'n enorme wolkenkrabbers en winkelcentra. De mannen in witte djelleba's doen niet veel meer dan rondrijden in heel vette auto's, bellen, koffie drinken bij Starbucks en winkelen. Het werk wordt gedaan door lui uit India, Pakistan en de Filippijnen. En dan te bedenken dat de olie pas in 1958 werd gevonden. Abu Dhabi leefde tot dan van geiten, vis en parelduikers. Op een nieuw gevormd eiland is en wordt een complete nieuwe stad gebouwd met pretcentra, een race circuit en winkels. We hebben er twee uur rondgereden vanmiddag. Morgen treden hier de Rolling Stones op als start van hun nieuwe tournee. Daar kunnen wij niet op wachten, want vannacht varen we naar Dubai, de laatste stop.

Groot Groter Grootst

Het gebied waar we vrijdagavond naar toe zijn gevlogen is meteen al bij aankomst te koppelen aan het woord Groot. De vlucht met Fly Emirates, met de A 380, het grootste passagierstoestel, de enorme luchthaven van Dubai, de taxi’s, merk Jeep en  Lexus, die je hier op  staan te wachten en dan de Skyline van Dubai met het hoogste gebouw ter wereld. Alles Groot. Het Costa schip waar we op rondvaren is ook enorm, een drijvend stadje met zo’n 5000 man aan boord. We ontdekken nu, op de derde dag, nog steeds nieuwe ruimtes en mogelijkheden. De luxe is ook Groots, hoewel het volgens verwende medereizigers  nog beter kan. Er zijn 22 nationaliteiten aan boord, dus een gemengd gezelschap. We spreken goed af waar we elkaar weer ontmoeten op het schip, want je vindt elkaar echt niet terug. De eerste aanleghaven, Muscat in Oman, hebben we zojuist verlaten. Het oude Muscat ligt vlak bij de haven met een Arabische Souk, waar het overal ruikt naar de wierook waar Oman bekend om is. De enige bomen ter wereld die wierook leveren groeien hier in het zuiden.  Maandagmorgen zijn we met een Engelssprekende taxi jongeman naar de Big Mosque gegaan. ‘k Heb nooit zo’n mooie moskee gezien. En er zullen er nog meer volgen in Abu Dhabi en Dubai. Ook reden we nog langs een ander prestige object vande sjeik: het Opera gebouw.

Deze Emiraten hebben twee fantastische geschenken gekregen van Allah: Zon en Olie. Dat maakt het Leven bijzonder aangenaam in zo’n land, als je aan de goede kant bent geboren. Er is geen belasting, benzine en andere energie is bijna gratis en het regent zelden. Die 50 graden ’s zomers overleven ze door alles te voorzien van airco en tussen 11 uur en 16 uur het leven stil te leggen. Op dit Italiaanse schip gaat het leven altijd door en dat bevalt mij prima. Ook zoon Jan Willem begint al echte Cruise Trekjes te vertonen. Al vermijden we de Rai Uno achtige feesten in het avondprogramma....

Ik heb een Omaanse kapper een zomerkapsel  laten knippen, want dat is wel nodig hier. 

UPDATE dinsdag: Vandaag was de stopplaats Khasab, een havenstadje in het Noorden van Oman in de beroemde en beruchte straat van Homouz. Bijna alle Olieschepen moeten hier langs en daarom is het vaak een onrustig gebied. Vorige week nog was er wat gedoe tussen Amerika en Iran over de doorgang door deze Straat. Vanuit de haven van Khasab vertrekken voortdurend kleine bootjes met smokkelwaar naar Iran. We hebben er vandaag tientallen zien vertrekken. Dit gesmokkel naar een land met een economische boycot wordt hier gedoogd.... In ruim een uur zijn de motorbootjes aan de overkant. Wij hebben  ook een boottocht gemaakt met een originele Omaanse Dhow. De golven waren wat heftiger dan verwacht, dus dat was rollebollen door het bootje, maar in de Fjord was het rustig en hebben we zelfs dolfijnen  gespot. Deze nacht varen we tussen de olieplatforms door naar een van de rijkste steden ter wereld, Abu Dhabi

Met mijn Omaanse vrienden op de boot.....

TOS

Mijn hoofdtaak in het werk  bij Kentalis Onderwijs is leerlingen te begeleiden met taalproblematiek. Voor  complexe taalproblemen zijn allerlei termen bedacht. Kentalis gaat morgen een Campagne starten om al die termen te vervangen door TOS:  Taal Ontwikkelings Stoornis. Een van de leerlingen die ik begeleid, Karina, heeft meegewerkt aan de campagne. Zij staat op allerlei posters, folders en op de website www.ikenkentalis.nl. Karina loopt stage bij een bakker in Lopik en daar ga ik zo nu en dan langs om een van haar baksels te proeven.... En haar ook nog tips en aanwijzingen te geven of op een andere manier te coachen. Ze gaat ondanks haar taalprobleem de bakkersopleiding netjes afronden dit schooljaar. 'k Vind het mooi  en nuttig om daar een bijdrage aan te kunnen leveren via dit werk.

