Bisdom Van Vliet

In mijn jeugd was museum bezoek niet aan de orde. Het kwam er niet van in de dorpse opvoeding. Ik weet nog twee uitzonderingen: met mijn vader heb ik de Domkerk bezocht en de Domtoren beklommen. En met mijn moeder erbij gingen we naar Bisdom van Vliet een museumhuis in Haastrecht,  op een half uur fietsen vanaf ons huis in Driebruggen. Wat ik me ervan herinner is het beeld dat daar echt rijke mensen hebben gewoond met schilderijen aan de muur en zilverwerk en grote serviezen in de kasten. Het museum is ontstaan  na de dood van de laatste bewoonster mevrouw Paulina Bisdom van Vliet. In haar testament stond dat het huis een museum moest worden en er niets aan mocht veranderen. Dat is gebeurd. Als je er nu binnen stapt denk je dat de rijke dame even rijden is met de koets en zo weer binnen kan stappen. Zij overleed in juni precies 100 jaar geleden en in Haastrecht is in deze tijd heel wat reuring want mevrouw heeft een pakket achtergelaten in haar erfenis dat pas na 100 jaar geopend mocht worden. Dat gaat dus eerdaags gebeuren. Er wordt erg gespeculeerd wat erin zal zitten. De burgemeestersfamilie Bisdom van Vliet heeft altijd veel betekend voor de Haastrechtse bevolking. In een volgende UPDATE zal ik de uitkomst vermelden....

UPDATE September: er zit een dagboek in het pakket...... leuk voor het museum maar we hadden iets mee spektakel verwacht....

Verder bezocht ik tijdens m'n GroeneHartfietstocht vandaag museum Gouda waar tijdelijk mooie stadsgezichten te zien zijn uit het Rijksmuseum. Deze bijvoorbeeld van een vrouwen-schaatswedstrijd uit 1807 in Leeuwarden. Er ontstond veel oproer na deze wedstrijd omdat de Friese dames hun bovenkleed hadden uitgedaan en met blote armen schaatsten. Dat kon beslist niet in het preutse Nederland en vele tientallen jaren lang werden schaatswedstrijden voor vrouwen verboden.

Een koud en vochtig voorjaar, zoals het dit jaar was, geeft de natuur een enorme boost. Vooral de  gele lis staat er mooi bij dit jaar.

Zen

Zij zit er weer, m'n Turkse Tortel. Op precies dezelfde plek als vorig jaar, in m'n bloembak tussen de geraniums, met ook nu weer 2 eitjes.
Het vogeltje is het toppunt van Zen. Ze zit de hele dag een beetje rond te kijken, knippert alleen soms met de oogjes. Ze vliegt niet weg als ik de was ophang of koffie ga drinken op mijn buitenstek. Ze is trouw en waakzaam. Nu maar duimen dat de kraaien en eksters het duifje niet gaan bemerken, want dan is het snel afgelopen met Zen-Zijn. Maar ik let er wel goed op. Zorgen voor begint bij houden van. En van mijn Boeddhistische gids Fung in Vietnam leerde ik jaren geleden: als iets mislukt maar je intentie was goed, dan valt je niets te verwijten. 

Ode Aan Antwerpen

Miljoenen schilderijen werden er vervaardigd in de Zeventiende Eeuw. Het levert ons land steeds wereldberoemde schilderkunst op. Maar waar kwam die artistieke bloei eigenlijk vandaan? Het antwoord is: Antwerpen. Duizenden vluchtelingen kwamen richting Amsterdam toen de stad Antwerpen in de 80 jarige oorlog weer in handen viel van de Spanjaarden rond 1585. Bij die vluchtelingen waren ook veel en ambitieuze kunstenaars. In het Catharijne Convent in Utrecht kun je nu tot 17 september kennis maken met die Antwerpse schilderkunst. De tentoonstelling ziet er er prachtig uit met een duidelijk informatie boekje. 

Mooi om te zien is dat de Antwerpse kunst vol kleur en overvolle afbeeldingen is, veel exotische kleding en elegante houdingen. Daar tegenover de Hollanders die vaak sober, ingetogen en statig portretteren met veelal gedempte kleuren. Katholiek tegenover Protestant?

