Moses

Vandaag deden  we een dagje Den Haag en bij het slenteren door het museum Galerij Prins Willem V begon m'n hart plotseling sneller te kloppen: daar hing een echte Uyttenbroeck. De catalogus legde uit dat Moses van Uyttenbroeck (1595-1647) een schilder en etser was uit de Gouden Eeuw. Hij was  goed in portretten, landschappen, mythologische taferelen, maar vooral  in erotisch getinte bacchanalen. Dat waren woeste, Dionysische drankfeesten uit de tijd voor de jaartelling. Erg zondig allemaal in ogen van de Goudeneeuwers, maar wel leuk om te schilderen. Moses kon er van leven meldt Wikipedia. Het Mauritshuis in Den Haag heeft een paar Uyttenbroecken maar wegens een verbouwing hangt dit herderslandschap nu in genoemde schilderijenverzameling van de stadhouder.
Ik ga de schilderijen van m'n oudste zus toch eens wat beter bekijken met zoveel talent in de genen!

Geloof&Cultuur

In de PKN kerken in Woerden wordt jaarlijks een programma gemaakt dat we Geloof en Cultuur noemen. Het zijn zeer afwisselende kerkelijke activiteiten die plaats vinden naast de zondagse liturgische bijeenkomsten.

Ik heb deze week mijn bijdragen voor dit programma van het kerkelijk winterseizoen ingeleverd. Het totaal wordt in augustus gepubliceerd  in een fraai boekwerkje.

Mijn programmaonderdelen zijn:

1. kloosterweekend bij de Karmelieten - Brugge in november
2. 2 cursusavonden die ik zelf geef rond de Benedictijnse Wijsheid in januari 2013, de maand van de spiritualiteit
3. Themareis naar Marokko in februari 2013, langs de Koningssteden en enkele dagen in Marrakech
4. 4 lezingen en gespreksavonden in het kader van de commissie Joden – Christenen, met als inleiders Rabbijn Shmuel Katz, TV presentatrice en theologe Jacobine Geel, professor en spraakmakend auteur Cees den Heijer en Hans Berkheij uit Woerden, die een lezing geeft over archeologie in Israel.

Volgens mij boeiende onderwerpen. Tip: meld je aan!

RIP

Woensdag 18 juli  hebben we onze fietsvakantie plotseling moeten afbreken door het overlijden van de man van m’n jongste zus, zwager Cor.  Heel raar zo’n kom-maar-snel-terug-telefoontje.

We hadden net een pelgrimspad gelopen in het Bergisches Land, achter Keulen.  In een bedevaartskerk  heb ik een kaarsje gebrand, ook voor Cor, want ja die lag in het ziekenhuis omdat hij wat benauwd was. Maar waarschijnlijk mag hij  morgen weer naar huis was de laatste melding. Op dat moment is hij zo ongeveer overleden.

Ik kende Cor al vanaf de lagere schooltijd, we zaten in dezelfde klas van de dorpsschool. In de pauzes gingen we stiekem chocolademelk drinken bij de zorgzame moeder van Cor. Ik mocht zelfs op z’n verjaardag komen. Op Koninginnedag probeerde iedereen z'n fiets  nog mooier te versieren dan die van Cor. Dat lukte nooit. En Cor ging met zijn ouders naar het Buitenland op vakantie. We wisten het wel:  Cor is enig kind..., daar kwam het door.

Pas later beseften we ons als dorpsjongens dat hij daardoor ook wel vaak erg eenzaam was.

Later kwamen we elkaar weer tegen als familieleden en hebben we veel lief en leed met elkaar gedeeld. Met de twee gezinnen zijn we vaak op vakantie geweest, naar Italië, Zwitserland, Frankrijk. Cor reed met z'n 'meiden' in de volgeladen bouwbus. Ik las de kaart en regelde de zaken in dat lastige Frans of Italiaans.

En als vakman - zwager heb ik Cor vaak gevraagd of ik een stukje gereedschap mocht ‘lenen’ bij een klemmende deur of een net niet passend IKEA meubeltje. Ik kom wel even langs was dan zijn begripsvolle reactie, doe er zelf nog maar niets aan….

Bizar als je een leeftijdgenoot opgebaard ziet liggen. Hij is 58 jaar geworden.

Rust In vrede!

Update: vandaag, 24 juli hebben we Cor zoals dat heet ter aarde besteld in Waarder. Op een waardige en emotionele wijze. In de bloemstukken waren zijn gereedschap en laatste bouwtekeningen verwerkt.

