'Zet maar een Steen uit Oostenrijk op mijn graf' had Willy eens gezegd, toen we het er, jaren geleden al, over hadden tijdens het avondeten. Ik heb haar wensen genoteerd achter in de bijbel. Mijn eigen wensen en die van
de kinderen er ook bij geschreven.
Ik raad iedereen aan dit onderwerp zo nu en dan aan de orde
te stellen. Het helpt je -als het eenmaal zover gekomen is- als nabestaande(n)
om over zo'n gedenkplaatsje na te denken
en er vorm aan te geven. Van onze vele
bergwandelingen hebben we jarenlang Stenen meegenomen. Willy droeg ze
meestal in haar rugzak, omdat zij de beste conditie had van ons twee. De stenen
lagen in ons rotstuintje aan de Polderbaan en na onze verhuizing nu al jarenlang
op het dak van het schuurtje. Vandaag ben ik begonnen om ze te verplaatsen naar
de Meeuwenlaan.
Mijn Pinksteractiviteit.
Onze vriendin Christine die in het
Oostenrijkse Otztal woont is al bezig een grote Steen te zoeken voor Willy's
graf. Ze heeft al mooie voorbeelden gefotografeerd en doorgestuurd. Deze zomer
ga ik een passend exemplaar ophalen, heb ik met haar afgesproken. Dan maken we
het monumentje af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten