Ken Je Mij

Vanmorgen in de kerkdienst in de Woerdense Kruiskerk bracht de predikant, mevrouw Post uit Amstelveen, dit prachtige lied in van Trijntje Oosterhuis. Het is geschreven door haar vader Huub Oosterhuis en is zijn verwoording van Psalm 139 ('Heer, die mij ziet zoals ik ben, dieper dan ik mij zelf ooit ken')
Voor dit soort Poëtisch - Filosofische momenten ga ik naar de kerk....

Ken Je mij? Wie ken Je dan? Weet Jij mij beter dan ik?
Ken Je mij ? Wie ben ik dan? Weet Jij mij beter dan ik?

Ogen die door de zon heen kijken. Zoekend naar de plek waar ik woon.

Ben Jij beeldspraak voor iemand die aardig is, of onmetelijk ver,

die niet staat en niet valt en niet voelt als ik, niet koud en hooghartig

Hier is de plek waar ik woon. Een stoel op het water,

een raam waarlangs het opklarend weer. Of het vallende duister voorbij vaart

Heb Je geroepen? Hier ben ik

Ik zou een woord willen spreken. Dat waar en van mij is 

Dat draagt wie ik ben, dat het houdt,

Ik zou een woord willen spreken Dat rechtop staat als mens die mij aankijkt en zegt

Ik ben jouw zuiverste zelf, Vrees niet, versta mij, ik ben, ik ben

Ben Jij de enige voor wiens ogen

Niets is verborgen van mijn naaktheid

Kan Jij het hebben, Als niemand anders,

Dat ik geen licht geef, niet warm ben,

Dat ik niet mooi ben, niet veel

Dat geen bron ontspringt in mijn diepte

Dat ik alleen dit gezicht heb, geen ander.

Ben ik door jou, zonder schaamte,

gezien, genomen,door niemand minder?

Zou dat niet veel teveel waar zijn?