De jaarlijkse schooljaarafsluiting met mijn collega's van Het Rotsoord vond natuurlijk plaats in ons zo fraaie Uterech.
Met een verhalenverteller maakten we een boeiend rondje door de stad en zo stond ik voor het eerst bewust op de plaats waar Suster Bertken 57 jaar in een kluis gemetseld zat. Dit deed ze als boetedoening vanwege het feit dat zij een bastaardkind was. Al heel vaak ben ik over dit stukje historisch Utrecht gelopen, nu weet ik waar onze beroemdste Mystica begraven ligt.
We hadden eigenlijk haar beroemde dichtregels moeten zingen:
Ic was in mijn hoofkijn om cruyt gegaen;
Ic en vanter niet dan distel ende doorn staen.
Maar het werd het Utrechts volkslied van Rijk de Gooyer:
1 opmerking:
Hi Jan!
Altijd weer leuk om even je weblog te lezen!
Wat een fantastisch idee, he?! De verhalenverteller. Plekken waar al duizenden voetstappen liggen, in diverse maten, kregen een extra dimensie! En wat de fotoimpressie betreft van ons uitje... ik sta er weer gekleurd op ;))
Dank je wel voor je e-card,Jan. Wens jou, jullie ook een heerlijke, ontspannen tijd toe!
Tot augustus!!
Warme groet,
Ellen
Een reactie posten