Een Roeier werkt hard, vaak een beetje tegen de stroom in, hij kijkt veel achterom, maakt nogal eens een omweg om het doel te bereiken, heeft last als het hard waait of als de storm opkomt.
Als je je doel bereikt hebt geeft dat wel veel voldoening, maar als het een keertje minder gaat leg je de schuld al snel bij jezelf. Had ik maar.....
De Zeiler gaat dezelfde kant op als de roeier, maar laat zich wat meer meewaaien op de wind, kijkt meer vooruit dan achterom, heeft minder last van harde wind of tegenstroom, in tegendeel, het is wel lekker. Hij komt minder bezweet aan en misschien nog wel eerder ook dan de Roeier. Hi j heeft meer gelegenheid om al varend rustig wat rond te kijken en te genieten van het landschap. En bij tegenslag ligt het aan je eigen Zeilkunst, maar vooral ook aan de omstand
igheden. Bij windstilte moet je daar gewoon in berusten.Als ik Willy met mijzelf vergelijk- en dat is een leuke ontdekking na 30 jaar huwelijk- is zij meer een Roeier en ik ben iets meer een Zeiler geworden. Soms.
Maar zolang we dezelfde kant opgaan is dat wel zo leuk eigenlijk om dat op verschillende manieren te doen. En ja, der Weg ist das Ziel.
Leuk he, zo'n ontdekking....daarom zit ik nu op filosofie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten