Phil

Vandaag, precies 50 jaar geleden,  kwam mijn moeder 's avonds het schuurtje binnen stormen waar mijn vader met mij klusjes deed. 'Hans, wat er nu toch gebeurt, een blote vrouw op TV'. Mijn vader zal wel gemopperd hebben, 'zet dat gekke ding dan ook niet aan', zo iets. Maar Nederland en zeker het Calvinistische dorp Waarder/Driebruggen waar ik opgroeide, was gechoqueerd van die blote Phil Bloom in het programma Hoepla. En dan had Phil ook nog het, toen nog streng Christelijke, dagblad Trouw in haar handen. Het feit dat ik het me nog letterlijk herinner zegt genoeg.
Bloot was een taboe in mijn jeugd. Zelfs op het strand hield mijn vader zijn lange broek aan al rolde hij de pijpen op tot zijn knieën. Mijn moeder heb ik nooit in een badpak of zo gezien. TV programma's die enigszins verdacht waren werden uitgezet of genegeerd. Bladen met bloot werden uit de leesmap gelaten. Ik kreeg van mijn moeder zo rond mijn twaalfde wel een boekje met de spannende titel 'wat jongens horen te weten', ik kan me veel vage taal en een normatieve Christelijke ondertoon herinneren. Maar ook daarin geen illustratiemateriaal.
Het heeft bij mij ook best lang geduurd voordat ik bijvoorbeeld naar de gemengde sauna ben gegaan. Maar verder heb ik weinig last, denk ik nu, van zo'n behoorlijk  benauwde opvoeding op dit gebied. Of ik (mijn deel van) die opvoeding zelf erg veel beter heb gedaan betwijfel ik, maar dat moeten de kinderen maar beoordelen......