Ik vind mezelf best wel duurzaam; ik douche kort, neem vaak de fiets en de trein, doe onnodige lichten uit en verzamel wekelijks een zak plastic afval. Ja, daar staat tegenover dat die computer de hele dag aanstaat en ik regelmatig naar leuke landen vlieg. Dus ik noem me geen fanatieke aanhanger van de nieuwe religie, meer een Ietsist.
In de zeventiger jaren van de vorige eeuw was er rond het Rapport van de Club van Rome ook zo'n bijna religieuze opleving. Ik zat toen op de onderwijsopleiding en weet nog dat we tijdens de biologielessen van meneer Draisma de gevolgen van de Zure Regen moesten observeren in een Utrechts park. Je hoort nooit meer iets over Zure Regen. Ook maakten we berekeningen over de vraag wat er zou gebeuren met de wereldwijde zoetwaterstand als alle Chinezen dagelijks hun Haar zouden gaan wassen. We gingen er toen vanuit dat Chinezen hun haar nog niet wasten; en kwamen op dramatische gevolgen uit. Inmiddels weten we dat de Chinezen nog iets meer zijn gaan doen dan haar wassen en tanden poetsen en de wereld bestaat nog. Waarmee ik niet zeg dat China een schoon land is ....ik zie nog de mistvlagen boven de Li Rivier voor me. Het leverde wel mooie foto's op. Ik ben er van overtuigd dat de mens zelf verantwoordelijk is voor wat er op milieu gebied gebeurt op deze aardbol. Als zo vaak in het leven begint ethisch handelen bij jezelf.
En ik geloof ook in de enorme veerkracht van deze schepping, inclusief de mens. Maar een nieuwe Religie? Voor je 't weet verzandt het gesprek in dogmatiek en leidt het tot Groene Kerkscheuringen zoals politiek tekenaar Tom het vanmorgen zo fraai in beeld bracht:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten