Pa

Deze week is het honderd jaar geleden dat mijn vader geboren werd  als jongste zoon van Jan Uittenbroek en Mijntje Bol. Ik herinner me hem als een goede vader. Altijd aan het werk als timmerman om het gezin van vijf kinderen alles te kunnen bieden. Op zaterdag ook nog een klusje doen om iets bij te verdienen. Hij was maatschappelijk betrokken, zijn grote held was Joop den Uyl, ‘al stem ik hem niet hoor.’ En hij was kerkelijk actief ‘ik ben geen prater maar kan wel collecteren en  notulen schrijven’. Een prater was hij inderdaad niet, zeker niet als het over emoties ging. Hij was zelf wel snel emotioneel. Bij het horen van het Wilhelmus was hij in tranen. Over zijn oorlogsverleden ging het zelden. Al had hij nare dingen meegemaakt tijdens de ArbeitsEinsatz in Duitsland. Hij nam mij vaak mee: 's avonds naar de tuin, op zondagmiddag wandelen naar de Kippenkaai, soms een uitstapje zoals de Dom beklimmen. We gingen naar oude mensen waar hij de bandrecorder bracht om te preek te kunnen beluisteren. Ik droeg dan de collectebus. Of ik ging mee als hij zijn ouders opzocht in ’t Oude Landt in Woerden. En naar een oude tante die hij met veel geduld begeleidde. En natuurlijk twee keer per zondag naar de gereformeerde kerk in Waarder. Hij wilde daar altijd vroeg zijn, ‘dan ben je maar op tijd’. Hij had vaak kleine grapjes met moeder, ik heb nooit gezien dat ze ruzie of onenigheid hadden. Hij had een slecht richting gevoel, gelukkig had hij geen rijbewijs. Tijdens onze vakanties op de Veluwe  hadden ze vaak discussies over de routes die we met de fiets moesten afleggen. Wij kinderen wachtten het dan gelaten af. Als fervent roker ‘ik ben niet verslaafd’ heeft hij aan het eind van zijn leven veel gezondheidsproblemen gekregen. Toen hij zijn stem daardoor verloor werd het een steeds moeilijker man. Hij vond wat troost bij zijn moestuin en z’n geit Nelly. Jammer dat enige communicatie met hem toen bijna niet meer te doen was.
Mijn zussen hebben deze week zijn graf weer netjes opgeknapt. Bedankt zussen! Zaterdagmiddag 16 maart zullen we hem op een gepaste manier gedenken met vast wel mooie en  zeker ook positieve verhalen.

Op deze familie foto van de Uittenbroeken staat mijn vader als jong ventje helemaal links