Was het leven saai in mijn geboortedorp in de vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw? Hoewel het dorp Driebruggen zo'n beetje aan het eind van de bewoonde wereld lag en de Intocht van Sinterklaas of de Bejaarden die op reis gingen tot de jaarlijkse Dorpse hoogtepunten behoorden, heb ik me nooit verveeld. Integendeel, we waren druk met spelen op straat, alle buurkinderen bij ons in de zandbak, autokentekennummers verzamelen, kleine klusjes doen voor moeder zoals boontjes haren. Woensdagmiddag TV kijken bij Bakker de Ruijter. Maar ook vissen of roeien in de talloze slootjes, elke dag op het Harmonium oefenen, schaatsen op de Put van Ome Willem. 's Zaterdags de konijnen en kippen verzorgen en dan stripboekjes lezen bij Tante Ger en 's zondags naar de kerk en wandelen naar de Kippenkaai. En ik deed boodschapjes voor mijn meester met wie ik goed bevriend was en dagelijks voor Tante Willempje een half ons gehakt halen. Op zomeravonden gingen we naar de tuin om onkruid te wieden en spinazie te snijden. Had je dorst, dan dronk je water uit de sloot. Het leven was overzichtelijk en voorspelbaar. Het was het 'Dorp van Wim Sonneveld'.
Op mijn netvlies staan nog heel duidelijk de Twee Rampen die het dorp troffen tijdens mijn jeugd. We haalden zelfs de krant. Deze week ontdekte ik toevallig de krantenfoto's. De eerste Ramp was een nachtelijke doorbraak in de Wierickedijk, waardoor de polder, dus ook het dorp, langzaam overstroomde. Het gat in de veendijk was precies bij het stukje land waar mijn vader een Moestuin had aangelegd. En omdat mijn vader lid was van de BB - Bescherming Bevolking een soort Dad's Army - had hij in mijn ogen een belangrijke rol bij de Redding van het dorp. Uiteindelijk werd er een schip van Seim de Hoog in het gat gevaren en toen de vastgeroeste sluis bij Nieuwerbrug na enig geknutsel dicht ging, stopte de overstroming. En waren we gered! De tuin was weggespoeld en die hebben we nooit meer opnieuw aangelegd.
De tweede Ramp was in 1970. Er viel toen naast ons huis en tegenover de woning van opa en oma Van Zwieten een gastank van een trailer, die bleek gevuld met propaangas en sloeg lek. Dikke paniek, ons huis moest ontruimd worden, mijn moeder vergat de kat te redden. Ook dit avontuur is goed afgelopen, de tank is niet ontploft en werd weggetakeld. Het dorp haalde opnieuw de krant, ik kan me herinneren dat gemeld werd dat onze kat het overleefd heeft, maar dat kan ook mijn eigen fantasie zijn nu.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten