Maria

Enige jaren geleden fietsten Willy en ik door Wijk bij Duurstede. In een galerie zag ik een Maria beeld staan, prachtig, ze leek precies op de 'Maria van de Lourdes-grot' in Affligem. Kopen? Willy had nog wel wat bedenkingen 'waar zetten we dat beeld neer' en op de fiets meenemen was geen optie. Later had ik er toch wel spijt van, dat ik niet ben teruggegaan.

Vorige week liep ik weer door Wijk bij Duurstede, omdat ik hier een paar schoolklussen doe. En wat zie ik daar staan? Ja hoor, 'ze' stond er nog. 'Ze heeft op mij gewacht' schoot het door mij heen..... Vanmorgen heb ik het beeld opgehaald en ben nu een mooi plekje aan het creëren.
In mijn geliefde Brugge staan honderden Maria's, in tuinen en nissen, aan de gevels. Gids Roos wijst er tientallen aan als we rondwandelen. Hoewel Mariaverering iets mystieks is voor mij, maakt het avondlied van monniken of monialen, richting Maria, in zo'n halfduister klooster, altijd veel indruk. En als mensen troost kunnen vinden bij een beeld, een beeltenis of een icoon, heb ik daar ontzag en respect voor. Maria is een mooi aanvullend element in ons verder nog zo mannelijke beeld van het Goddelijke.
'Je maakt er toch geen klooster van he' zeiden mijn kinderen, toen ik deze aankoop zondag onder het eten aankondigde. Er wordt op me  gelet.....
Mei maand-Maria maand. En het mooiste Maria lied blijft deze, van Giulio Caccini. Neem er even de tijd voor.

Rehoboth

41 jaar geleden namen we,  na de diplomering, met weemoed afscheid van de Pedagogische Academie Rehoboth in Utrecht. Vandaag sprak ik, na zoveel jaren, oud klas genoten Didi, Henk en Hans in Utrecht. We hebben een mooie tijd gehad daar aan de Koningsbergerstraat. Voor de mannen ging de wereld open. Rehoboth, 'de Heer geeft ons ruimte' namen wij heel letterlijk. Didi kwam uit de GroteStad, durfde al haar woordje te doen en nam ons mee naar De Turk en café De Bontekoe. We gingen naar het klooster en Taizé en probeerden de school om te turnen. En we hebben ontzettend gelachen, toen en nu. Maar ook veel geleerd. Theoretisch en  in onze eigen persoonlijkheidsontwikkeling. De mensvakken, theologie, filosofie, cultuur, maatschappijleer, zelf nadenken, je mening vormen, het kwam allemaal langs en we zogen het op als sponzen. 'Zelfverantwoordelijke Zelfbepaling' was toen het pedagogische toverwoord. En misschien zijn wij daar wel 4 duidelijke voorbeelden van. We ontwikkelden een eigen 70er jaren jargon met gevleugelde uitspraken als 'doen we nog iets of trouwen we eerst'. De rest van de klas begreep er niet veel van....
Vandaag hebben we de vele verhalen, die nog zo letterlijk op ons netvlies staan, opgehaald. En we hebben ook gedeeld wat we de afgelopen decennia allemaal gedaan hebben. De goede en minder goede tijden en ervaringen. Over een half jaar praten we verder, dan in Winterswijk.

Marius van Dokkum

Mijn moeder wist vrijwel alle verjaardagen van de inwoners van mijn geboortedorp Driebruggen uit haar hoofd. Willy wist alle verjaardagen van onze beide families. Ik constateer nu dat ik daar heel slecht in ben en ik vergeet nu voortdurend om iemand een kaartje te sturen, te mailen of  te bezoeken.
Daarom kocht ik vandaag een verjaardagskalender.
Een met schilderijen van misschien wel de grappigste schilder die ik ken: Marius van Dokkum. Zijn familieportretjes zijn prachtig, zoals het echtpaar bij de computer.....

Maar ook zijn kerktaferelen vind ik aandoenlijk, zoals 'dansje in de kerk':

Marius van Dokkum (1957) is ook de schrijver en illustrator van de OPA JAN boeken. Ja, die vind ik natuurlijk ook geweldig. Deze kreeg ik van de kleinkinderen. Meteen een oproep aan opa Jan om deze zomer weer eens op vakantie te gaan....

bron: www.mariusvandokkum.nl

24 uur_2

Een indrukwekkende start vanavond van de 24 uur van Woerden. (wat is het ook al weer?)
Met honderden mensen op en langs de route en evenveel beschreven kaarsen.
Ter herinnering of ter bemoediging.
Willy werd op meerdere kaarsen genoemd.
Heel goed dat dit soort nieuwe en eigentijdse rituelen ontstaat.
Een Woerdense Processie - nieuwe stijl.