Maar nu even niet, morgenavond vlieg ik met zoon Jan Willem naar Dubai voor een cruise naar de Verenigde Arabische Emiraten!

 

Saai?

Was het leven saai in mijn geboortedorp in de vijftiger en zestiger jaren van de vorige  eeuw? Hoewel het dorp Driebruggen zo'n beetje aan het eind van de bewoonde wereld lag en de Intocht  van Sinterklaas of de Bejaarden die op reis gingen  tot de jaarlijkse Dorpse  hoogtepunten behoorden, heb ik me nooit verveeld. Integendeel, we waren druk met spelen op straat, alle buurkinderen bij ons in de zandbak, autokentekennummers verzamelen, kleine klusjes doen voor moeder zoals boontjes haren. Woensdagmiddag TV kijken bij  Bakker de Ruijter. Maar ook vissen of roeien in de talloze slootjes, elke dag op het Harmonium oefenen, schaatsen op de Put van Ome Willem. 's Zaterdags de konijnen en kippen verzorgen en dan stripboekjes lezen bij Tante Ger en 's zondags naar de kerk en wandelen naar de Kippenkaai. En ik deed boodschapjes voor mijn meester met wie ik goed bevriend was en dagelijks voor Tante Willempje een half ons gehakt halen. Op zomeravonden gingen we naar de tuin om onkruid te wieden en spinazie te snijden. Had je dorst, dan dronk je water uit de sloot. Het leven was overzichtelijk en voorspelbaar. Het was het 'Dorp van Wim Sonneveld'.

Op mijn netvlies staan nog heel duidelijk de Twee Rampen die het dorp troffen tijdens mijn jeugd. We haalden zelfs de krant. Deze week ontdekte ik toevallig de krantenfoto's.  De eerste Ramp was een nachtelijke doorbraak in de Wierickedijk, waardoor de polder, dus ook het dorp, langzaam overstroomde. Het gat in de veendijk was precies  bij het stukje land waar mijn vader een Moestuin had aangelegd. En omdat mijn vader lid was van de BB - Bescherming Bevolking een soort Dad's Army - had hij in mijn ogen een belangrijke rol bij de Redding van het dorp. Uiteindelijk werd er een schip van Seim de Hoog in het gat gevaren en toen de vastgeroeste sluis bij Nieuwerbrug na enig geknutsel dicht ging, stopte de overstroming. En waren we gered! De tuin was weggespoeld en die hebben we nooit meer opnieuw aangelegd.

De tweede Ramp was in 1970. Er viel toen naast ons huis en tegenover de woning van opa en oma Van Zwieten een gastank van een trailer, die bleek gevuld met propaangas en sloeg lek. Dikke paniek, ons huis moest ontruimd worden, mijn moeder vergat de kat te redden. Ook dit avontuur is goed afgelopen, de tank is niet ontploft en werd weggetakeld. Het dorp haalde opnieuw de krant, ik kan me herinneren dat gemeld werd dat onze kat het overleefd heeft, maar dat kan ook mijn eigen fantasie zijn nu.....

