RIP

Woensdag 18 juli  hebben we onze fietsvakantie plotseling moeten afbreken door het overlijden van de man van m’n jongste zus, zwager Cor.  Heel raar zo’n kom-maar-snel-terug-telefoontje.

We hadden net een pelgrimspad gelopen in het Bergisches Land, achter Keulen.  In een bedevaartskerk  heb ik een kaarsje gebrand, ook voor Cor, want ja die lag in het ziekenhuis omdat hij wat benauwd was. Maar waarschijnlijk mag hij  morgen weer naar huis was de laatste melding. Op dat moment is hij zo ongeveer overleden.

Ik kende Cor al vanaf de lagere schooltijd, we zaten in dezelfde klas van de dorpsschool. In de pauzes gingen we stiekem chocolademelk drinken bij de zorgzame moeder van Cor. Ik mocht zelfs op z’n verjaardag komen. Op Koninginnedag probeerde iedereen z'n fiets  nog mooier te versieren dan die van Cor. Dat lukte nooit. En Cor ging met zijn ouders naar het Buitenland op vakantie. We wisten het wel:  Cor is enig kind..., daar kwam het door.

Pas later beseften we ons als dorpsjongens dat hij daardoor ook wel vaak erg eenzaam was.

Later kwamen we elkaar weer tegen als familieleden en hebben we veel lief en leed met elkaar gedeeld. Met de twee gezinnen zijn we vaak op vakantie geweest, naar Italië, Zwitserland, Frankrijk. Cor reed met z'n 'meiden' in de volgeladen bouwbus. Ik las de kaart en regelde de zaken in dat lastige Frans of Italiaans.

En als vakman - zwager heb ik Cor vaak gevraagd of ik een stukje gereedschap mocht ‘lenen’ bij een klemmende deur of een net niet passend IKEA meubeltje. Ik kom wel even langs was dan zijn begripsvolle reactie, doe er zelf nog maar niets aan….

Bizar als je een leeftijdgenoot opgebaard ziet liggen. Hij is 58 jaar geworden.

Rust In vrede!

Update: vandaag, 24 juli hebben we Cor zoals dat heet ter aarde besteld in Waarder. Op een waardige en emotionele wijze. In de bloemstukken waren zijn gereedschap en laatste bouwtekeningen verwerkt.