Stabat Mater

Dit weekend stond in het teken van de nu snel startende 'Pelgrimstocht'. Vrijdagavond waren alle pelgrims uitgenodigd in Oirschot bij de  jaarlijkse Stabat Mater concerten. Het Stabat Mater Dolorosa is een gedicht uit de 13e eeuw waarin het leed van Maria beschreven wordt als zij  haar zoon aan het Kruis genageld ziet.  De (onbekende) dichter maakt het verdriet van Maria volledig tot het zijne, in de hoop ook voor zichzelf eeuwigdurende opname in het paradijs te kunnen bereiken. Dit gedicht is honderden keren op muziek gezet en in Oirschot worden 2 weken voor Pasen jaarlijks enkele van die composities uitgevoerd. In de prachtig gerestaureerde Petrus kerk, door het eveneens fantastische  Brabants Orkest en Brabant koor en solisten.

Ik heb al enkele medepelgrims gesproken in Oirschot en  kennis gemaakt met Hella v.d. Wijst de tv presentatrice van 'de wandeling', die dit project promoot.

Verder  heb ik zaterdag met neef Jaap gelopen langs de Dommel, ook in Brabant. En op zondagmorgen  bij prachtig voorjaarsweer nog de Greftroute naar Kanis en Kamerik. Sponsorgeld is bijna rond. Ik ben er klaar voor.

langs de Dommel, achter Olland

 

langs de Greft, achter Kanis

Modeling

Deze week bezocht ik een conferentie over lezen en leesmotivatie. Zo'n congres bezoeken past in mijn POP - Persoonlijk ontwikkelings Plan - en ik vind het altijd erg inspirerend met collega's over het mooie vak onderwijs na te denken. Een van de workshops ging over 'Modelen', een didactische aanpak waarbij je  als leraar je expertise zichtbaar maakt door aan je leerlingen uit te leggen en voor te doen waarom en hoe je iets doet. Bijvoorbeeld een zakelijke tekst lezen en begrijpen. Niks nieuws natuurlijk. In de Middeleeuwen kende men deze truc al en deed een 'meester' aan zijn 'gezel' voor hoe hij een tafel of een beeldhouwwerk moest maken. Tot de leerling het zelf kon en dat liet zien met een meesterwerkstuk. En de gouvernante leerde in de Gouden Eeuw op deze manier aan rijke kinderen hoe je letters moest schrijven. Er naast zitten en het voordoen. 1 op 1. Sinds Karel  de Grote ermee begon geloven wij in het klassikale onderwijs systeem: je zet 20 liefst 30 kinderen bij elkaar op geografische criteria en je denkt dat ze met 1 leraar ervoor veel gaan opsteken. Het is wel goedkoop zo, maar geeft allerlei gedoe en randverschijnselen zoals ordeproblemen, overvraging of verdebilisering,  pestgedrag, verveling, uitvallers, speciaal onderwijs, 'rugzakjes' en ambulant begeleiders.... mijn werk. Hoe leerde ik zelf vroeger lezen? Door Oom Arie van Zwieten, de broer van mijn moeder. Ik mocht als 5 jarige met de vrachtwagen mee van Oom en bij elk ANWB bord vertelde hij mij wat er op het bord stond. Waarder, Zwammerdam, Hoofddorp, Beverwijk. Hij deed aan Modeling en binnen enkele maanden kon ik lezen. Mijn moeder werkte er ook aan mee door mij niet naar de kleuterschool te brengen - waar ik een enorme hekel aan had- maar me vaak in de Magirus Deutz van Oom Arie te zetten. Daardoor kan ik nog steeds niet goed knippen, maar weet ik wel uit ervaring wat Modelen is en dat het werkt voor 5 jarige nieuwsgierige jongetjes.

Hollandse Kade

De trainingsroute van vandaag ging van Breukelen naar Woerden via Kockengen.
Hollandser kan het bijna niet....

In Memoriam

Vandaag ontving ik het bericht dat Tante Cathrien is overleden. Zij was de laatste uit het gezin van mijn vader die nog leefde. Gek eigenlijk, dat die generatie, waar je vroeger zo tegenop keek, nu compleet gestorven is. Tante Cathrien hoorde net als mijn vader tot de zachtaardige types van de ooms en tantes. Er waren ook enkele driftkikkers bij, waar ik nogal bang voor was. Bij Tante Cathrien ging ik als kind  jaarlijks een week logeren . Dat was een enorm avontuur voor zo’n dorpsjochie: met de bus en trein naar Utrecht. Een van de neefjes of nichtjes haalde je dan op bij het station. Vervolgens  een stuk lopen,  met de grote koffer, naar hun minihuis vlak achter de spoorbaan. Dat huis stond vol met de hobby van Oom Jaap: het verzamelen van oude harmoniums. In zo’n  logeerweek verwende Tante ons met zakgeld, voor een ijsje bij Rutecks. En ik kocht  dan met neef Jan bij de Slegte een boekje van Biggles. Dat lazen we diezelfde dag nog uit om het de volgende dag weer te verkopen bij De Slegte en een nieuwe aan te schaffen. Mijn eerste ervaring met recycling. Op regenachtige dagen kropen we via een eng vlizotrapje op zolder om daar met een elektrische trein te spelen. En natuurlijk beklommen we de Domtoren of mochten met Tante mee naar het Spoorwegmuseum. Deze logeerdagen waren prachtig spannend in de grote stad. De nachten waren ook spannend want ik durfde ‘s nachts niet naar het toilet vanwege de hond Tippie die in een grote kist in het gangetje voor de WC zat. En tjsa, als je daar de halve nacht aan ligt te denken, dan moet je natuurlijk ook…..Deze lieve tante is 94 geworden. Een mooie leeftijd. Ik sprak haar voor het laatst uitgebreid op de 80 jarige verjaardag van mijn moeder, waar ze samen, nog helder, alle familie nieuwtjes bespraken

