Katoren

Een van mijn taken in de opvoeding van onze kinderen was het vertellen van Verhaaltjes en Voorlezen. In de op de rand van het kinderbed verzonnen verhaaltjes probeerde ik allerlei belevenissen van de dag op te nemen. Als de verhaaltjes te lang werden, dan liet ik iemand plotseling ontwaken uit een droom. Einde verhaal, snel gaan slapen nu. Willemijn riep vaak halverwege al 'het is toch geen droom he....' . Johanneke wilde zich met het verloop van het verhaal bemoeien en Jan Willem haalde vaak het  einde van het verhaal niet...., had veel slaap nodig....
Verhaaltjes vertellen is goed voor de taalontwikkeling en woordenschat, maar is ook  erg nuttig om je kinderen beter te leren kennen.
Bij het onderdeel voorlezen had ik niks met sprookjes of Roald Dahl of Paul Biegel achtige verhalen. Natuurlijk wel het Nostalgisch Realisme van Annie MG Schmidt en de dikke historische romans van  Thea Beckman. Hoogtepunt was het voorlezen van Koning van Katoren. Dit boek ging over Stach, die Koning wilde worden en daartoe eerst 7 problemen  in zijn land moest oplossen. Prachtig hoe Stach het opnam tegen monsters (de vervuiling) of knobbelneuzen (uitbuiting) of ruzie makende  kerken. In mijn klas las ik het boek ook voor. Zagen de leerlingen dit gewoon als een leuk verhaal dan kregen ze een Mavo of VMBO advies. Snapten ze de metafoor in het verhaal en de spitsvondigheid van de door Stach bedachte oplossingen dan konden ze wel naar de HAVO of VWO.  Dat werkte beter dan dat CITO gedoe.
Het boek van Jan Terlouw is nu, na 40 jaar, verfilmd. Ik denk niet dat ik er naar toe ga, want het boek roept nog steeds allerlei mooie beelden in mij op die ik me door de filmmaker niet laat afnemen. Maar als de film een herleving oplevert voor deze jeugdboekklassieker dan laat ik me misschien toch wel overhalen.