As

In dit Lutherjaar staan er boeiende artikelen in de kranten over het verschil tussen Protestant en Katholiek.  Vandaag  ook weer in een vraaggesprek (Trouw) met bisschop de Korte en hoogleraar Smalbrugge. Moeten we die Reformatie nu vieren of er juist verdrietig over zijn? In het interview worden de kroonjuwelen van de Reformatie mooi verwoord en door beiden erkend: er kwam meer spirituele ruimte en aandacht voor de individuele gelovige in de kerk, er kwam meer liefde voor de Schrift en de Reformatie heeft een rijke lied- en zangcultuur opgeleverd. Natuurlijk zijn er ook veel en grote verschillen -ambt, sacramenten, kerk, 'nestgeur'- maar laten we vooral de overeenkomsten zoeken tussen beide geloofsrichtingen. Zelfs de paus heeft onlangs gedankt voor wat de Reformatie het Christendom heeft opgeleverd.
In het artikel komt ook de rol van de kloosterordes naar voren in de eeuw van de reformatie. Zij waren altijd al kritische tegenbewegingen. Als voorbeeld wordt de Moderne Devotie genoemd. Monnik Maarten Luther was niet de enige met kritiek. Waar de kerk sterk hiërarchisch was en het establishment top down heerste, waren de kloosterordes veel meer bottom up gericht.
Ik ga daar ook over vertellen in mijn kloostercursus volgende week. er is nog plek

















Gisterenavond waren Imca en ik bij de viering in de Woerdense Bonaventurakerk, waar het 'aswoensdag' was. Het begin van de 40 dagentijd. Vanuit de Katholieke traditie werden eerst de buxustakjes van Palmpasen in de kerk verbrand. Aan het eind van de dienst kregen we het Askruisje op het voorhoofd.
Vroeger werd hierbij de tekst gesproken 'momento mori, homo, quod pulvis es, et in pulverem reverteris', gedenk mens dat ge stof zijt en tot stof zult wederkeren. Gelukkig is de hedendaagse tekst meer eigentijds. Het is toch een plechtig moment, dat ik voor het eerst zo meemaakte.
We gaan op naar Pasen, op naar het voorjaar, op naar een nieuw levensjaar, mijn 62e.