Tijdens de klimaatmars viering van afgelopen zaterdag hoorde ik van een jonge Joodse vrouw het begrip Tikoen Olam. Het gaat over de boodschap die vanuit de Thora aan het Joodse volk gegeven wordt om de wereld beter te maken. Het lijkt denk ik op het begrip 'rentmeesterschap' in het Christendom. Letterlijk betekent tikoen olam 'herstellen van de wereld' en het staat voor verantwoording nemen voor wat je ziet dat er gebeurt in een naar herstel snakkende wereld. En zo ook een voorbeeld te zijn voor anderen. Ieder heeft de opdracht zijn of haar eigen bijdrage te leveren om van de wereld een betere plek te maken, een licht te zijn. Dat kan gaan om het bestrijden van de corona crisis of een bijdrage leveren aan de klimaatproblemen, maar ook in het klein: omzien naar elkaar, een kaartje sturen, je buurvrouw helpen met de boodschappen. Zo breng je in het Jodendom de Messiaanse tijd dichterbij. Niks doen is geen optie. Tikoen olam is een opdracht. En ook al kun je het doel niet bereiken je mag nooit stoppen het te Willen bereiken.
En God? Gaat God ingrijpen om de wereld te redden? Vanuit tikoen olam kun je dan zeggen: de mens moet in actie komen en ervoor zorgen dat er wonderen komen.
Vandaag mocht ik een sluiting uitspreken bij een kerkvergadering en ik eindigde met dit verhaal uit de Midrasj:
Er is een enorme watersnood. Een man staat op het dak van zijn huis en er komt een bootje langs. De man wil echter niet instappen omdat hij wil wachten tot God hem helpt. Het bootje vaart weer weg en het water stijgt. Dan komt er een helikopter langs. En weer wil de man geen gebruik maken van de aangeboden redding. Hij zegt: God zal me helpen. Dan gaat ook de helikopter weg en de man verdrinkt.
Hij komt voor Gods troon en is heel erg boos en vraagt God waarom Hij hem niet gered heeft. Dan antwoordt God: ik heb een bootje en een helikopter naar je gestuurd maar je wilde niet instappen.
(bron tekening: kinderwoorddienst)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten