Het was in de Nederlandse politiek een hectische week: Hans van Mierlo overleed, Agnes Kant stopte als partijleider van de SP, Camiel Eurlings en Wouter Bos kozen voor hun gezin in plaats van een vervolg aan hun politieke carrière, Job Cohen werd partijleider van de PvdA en ook meteen maar benoemd tot beoogd minister president. JP Balkenende stond onder heftige kritiek zelfs uit de eigen partij, Geert Wilders leed aan oververmoeidheid en Gerda Verburg struikelde over een Glossy. Het is een tijd waarin gefilosofeerd wordt over leiders met voldoende daadkracht en beleid met voldoende draagvlak. Op het werk zie ik hetzelfde verschijnsel: allerlei nieuw plannen, studiemomenten over de nabije toekomst van ons onderwijstype, notities over Opbrengst Gericht Werken, studiedagen over Prestatie indicatoren, vergaderingen over Regioplannen, nadenken over Kern Kwaliteiten en Leer Rendementen. Als medezeggenschapsraadslid voel ik me er wat tussenin gemanoeuvreerd: daadkrachtige bestuurders staan regelmatig tegenover collega's waar het eerste kwartje nog moet gaan vallen ten aanzien van dit alles. Genoeg om 's nachts over na te denken. Maar piekeren is net als schommelen.
Je bent wel bezig, maar je komt niet van je plaats. Antoine de Saint-Exupéry schreef het zo in
de kleine prins: "Als je een schip wilt bouwen, trommel dan geen mensen bij elkaar om voor hout te zorgen, orders te geven en het werk in te delen, maar roep in hen het verlangen wakker naar de uitgestrekte, eindeloze zee."
Mijn streef-houding hierin: Je kan de golven niet tegenhouden maar je kunt wel leren surfen.
Je bent wel bezig, maar je komt niet van je plaats. Antoine de Saint-Exupéry schreef het zo in de kleine prins: "Als je een schip wilt bouwen, trommel dan geen mensen bij elkaar om voor hout te zorgen, orders te geven en het werk in te delen, maar roep in hen het verlangen wakker naar de uitgestrekte, eindeloze zee."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten