Zorgen delen

Dit artikel schreef ik voor de Kerkbalans-krant van de Gereformeerde Kerk Woerden

Zorgen delen

Eind 2006 schreef ik aan een aantal kerkleden en plaatselijke politici een open brief met als titel ‘Weet u waar ik wakker van lig?’
Mijn actie had te maken met de situatie van de vriend van onze dochter die als vluchteling uit Palestina op grond van een op kleine details niet kloppend dossier het land dreigde te worden uitgezet.
‘Hoe kijk je nu terug op die brievenactie?' vroeg de redactie van deze krant mij.
Ik wil daar wel op terugblikken.

Mijn brief riep veel reacties op. Velen wilden onze zorgen delen en vroegen of ze iets voor ons konden doen.
Niet iedereen was het eens met de strekking van de brief, maar niemand reageerde met de woorden ‘Waar val je ons mee lastig’.
Kort na mijn brief brak de discussie los in Nederland ten aanzien van het asielbeleid. Het ontroerde mij dat een gemeentelid mij meldde dat hij zijn stemgedrag voor de 2e kamerverkiezing, mede op grond van mijn brief, zou heroverwegen. Een lid van onze diaconie bood ons aan om mee te denken over vervolgacties. Samen bezochten we een studiedag over vluchtelingenbeleid. In de Opstandingskerk was toevallig(?) in die periode een avond over vluchtelingenhulp in het kader van de Werken van Barmhartigheid. Die avond werden nieuwe beleidscontouren zichtbaar. Tijdens deze avond maakten we een afspraak voor een gesprek met de toenmalig verantwoordelijk wethouder, mevrouw Haak.
‘Voor het eerst werd ik door iemand van de overheid als mens aangesproken en niet als een dossier’ was de ontdekking van Bash.
Inmiddels is er een nieuwe politieke wind gaan waaien in ons land en voldeed Bash aan de criteria van het generaal pardon. Na 9 jaar heeft hij weer een bankpas, een rijbewijs en een legale baan. Hij probeert zijn vroegere medische beroep weer op te pakken.
Maar belangrijker nog is dat hij nu post krijgt met een naam erop en niet een casus nummer.
Natuurlijk blijft de zorg dagelijks groot over zijn familie in de Gazastrook en zijn moeder die hij nu al 9 jaar niet gezien heeft.

Ik vind het een voorrecht dat ik lid mag zijn van een kerk waarin spiritualiteit en solidariteit als een Bijbels gemotiveerd onlosmakelijk duo wordt gezien. Dat kan allemaal vast nog wel veel mooier en beter, maar deze ervaringen in onze gemeente neemt niemand mij meer af.

Jan Uittenbroek