Townships

Tijdens de periode van de Apartheid (1948-1994) ontstonden in Zuid-Afrika de zogenaamde Townships, aparte woonwijken voor zwarte Zuid Afrikanen.

Nu zijn nog steeds bij elke stad de Townships te zien waar  miljoenen mensen hun woonplaats hebben.
En zeer goedkope arbeidskrachten zijn om de Zuidafrikaanse economie draaiend te houden.
De townships groeien ook dagelijks door de grote aantallen economische vluchtelingen die in Zuid-Afrika hun geluk komen zoeken. Vanaf de luchthaven van Kaapstad rijd je meteen al langs een van de grootste townships met naar schatting anderhalf miljoen inwoners.

Op een zondag tijdens onze reis bezochten we een Anglicaanse kerkdienst, waar we 2 bewoners van zo'n township ontmoetten, Ben en Suzen. Zij vertelden dat ze afkomstig zijn uit Malawi. Ben heeft een baan, Suzen werkt tijdelijk bij een blanke familie. We hebben het aangedurfd hen te vragen of we mochten rondkijken in hun township en dat is gebeurd. Het werd een indrukwekkende ervaring, zoveel mensen in hun armoede, zoveel kinderen. Op diverse plaatsen waren in 'schuurtjes' kerkdiensten gaande met veel muziek en passie. Ook in de township zijn grote verschillen in woonruimte, van kleine betonnen (Mandela-)huisjes tot houten bouwsels met veel plastic zakken en golfplaten. Ben en Suzan hebben ons hun huisje laten zien, we kregen een glas water aangeboden en Ben kocht wat elektriciteit om de ventilator even voor ons te kunnen laten draaien. Ze hebben hier 3 kinderen en ook nog kinderen in Malawi, als er voldoende geld is voor de reis laten ze hen ook hier komen. Bens droombeeld is 'Eens gaan we naar Europa', hoewel hij niet wist waar Nederland, Engeland of Duitsland ligt. Ik heb hem geschetst dat hij hier geen enkele kans krijgt om als vluchteling geaccepteerd te worden. En dat hij zeker niet moet geloven wat mensensmokkelaars hem vertellen.

Op deze foto zie je de situatie van Zuid-Afrika: beneden in de fraaie baai liggen de mooie huizen van de blanken, goed bewaakt. Op de heuvel de township. Personeel gaat 's morgen te voet naar de werkplekken beneden, de iets beter betaalden nemen een taxibusje. In de township is de bekende derdewereldproblematiek te zien en te voelen, zoals werkloosheid, criminaliteit, armoede, drugs en alcohol. De grote aantallen kinderen maken het probleem elke dag groter. Wij vonden dit onverwachte  bezoek erg waardevol om zo ons beeld van Zuid-Afrika nog wat breder te maken.

Later in de reis bezochten we met de groep een particulier schooltje in een township, waar door goed bedoelende vrijwilligers, met behulp van sponsorende toeristen een groepje kinderen scholing en een maaltijd krijgt. 'Teach me to do it myself'  stond achterop hun schooluniform. Dat vind ik  een goed uitgangspunt, want deze armoedeproblematiek gaan we vanuit het Westen niet oplossen met giften of vormen van hulp die vooral bij de corrupte overheid terechtkomt.
Het moet hier door de mensen Zelf gebeuren.