Mijn tekst gisteren bij mijn afscheid:
Beste mensen, ja daar sta je dan op donderdag 15 juli, in Plein7 te Woerden te midden van velen die mij lief zijn.
Ik wil eerst Agaath bedanken voor haar hartelijke woorden van waardering en collegialiteit, zojuist uitgesproken.
Bij een afscheid hoort een bespiegeling op je carrière en
een dank woord.
Dat eerste, die bespiegeling, dat ga ik niet doen, daar kom ik wel
zo op terug.
Dat tweede een dankwoordje doe ik wel.
Want na 46 jaar werkzaam in het onderwijs ben ik veel dank
verschuldigd.
Ten eerste aan de honderden leerlingen die mij kregen en
vaak accepteerden als hun meester of docent. Bedankt meisjes en jongen dat ik
een poosje met jullie mee mocht lopen op jullie levensweg en fijn als ik nog
iets voor jullie betekend heb.
Daarmee bedank ik ook die honderden ouders die hun kind of
jongere tijdens de schooltijden aan mij
toevertrouwden. Ik hoop dat ik dat vertrouwen niet beschaamd heb.
Dan dank ik mijn werkgevers dat ik bij hen in dienst mocht
komen, eerst de Woerdense basisscholen, de Prins Bernhard school en de Willem
Alexander school. En vanaf 1995 Het Rotsoord, later opgegaan in KEGG en daarna
in Kentalis. Ik dank jullie hartelijk
voor alle kansen en mogelijkheden in deze organisaties. Kansen krijg je niet, zeg
ik tegen mijn leerlingen, die creëer je, maar je moet er wel de gelegenheid
voor krijgen. En dat kreeg ik bij deze werkgevers.
En dan bedank ik de lange rij collega’s die ik heb leren
kennen en waarmee ik mocht samenwerken. Bedankt dat jullie mij accepteerden
zoals ik ben, met m’n kloosterverhalen, de soms wat relativerende opmerkingen,
m’n matige en te korte handelingsplannen…. Ik heb het werk altijd met veel
plezier gedaan en dat komt mede door jullie. 'Door samen te werken leer je
jezelf goed kennen' heb ik onlangs nog ingebracht in een teamgesprek. En zo is
het.
In het bijzonder dank ik degenen die mij het vak geleerd
hebben, mijn mentoren van vroeger, Gerard, hier aanwezig, en later Jan Dirk die
mij het vak van ambulant begeleider leerde. En Agaath die lief en leed met mij
deelde en mij soms moest bijsturen. 'Je
mag meer voor jezelf opkomen hoor', zei ze dan. Volgens mij gaat dat steeds beter.
Ik bedank ook mijn kinderen dat ze mijn onderwijsverhaaltjes accepteerden, een vader en moeder als meester en juf valt niet mee
denk ik. Maar het had ook voordelen, toch?
Ik bedank allen die mij door moeilijke tijden hebben heen
geholpen ook vanuit de collega’s. Dat was heel waardevol om het 46 jaar vol te
houden.
Ik bedank Imca en haar dochters die mij geholpen hebben het leven weer een doorstart te gegeven.
Bedankt!
Ik kan nog veel mensen bij name noemen, maar dan ga ik er ook
veel vergeten.
Een paar maanden geleden heb ik aan familie en kennissen en enkele collega’s gevraagd iets te
schrijven in mijn afscheidsboekje. Ik heb het hier bij me; ik had gevraagd om vooral positief te
schijven want het onderwijs is een prachtig vak. Het boekje is klaar, gemaakt
door studenten van een MBO in Utrecht. Ik wil het eerste exemplaar nu aanbieden
aan Agaath.
Bedankt voor al die jaren ! Alle bespiegelingen van mij staan
in het boekje. Dan kunnen we nu aan de borrel. Bedankt voor alles. En het ga jullie goed.