Rusland

Rusland en Oekraïne staan volop in de belangstelling. Rusland omdat in Sochi vandaag de Olympische Winterspelen geopend worden en het onderwerp Mensenrechten en Homohaat aan dat geldverslindende project gekoppeld wordt. In de hoofdstad van Oekraïne, Kiew, wordt heftig gedemonstreerd voor meer vrijheid en een andere president.
In 1979 hadden Willy en ik zin om de kerstvakantie alternatief door te brengen. We hebben toen een reis naar Rusland geboekt, dat toen nog de USSR was. Het is een van de meest bijzondere reizen geweest die we gemaakt hebben. Deze week heb ik mijn dagboek nog eens doorgelezen, dat ik toen bijhield. We gingen naar Leningrad, Moskou en Kiew, reisden per Russische nachttrein en propeller vliegtuig (Aeroflot). Daar heb ik mijn vliegangst aan overgehouden denk ik nu.
Rusland was in die kerstvakantie van 1979- 1980 ook in de ban van de Olympische Spelen die in de zomer van  1980 in Moskou plaats vonden. Toen we er waren, werd er al volop voedsel gehamsterd en waren de winkels letterlijk leeg. De Russen vielen in die weken Afghanistan binnen. Mijn moeder sliep niet meer van de paniek die dat opleverde, 'nu zitten ze in de oorlog'. Wij wisten van niets en hoorden het pas op Schiphol toen we terug waren. Omdat wij met een reisorganisatie reisden die gebonden was aan de Communistische Partij Nederland, hebben we tijdens de reis ook veel ontmoetingen gehad met fabrieksarbeiders, leiders en kinderen van  Pioniershuizen en we gingen naar scholen. Het was allemaal erg boeiend al was communicatie vrijwel onmogelijk. Ik heb nog steeds de adreskaartjes van de jongeren die we toen ontmoetten en de uitgewisselde cadeautjes. Zelfs in de metrostations was toen nog geen Engels aangebracht, zodat je bijna je hotel niet meer kon terugvinden. In die hotels sliepen we gescheiden in jongens en meiden afdelingen. Dat we net getrouwd waren was niet van belang. Omdat deze reis een theaterreis was hebben we veel ballet, muziek, circus en onbegrijpelijke communistische Opera meegemaakt. Bijzonder was het bezoek aan het Bolshoi theater waar de kaartjes op waren, maar toen we met dollars zwaaiden bleek er opeens nog plek op de eregalerij....En natuurlijk bezochten we de gemummificeerde Lenin in zijn mausoleum op het Rode Plein. In Kiew maakte ik kennis met de Russisch Orthodoxe kerk, waar we kloosters en ellenlange Kerkdiensten bezochten. En de Russische nachttrein met z'n strenge Theevrouwtjes was ook een belevenis.
Het  'koude oorlog' denken staat me nog steeds bij van die reis. De bedrukkende sfeer, mensen die probeerden met je te communiceren met  zo'n wantrouwende blik. En dat grauwe in kleding en op straat. De gids, Irina, was erg leuk. Ze sprak vloeiend Nederlands hoewel ze nooit buiten de USSR geweest was. En ja  de Oud en Nieuw kermis in Moskou was ook erg grappig met zelf gebouwde attracties. 'Vadertje Vorst' heette de Sowjet variant van de kerstman. Toen we op de terugreis vanwege de enorme sneeuwstormen de aansluitende vlucht misten in Oost Berlijn, zijn we 's nachts maar even bij de Berlijnse Muur gaan kijken. De scheiding West - Oost was daar wel heel concreet. Wat een wonder eigenlijk, dat dit enkele jaren later zo radicaal veranderd is. Ook in 1980 werd er gesproken over Mensenrechten en Boycot van de Olympische Spelen. Alles is gewoon doorgegaan en dat zal nu ook gebeuren!

winter 1979, Willy en Jan voor de Basilica op het Rode Plein

 

UPDATE: zondagavond: al 4 medailles gewonnen waaronder 2 keer Goud door Sven en Ireen!



Kinderstoel

En kleinzoon Benjamin blijft maar groeien... deze zondagmiddag paste hij in de nieuwe kinderstoel,

maar bij je overgrootmoeder op schoot is ook erg leuk.....verschil: 86 jaar!

Boeddhist

Sommige oud leerlingen gaan een heel andere weg op dan je ooit kunt bedenken. In 1990 zat Petertje Mulder in mijn 6e klas van de basisschool. Een leuk, weinig opvallend ventje, sportief en slim. Dit weekend sprak ik Peter omdat hij enkele weken in Nederland is. Hij is nu even in de dertig en zijn thuisland is inmiddels China. Daar is hij geïnteresseerd geraakt in het Boeddhisme en het bijbehorende kloosterleven. Toen  ik van zijn ex - buurman hoorde dat hij in Woerden is, was deze kloosterinteresse de link om hem te vragen bij mij aan de keukentafel zijn ervaringen te vertellen en misschien op te sporen hoe  het Oosterse kloosterleven te vergelijken is met het kloosterleven hier in het Westen, zoals ik het ervaar en in mijn cursussen uitleg. Het werd een boeiende vrijdagavond, waarin Peter vertelde hoe hij na  zijn Economie studie en een korte tijd werken met bejaarden, zonder concreet reisdoel op de fiets gestapt is ..... en na 15 maanden in Zuid China is aangekomen. Zijn verhalen over de ontvangsten en zijn manier van (over)leven onderweg in Turkije, Pakistan, Iran, Tibet en bij de Oezgoeren waren indrukwekkend. Peter leeft nu met zijn vriendin uit Taiwan in een zelf opgebouwd resort, waar ze gasten ontvangen en zo een middel van bestaan hebben gevonden. Zijn levenswijze is eenvoudig, vegetarisch, spiritueel en hij is regelmatig in kloosters voor trainingen, meditatie sessies of leeft een poosje als Bedelmonnik.

 Toen ik hem vertelde over mijn ervaringen met de Benedictijnse filosofie ontdekten we, naast drastische verschillen, toch ook wel overeenkomsten. Al is ons Westerse kloosterleven vanuit het monotheïsme en een dualistische mensvisie wel heel anders dan de holistische en cirkelvormige levensovertuiging van de Boeddhist. Ik heb Peter geadviseerd zijn ervaringen op te schrijven en zijn dagboeken te publiceren.  Dat moet voor veel meer mensen boeiend zijn om te lezen. En als ik in de gelegenheid kom om zijn resort te bezoeken in China wil hij me  dat Boeddhisme concreet laten ervaren.....over dat aanbod ga ik flink nadenken!

UPDATE: Peter is te volgen via zijn webblog:  http://devrijeman.blogspot.nl/