UPDATE: de opbrengst van de actie is ruim 85.000 Euro!

klik hier naar een bijzonder filmpje dat de school gemaakt heeft van deze actie

Schrijven Is Schrappen

Met weinig woorden veel zeggen, dat is knap.
Bij het schrijven van deze blogstukjes vraag ik me altijd af: kan het korter en strakker, zonder dat de essentie verloren gaat? Ik citeer graag Blaise Pascal - inderdaad de filosoof van de Pensees- 'ik schrijf je een lange brief, want ik heb geen tijd voor een korte'.
In onze tijd van doorgeslagen bureaucratie is veel schrijven en hoe langer = hoe beter rapporteren de grote trend. Inktschijterij is het vaak. Daar gaat een van mijn volgende blogs over, omdat het winnende boek van de filosofiemaand over dit onderwerp gaat (link) en nu op mijn nachtkastje ligt om snel gelezen te worden. Een mooi voorbeeld van strak schrijven? De reclame van de Peijnenburg koek. Een verhaal in 3 woorden: Hoj, Verloren, Afgelast.

Familiedag 2016

Op onze jaarlijkse Familie-Uittenbroek-Dag stonden dit jaar de kleintjes centraal, variërend van 7 tot 0 jaar. Volgend jaar is boerderij Nooitgedacht in Waarder niet meer beschikbaar voor dit doel...we zoeken een nieuwe locatie!

PinksterStenen

'Zet maar een Steen uit Oostenrijk op mijn graf' had Willy eens gezegd, toen we het er, jaren geleden al, over hadden tijdens het avondeten. Ik heb haar wensen genoteerd achter in de bijbel. Mijn eigen wensen en die van de kinderen er ook bij geschreven.

Ik raad iedereen aan dit onderwerp zo nu en dan aan de orde te stellen. Het helpt je -als het eenmaal zover gekomen is- als nabestaande(n) om over zo'n gedenkplaatsje na te denken en er vorm aan te geven. Van onze vele  bergwandelingen hebben we jarenlang Stenen meegenomen. Willy droeg ze meestal in haar rugzak, omdat zij de beste conditie had van ons twee. De stenen lagen in ons rotstuintje aan de Polderbaan en na onze verhuizing nu al jarenlang op het dak van het schuurtje. Vandaag ben ik begonnen om ze te verplaatsen naar de Meeuwenlaan.

 

Mijn Pinksteractiviteit.

 

 

Onze vriendin Christine die in het Oostenrijkse Otztal woont is al bezig een grote Steen te zoeken voor Willy's graf. Ze heeft al mooie voorbeelden gefotografeerd en doorgestuurd. Deze zomer ga ik een passend exemplaar ophalen, heb ik met haar afgesproken. Dan maken we het monumentje af.

 

24 uur_1

Volgend weekend loop ik als deelnemer mee aan het sponsorwandelevenement 'de 24 uur van Woerden'. De Constantijnschool, waar Willy werkte, heeft (mede) ter nagedachtenis aan Willy een team ingeschreven en ik ben uitgenodigd een aantal uren mee te doen. Natuurlijk doe ik dat, want ik vind het een geweldig en ontroerend idee. De opbrengst van de sponsoring is voor een inloophuis 'Leven met Kanker', hier in Woerden en voor het Prinses Maxima kinderziekenhuis in Utrecht, ook gericht op behandeling van kanker. We lopen 24 uur lang in estafettevorm door het stadspark van Molenvliet, er zijn ook extraatjes voor het publiek zoals muziek en foodtrucks. Langs de wandelroute plaatsen we kaarsenzakken ter herinnering aan, of ter bemoediging van kankerpatiënten....
Wil je sponsoren of  supporteren: klik hier voor meer informatie of doe wat geld bij mij in de brievenbus.

