In de uitvaartdienst, vandaag, van Ton -met wie ik een aantal jaren de directie gevormd heb van de Willem Alexanderschool-, vertelde de predikant ons het volgende verhaal van Henri Nouwen.
Wat een prachtig geloofsbeeld.
Ik heb in de jaren van samenwerking veel geleerd van Ton. Het past bij hem om dit verhaal van dood en opstanding aan ons mee te willen geven.
De mens is slechts de springer en de springer mag met uitgestrekte armen en open handen erop vertrouwen dat zijn vanger er wel zal zijn.
Henri Nouwen vertelt over een groepje vrienden die als trapeze artiesten bij het circus werken.
“Toen ik dit circus voor het eerst in Freiburg zag, raakte ik zo onder de indruk van hun luchtacrobatiek dat ik me in de pauze aan hen voorstelde als een van hun grote fans. Ze nodigde mij uit bij hun training, gaven me vrijkaartjes, boden mij een maaltijd aan en stelden voor dat ik in de nabije toekomst een week met hen mee zou reizen. Ik zei ja… en we werden goede vrienden. Op een dag zat ik met Rodleigh, de leider van de groep in zijn caravan te praten. Hij zei: ‘Als ik spring, moet ik absoluut vertrouwen op degene die mij moet vangen. Jij denkt misschien, net als de meeste toeschouwers, dat ik de grote ster ben van de trapeze. Maar de echte ster is Joe, die me vangt. Hij moet me op het exacte moment uit de lucht plukken als ik mijn verre sprong naar hem maak.’ ‘Hoe lukt dat?’ vroeg ik. ‘Wel,’ zei Rodleigh, ‘het geheim is dat ik het vangen geheel aan Joe overlaat en zelf niets doe. Als ik na mijn salto’s op Joe afkom, moet ik gewoon mijn armen en handen uitstrekken en wachten tot hij me vangt en me veilig thuisbrengt.’ ‘Dus jij doet niets!’ zei ik verbaasd. ‘Niets,’ herhaalde Rodleigh. ‘Het ergste wat een springer kan doen, is proberen de vanger te vangen. Het is niet de bedoeling dat ik Joe vang. Joe moet mij vangen. Als ik Joe’s polsen zou vastgrijpen, zou ik ze kunnen breken, of hij zou de mijne kunnen breken. Dat zou het einde zijn voor ons beiden! Een springer moet springen en een vanger vangen, en de springer moet met uitgestrekte armen en open handen erop vertrouwen dat zijn vanger er zal zijn.”
Ik heb in de jaren van samenwerking veel geleerd van Ton. Het past bij hem om dit verhaal van dood en opstanding aan ons mee te willen geven.
De mens is slechts de springer en de springer mag met uitgestrekte armen en open handen erop vertrouwen dat zijn vanger er wel zal zijn.
Henri Nouwen vertelt over een groepje vrienden die als trapeze artiesten bij het circus werken.“Toen ik dit circus voor het eerst in Freiburg zag, raakte ik zo onder de indruk van hun luchtacrobatiek dat ik me in de pauze aan hen voorstelde als een van hun grote fans. Ze nodigde mij uit bij hun training, gaven me vrijkaartjes, boden mij een maaltijd aan en stelden voor dat ik in de nabije toekomst een week met hen mee zou reizen. Ik zei ja… en we werden goede vrienden. Op een dag zat ik met Rodleigh, de leider van de groep in zijn caravan te praten. Hij zei: ‘Als ik spring, moet ik absoluut vertrouwen op degene die mij moet vangen. Jij denkt misschien, net als de meeste toeschouwers, dat ik de grote ster ben van de trapeze. Maar de echte ster is Joe, die me vangt. Hij moet me op het exacte moment uit de lucht plukken als ik mijn verre sprong naar hem maak.’ ‘Hoe lukt dat?’ vroeg ik. ‘Wel,’ zei Rodleigh, ‘het geheim is dat ik het vangen geheel aan Joe overlaat en zelf niets doe. Als ik na mijn salto’s op Joe afkom, moet ik gewoon mijn armen en handen uitstrekken en wachten tot hij me vangt en me veilig thuisbrengt.’ ‘Dus jij doet niets!’ zei ik verbaasd. ‘Niets,’ herhaalde Rodleigh. ‘Het ergste wat een springer kan doen, is proberen de vanger te vangen. Het is niet de bedoeling dat ik Joe vang. Joe moet mij vangen. Als ik Joe’s polsen zou vastgrijpen, zou ik ze kunnen breken, of hij zou de mijne kunnen breken. Dat zou het einde zijn voor ons beiden! Een springer moet springen en een vanger vangen, en de springer moet met uitgestrekte armen en open handen erop vertrouwen dat zijn vanger er zal zijn.”
1 opmerking:
Wat een mooie metafoor! Wij hebben de tekst "ik spring met uitgestrekte armen en open handen en vertrouw erop dat mijn vanger er zal zijn" gebruikt voor het overlijdensbericht van mijn zwager.
Een reactie posten