Afscheid Nemen Met Een Goed Gevoel

Rond mijn afscheid van het onderwijs ben ik een boekje aan het maken met positieve verhalen over ons mooie vak.
Het boekje is een stageopdracht geworden voor een leerling van het Grafisch Lyceum in Utrecht, waar ik ook leerlingen begeleid heb.
Aan een van mijn leerlingen, Guus, vroeg ik of hij wilde opschrijven wat mijn begeleiding voor hem betekend heeft. Hieronder zijn verhaaltje.
Hoe mooi dat zo'n bescheiden boerenjochie uitgegroeid is tot een mondige en voor zichzelf opkomende MBO'r.
Hij vindt dat ik daar een bijdrage aan heb geleverd, maar hij heeft het natuurlijk allemaal zelf gepresteerd. Zo'n verhaaltje, daar heb ik het die 46 jaar voor gedaan.....

Toen ik begon op het Minkema college met de Havo, had ik vrij veel moeite met talen. Dat kwam onder andere door mijn doofheid, maar ook door mijn ouders die beide geen talenknobbel hebben. Ondanks mijn twee cochleair implantaten hoor ik niet alles en hoor ik volgens mij ook anders dan de anderen. Gelukkig kreeg ik op de Havo meteen Jan als begeleider, iedere woensdag en dat ging meteen goed. We hebben een goede klik. Na school op woensdag, hielp Jan mij dan met de talen en alle vragen die ik had of dingen waar ik tegenaan liep. Dankzij deze hulp, kon ik mijn draai vinden en heb ik goede resultaten. De laatste tijd hielp Jan mij vooral met Engels spreken dan spraken wij bijvoorbeeld een kwartiertje alleen maar in het Engels. Ook had hij kaartjes waar een vraag opstond en die moest ik dan in het Engels beantwoorden. Dat was nog best lastig, dus een goede oefening. Tijdens de lockdown gaf Jan ook veel online les, eerst met Whatsapp videobellen en later met Microsoft teams. In het begin ging alles niet helemaal soepel, maar na een paar weken ging het toch weer heel erg gestroomlijnd. Wat ook hielp is dat Jan heel geduldig is. Als ik iets na een kwartier nog niet snapte, legde hij het nog steeds even goed uit. Ook was hij nieuwsgierig naar mijn cijfers en mijn toetsen die nog kwamen en vooral hoe het met mij ging. Naast al het leren was er ook nog wel tijd om leuke dingen te doen, zo heeft Jan mij leren schaken en hadden we leuke gesprekken ook over de boerderij. In die drie jaar dat ik begeleiding van Jan heb gehad, ben ik het maar 3 keer vergeten en Jan 1 keer, wat natuurlijk compleet onacceptabel is. Een docent vergeet zijn les toch ook niet. De laatste tijd hebben we ook sollicitatiegesprekken geoefend. Ik ga namelijk na dit schooljaar naar MBO technical engineering. Hiervoor moest ik een gesprek doen om toegelaten te worden. Ik wil meer praktijk, maar dat krijg ik niet op de Havo. Toen ik hoorde dat Jan met pensioen zou gaan, werd het de hoogste tijd om op eigen benen te staan!   

Guus