Geheugen

Deze week is klusjesweek en omdat ik bij voorkeur geen klusser ben onderbreek ik het behangen en witten van de slaapkamer vaak met koffie drinken, even tv kijken, iets ophalen bij de Gamma.... Vanmorgen, onder de koffie, belandde ik bij  de geheugentrainer van omroep MAX. Dat is nog knap lastig dat onthouden van boodschappenlijstjes of simpele vragen bij een net bekeken filmpje  beantwoorden. Het ging in dat programma ook over je oudste herinneringen.Voor mij is dat het zitten in de kinderstoel en spelen met de daarop bevestigde gekleurde houten balletjes, de kinder - app van de 50er jaren. Je leerde daarmee tellen en de kleuren benoemen. Dat scheelde weer een paar maanden kleuterschool.

De zussen vonden het wel wat,  zo'n broertje, al lag ik wel vaak en lang in het ziekenhuis wegens acuut reuma. Die traumatische herinneringen aan het Woerdense ziekenhuis en de dagelijkse penicilline spuiten  heb ik allemaal gewist uit mijn geheugen!

Meetjesland

In zo'n eerste vakantieweekend moet ik altijd nog wat adrenaline kwijt en daarom ging ik zaterdag vroeg  met zoon Jan Willem naar de grens  Zeeuws Vlaanderen -  Belgje, het zogenaamde Meetjesland. We logeerden in het boeren-bed-and-breakfast van familie van  Driessen. Toen ik anderhalf jaar geleden in Marokko was voor de halve marathon met de Runnersclub  Woerden waren Frans en Marijke ook deelnemers aan deze reis. Voor deze vriendelijke mensen was het wel bijzonder in zo'n groep hardlopers terecht te komen. Maar ze hebben het erg leuk gehad en nodigden mij uit om hun boerderij te komen bekijken. Een prachtig akkerbouwbedrijf in een eindeloos landschap. We hebben ondanks het matige weer het hele Meetjesland doorkruist en zijn ook nog in Brugge aangekomen waar we de stadsbrouwerij van Maes ( 'Brugse Zot' ) bekeken. Ter afsluiting fietsten we vandaag door Zeeuws Vlaanderen, onder ander door het stadje Groede waar Jacob, 'Vadertje' Cats gewoond en gedicht heeft.  

Cats was tegelijk politicus, jurist en dichter. Hij werd bekend om zijn opvoedkundige gedichten. De ambtswoning van de minister president, het bekende Catshuis is zijn woning geweest in Den Haag.
Van hem zijn uitspraken als:

'Het puntje van een gaeuwe pen is 't felste wapen dat ick ken'

'Al is de leugen wonder snel, de waerheyt achterhaelt se wel.'

en

'Als de wijn gaet in den man, leyt de wijsheyt in de kan.'

E Reader

Deze week is mijn leven-met-een-e-reader gestart. Door een rekening te openen bij een Engelse bank kreeg ik zo'n ding cadeau. En het is meteen top. Zoon Jan Willem  liet mij zien hoe je binnen enkele minuten 100 boeken op zo'n ding kan zetten. En dan is er ruimte zat voor nog 900 boeken. Ik weet niet hoe legaal het allemaal is, maar het werkt fantastisch en nog even lezen 's avonds in bed gaat ideaal met zo'n lichtgewicht apparaatje. Via projecten als Gutenberg (39.000 gratis e-books) en de Koninklijke Bibliotheek is er nog veel meer moois binnen te halen op boekengebied. Nog 2 dagen, dan start de vakantie. Ik heb alvast mijn vakantiespeeltje.

Golfslag

artikel geschreven voor ons kerkblad:

Golfslag van de tijd

Onlangs las ik met veel genoegen het boek met bovenstaande titel.

Verleden week werd het verkozen tot ‘theologie boek van het jaar’. De schrijver is Gerben Heitink, emeritus hoogleraar praktische theologie aan de VU

De ondertitel van het boek zegt al veel over de inhoud: Europa’s niet te stille  verlangen naar God. Schrijver onderzoekt in het boek de religieuze roots van onze Westerse samenleving en vraagt zich af ‘hoe het komt, dat wij denken zoals we denken en we geloven zoals we geloven’.

Om tot antwoorden te komen onderzoekt Heitink in het eerste deel van het boek de ontwikkeling die het denken en met name het Christendom heeft doorgemaakt. Hij beschrijft dat zeer boeiend en met een enorme bronnenkennis in vijf culturele vloedgolven: kerstening, hervorming, verlichting, revolutie en ontplooiing. In het tweede deel werkt schrijver de gedachte uit dat, ondanks de zo ingrijpend veranderde geloofsomstandigheden, de spiritualiteit, het verlangen naar God,  voor heel veel mensen een onvervangbare bron van inspiratie is geweest en gebleven.  

Een boek voor lezers die niet tevreden zijn met korte, populistische  antwoorden op de vragen van onze tijd. En die het levensbeschouwelijke gesprek en de daarbij behorende existentiële vragen niet uit de weg willen gaan. Laat u niet afschrikken door de saaie kaft!