Er is veel Bijbels gerelateerde kunst te zien zoals hierboven de tien geboden en hieronder 'Jezus ontmoet Johannes'

En ook mooie portretten van gewone visserskinderen, zoals dit schilderij van Frans Hals

Vanitas Vanitatum Et Omnia Vanitas

In Museum de Lakenhal in Leiden is nu een tentoonstelling van de Leidense schilder David Bailly. Hij heeft zich gespecialiseerd in Vanitasvoorstellingen. Dit was een populair onderwerp in de zestiende en zeventiende eeuw. Vanitas staat voor ijdelheid, vergankelijkheid. De schilderijen staan bol van verwijzingen naar de betrekkelijkheid van het aardse leven, zoals schedels, beenderen, zandlopers, boeken met kreukels en ezelsoren. Het leven is broos en een ander symbool van de vergankelijkheid is de zeepbel. Het is ontleend aan een spreuk van Erasmus: 'homo bulla', de mens is een zeepbel.

Bailly kon ook fantastische portretten maken, er hangt een groot aantal van zijn werken nu en tot 2 juli in de Lakenhal. De overige vaste collectie is ook zeer de moeite waard te bekijken zeker op zo'n regenachtige dag als vandaag. Leiden was een enorme rijke stad door de wolindustrie. Het is terug te zien aan en in dit museum.

Pannenkoekenboot

De kinderen hebben een uitstapje geregeld vanwege mijn verjaardag in maart. Met de pannenkoekenboot  Amsterdam voeren we  ruim een uur over het IJ en mocht iedereen zoveel eten als zij/hij wilde.... ook vegan. Leuk om Amsterdam ook eens op deze manier te ervaren.

Als Het Kwaad Goede Mensen Treft

Misschien wel de belangrijkste theologische en filosofische vraag: hoe komt het lijden in de wereld en waarom treft het de een meer dan de ander? Is het toeval ? Is het God? Is het straf? Waarom die ongelijke verdeling? Over deze vragen heeft de Amerikaanse rabbijn Harold Kushner in de tachtiger jaren een boekje geschreven dat in mijn boekenkast in het rijtje 'voor mij belangrijke boeken' staat. Het is een persoonlijk verslag van zijn gedachten hierover en ik kan me de titel van een van de hoofdstukken goed herinneren: God kan veel belangrijke dingen doen maar niet alles. Kushner weet de 'waarom' vraag om te zetten in 'hoe kan ik er mee omgaan'. Hij vraagt zich af of hij de mensen kan blijven vertellen dat de wereld goed is en dat een liefdevolle en barmhartige God verantwoordelijk is voor wat er gebeurt. Dat lijkt mij ook een probleem voor iedereen die wil geloven in een rechtvaardige, eerlijke en leefbare wereld. Kushner citeert veel uit het bijbelboek Job.
Deze week overleed deze rabbijn.
Ik denk dat zijn denkbeelden veel mensen, van mijn generatie, geholpen hebben rond deze moeilijke levensvragen. 

Paris, je t'aime

In 4 dagen hebben we met Kras-busreizen de wereldstad Parijs bezocht. Als je vroeg opstaat kun je veel doen zo'n lang weekend. Met 2 goede vrouwelijke gidsen kregen we al een uitgebreide kennismaking met Parijs en op eigen gelegenheid  hebben we nog vele kilometers door de stad gedwaald, vooral door de wijk Le Marais. Voor de vele musea staan in deze tijd van het jaar overal lange rijen wachtenden. We hebben de rij bij Saint Chapel (1243-1248) ook maar ondergaan, want deze kerk uit de 13e eeuw blijft een bijzonderheid. In enorme glas in lood ramen worden honderden Bijbels taferelen getoond. Als de zon schijnt geeft het een fantastisch beeld. De kapel is vooral gebouwd om de passierelieken  (stukjes kruis, druppels bloed, e.d.) goed te kunnen opslaan. Koning Lodewijk  IX betaalde enorme bedragen voor die relikwieën, zelfs meer dan de totale kosten van de  kerk. Zo lag de doornenkroon van Jezus hier lange tijd opgeslagen, maar deze bevindt zich nu in de schatkamer van de Notre Dame. Omdat in Parijs volgend jaar de Olympisch spelen worden gehouden staan er veel gebouwen en monumenten in de steigers. Maar ondanks dat is er genoeg te zien en te beleven. 

Op zondagmorgen vroeg maakten we een wandeling over Montmartre. Tot 10 uur is dat te doen....daarna wordt deze heuvel met z'n schilderachtige sfeer overlopen door toeristen. Ik begrijp wel waarom zoveel schilders waaronder Van Dongen en Van Gogh hier zoveel inspiratie opdeden.