In Memoriam Oom Arie

Deze week overleed Arie van Zwieten, de enige broer van mijn moeder. In onze familie en in zijn woonplaats Driebruggen kent iedereen hem als Oom Arie. In mijn jeugd heeft hij op verschillende manieren een belangrijke rol gespeeld. Zo heeft hij mij al erg jong lezen geleerd. Mijn moeder zag heel goed in dat de kleuterschool niks voor mij was en daarom mocht ik vaak met de vrachtwagen mee van Oom Arie. Als we met de Magirus vol stoeptegels langs een ANWB bord reden zei Oom Arie mij welke plaats erop stond. Na een aantal ritjes begreep ik het trucje...en kon ik lezen. Dat ik me daardoor op de lagere school erg ging vervelen, leidde ertoe dat ik een klas mocht overslaan. Zo heeft Oom Arie m'n jeugd stevig beïnvloed!  Later kwamen we elkaar tegen bij de muziekvereniging OBK waar ik ook een korte muziek carrière heb doorlopen. Maar interessanter was het beroemde 'oliebollen bakken voor de muziek', waar ik als assistent van Oom Arie veel lol gehad heb. Oom Arie was een dorpsmens: altijd bezig voor de plaatselijke verenigingen, het Dorpshuis, aardappelen halen voor de dorpsgenoten. Met mijn vader klusjes doen, samen naar de kerk fietsen, elkaar helpen met de tuin spitten. En altijd voor iedereen klaar staan. Hij bracht ons gezin 's zomers in de vrachtauto naar ons vakantieadres ergens op de Veluwe. Alles kon mee. En hij heeft me vaak gereden als ik, als jong kind, naar of uit het ziekenhuis ging. Wij hadden geen auto, een taxi was te duur, maar Oom Arie reed wel even. Een van mijn vroegste jeugdherinneringen is dat we bij zo'n ziekenhuis-autorit langs een molen reden, want daar was ik gefascineerd door. En ook later nog mocht ik vaak meerijden. Dagenlang heb ik in zijn vrachtauto gezeten, waardoor ik de kaart van Nederland helemaal kende. En ik gaf hem pepermuntjes als hij slaperig werd als chauffeur. Ik zie ons nog midden in Parijs staan met de vrachtwagen van Kiela. Oom Arie wilde mij de Notre Dame laten zien en had daar de auto maar even op het Plein geparkeerd.  Ik was zeer onder de indruk  van de de scheldende Gendarmes toen we terug kwamen uit de kerk, maar Oom Arie verblikte of verbloosde niet. 'Ik versta ze toch niet' was z'n reactie....
Oom Arie was een echte Van Zwieten, net als mijn moeder, met de bijzondere eigenschappen die bij de Van Zwietens horen..... Ik zal ze vast ook wel een beetje hebben.
Oom Arie is 81 jaar geworden. RIP.

Het gezin 'van Zwieten', in de jaren 60 van de vorige eeuw, met natuurlijk opa en oma in het midden, links van hen mijn moeder en rechts Oom Arie.