Bisschop Bekkers

Vandaag 9 mei, precies 50 jaar geleden overleed de beroemde Brabantse bisschop Wim Bekkers. Ik vond alleen in het Nederlands Dagblad, dat ik vaak digitaal lees, een uitgebreid artikel over hem. Ik ken bisschop Bekkers van oude zwart wit TV opnames, met zijn mooie Brabantse accent. En hij is  bekend geworden door zijn vriendelijke uitstraling en regelmatig geuite vooruitstrevende visies. Hij durfde vanuit het Katholieke bolwerk stelling te nemen zonder te provoceren. Zo werd in de zestiger jaren de anticonceptie pil het ´lekkers van bekkers´ genoemd.
Ik ken bisschop Bekkers ook van de verhalen die wij hoorden van onze achterburen, toen we aan de Polderbaan in Woerden woonden. Wim en Marjan Bekkers waren directe familie van deze heeroom. Aan hen hadden we meelevende en vooral ook gezellig Brabantse buren. Jammer dat ze destijds al snel terug gingen naar hun Brabantse roots.

bron foto: Limburgs Dagblad

Lek

En vandaag is de zomer gestart, ik heb de Lekdijk gefietst van Vianen naar Schoonhoven.

Feest van de Geest

Samen met mijn jongste zus Nettie fietste ik op deze prachtige Hemelvaartsdag langs de keramiek markt in Gouda. Daarna bezochten we een aantal Goudse kerken die in het kader van 'Feest van de Geest' (link) geopend zijn met Hemelvaart en Pinksteren. In Gouda werden diverse 'heiligen' gepresenteerd via theater, kunst en muziek. Vooral het verhaal van Pater Frans uit Homs, Syrië, vond ik aangrijpend. Ik heb eerder over deze bijzondere man geschreven. link.
Mooi dat inspiratie, kunst, bezinning en fraaie kerken zo bij elkaar gebracht worden. Ook enkele Woerdense kerken doen mee, daar ga ik op de Pinksterdagen naar toe.

In de kerk van Haastrecht ontdekten we een groot bronzen kruis, gemaakt door mijn overleden tante Jopie Uittenbroek. Zij was de meest creatieve zus van mijn vader. De rafelige randen van het kruis passen goed bij haar leven, met ook veel rafelranden.

Waarom Fase

kleinzoon van bijna 3 zit in de waaromfase

het levert op mijn Opadag de hele dag Socratische gesprekjes op
....... 

waarom gaan we naar boven

opa gaat de vlag ophangen

opa waarom is er een vlag
voor de oorlog
waarom is het oorlog
dat is met soldaten
waarom zijn er soldaten
tjsa wist opa het maar
waarom weet opa het niet
tis te moeilijk
waarom is het moeilijk
.......

Vier Mei

Elk jaar bezoek ik de 4 mei herdenking in Woerden. Deze vindt plaats op de begraafplaats aan de Meeuwenlaan. Ook de gedenknaald, waar na 2 minuten Stilte de vlam ontstoken wordt, staat aan de Meeuwenlaan, schuin tegenover het Hospice waar we als gezin zulke moeilijke, maar ook dierbare momenten hebben meegemaakt. Nog maar 3 maanden geleden. Het geeft deze bijeenkomst aan mij een bijzondere extra dimensie.

Het was vanavond een druk bezochte plechtigheid die in het teken stond van het doorgeven van Vrijheid. Onze burgemeester hield een goede toespraak, waarin hij ook veel durft te zeggen over de huidige situatie met vluchtelingen, aanslagen, bedreiging van onze fundamentele waarden. En de keuzes die we moeten, maar ook mogen maken.

Zijpe

Na een erg korte nacht, vanwege een heftige brand net achter mijn woonwijk, ben ik toch weer vroeg opgestaan en met neef Jaap naar de kop van Noord-Holland gereden. Daar liepen we op de eerste fel-zonnige dag van dit voorjaar de 'bloeiend Zijpe-route' door de bollenvelden achter Sint Maartenszee. 

Eén dag per jaar worden de akkers opengesteld voor wandelaars. Daar werd druk gebruik van gemaakt. Komende week worden de bollen gerooid en verdwijnt al dit moois weer voor een jaar. De foto die iedereen hier maakt is zo'n ansichtkaart, waarbij je op je hurken zit tussen de tulpen of hyacinten....Kom op Jaap, ff meedoen.....

Op de terugweg en na een biertje in Callantsoog hebben we de nieuwe Pettemer Zeewering bekeken. Er is hier een compleet nieuw dijk-  en duinlandschap ontstaan in 2 jaar.
Wat een mooi en slim land is dit toch!