Bruin Goud

Vandaag ben ik in het kader van mijn Pelgrimstochttraining van Woerden naar Gouda gelopen. En terug met de trein. Je gaat dan dwars door het Reeuwijkse land, nu nog stil omdat de toeristen er nog niet zijn. Een land vol ganzen, eerste kieviten  en aarzelend uitlopende knotwilgen. Ik liep gedeeltelijk de Bruine Goud Route, vanwege het veen dat hier vroeger door baggermannen met hun baggerbeugels werd uitgegraven. Onlangs kocht ik  in de uitverkoop een boekje  over de geschiedenis van de ontginning van dit gebied. Nu ik dit gelezen heb loop ik met nog meer bewondering door dit door onze voorouders op het water/moeras overwonnen land. Samenwerking op het gebied van waterbeheer was een noodzaak om hier te kunnen leven. De ontginners zijn zich vanaf  1450 al gaan organiseren in polderbesturen en waterschappen. Deze bestuursorganen behoren dan ook tot de oudste democratische instellingen ter wereld. En ik maar denken dat de democratie uit Griekenland komt ... het is in mijn eigen geboortegrond ontwikkeld!

Jubilea

Deze week ontving ik 2 uitnodigingen. 1 om het jubileum van de Gereformeerde  Kerk van Waarder bij te wonen, omdat deze kerk morgen 125 jaar bestaat. En een uitnodiging om de start van het jubileumjaar van Abdij Affligem in België te bezoeken. Het klooster bestaat  op 14 april aanstaande precies 950 jaar en dat wordt gevierd met een Pontificale dankmis en een receptie. Beide gebeurtenissen worden opgeluisterd met een gedenkboek. In het boek van Waarder heb ik een stuk geschreven, zie mijn blog van 13 oktober 2011.  Met het fotoboek van Affligem heb ik geen bemoeienis,  maar omdat ik nu tijdelijk webmaster ben van de Abdij kan ik er wellicht  iets van plaatsen op hun website. Als Opa Jan Uittenbroek, die aan de basis stond van de Gereformeerde kerk van Waarder en daarin altijd een belangrijke rol gespeeld heeft, zou weten dat zijn kleinzoon  en naamdrager geschreven  heeft in het Herdenkboek zou hij trots geweest zijn. Of hij het ermee eens zou zijn dat ik een paar weken later in een plechtige concelebratie als gast voorin mag zitten in een streng Katholiek klooster.... valt sterk te betwijfelen. The Times They Are Achanging.

UPDATE: Het is een mooi boekje geworden!  De reünie was Waarders gezellig met veel 'hoe is het met jou?' ontmoetingen.
UPDATE: het kloosterboek is ook uit, zie ook www.boekabdijaffligem.be 

Jongste

Maandag 5 maart wordt onze Jongste 25 jaar. De geboortes van de kinderen zijn voor ons de parelmomenten in het leven geweest. De bevalling van de Jongste ging erg snel, voor ik het allemaal goed verwerkt had waren we al weer thuis vanuit het Hofpoortziekenhuis.
Hoewel ik er voor doorgeleerd heb zie ik  opvoeden als een enerverende, uitdagende en ook wel riskante onderneming. In tobberige dagen denk ik: er kan ook veel fout gaan. Gelukkig was Willy daar veel nuchterder en relaxter in. Toch blijf je altijd twijfelen: heb ik het goed gedaan, was ik er te weinig of juist teveel? Met onze Jongste heb ik het doel van opvoeden wel duidelijker gekregen: je moet je kinderen Vleugels geven en Houvast. En uit een soort intuïtie voel je wel aan wanneer het Vleugeltijd is en wanneer een Houvastperiode. Wat je uiteindelijk wil bereiken is dat je kinderen het beste exemplaar worden van zichzelf. Zo omschrijf ik ook vaak het opvoedingsdoel van m'n werk in het onderwijs.
Onze Jongste  wilde vroeger niet op de foto. Vandaar dat ik in de albums en fotodozen veel Willemijn-met-hand-voor-de-ogen-foto's heb. Toen vond ik dat erg irritant, nu denk ik: 'geeft ook wel een grappig beeld'....Relativeren kun je leren.