Vandaag mocht ik een stuk van een teamvergadering leiden.
Ik heb de theorie over de kernkwadranten besproken met mijn collega's.
Deze theorie van Daniel Ofman is voor mij nog steeds erg bruikbaar om gedrag van mezelf en van anderen beter te snappen.
Hoe gaat samenwerken in een team of in een gezin of in een relatie, waarin iedereen zijn eigen kwaliteiten heeft en inbrengt, maar ook allergieën en valkuilen zichtbaar worden?
Hoe ga je daar mee om, hoe kun je er winst uithalen dat jouw uitdaging tegelijk de kernkwaliteit is van je collega of partner.
Wat kun je van elkaar leren en waarom erger je je snel aan bepaalde mensen?
Daar gaat het over en zeker in 'Corona' tijd waarin velen sneller geïrriteerd zijn en korte lontjes hebben is dit een handig reflectiemiddel.
Ik kan er ook wel gebruik van maken in mijn gesprekken met oudere leerlingen. Hieronder een mooie samenvatting:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten