Deze school was overigens verder geen pretje voor mij, door het strenge regime dat er heerste en de wonderlijke didactiek van stampen en eindeloos herhalen. Voor zelf nadenken was geen ruimte. En omdat ik op de lagere school een klas had overgeslagen was ik nog veel te jong voor deze vorm van voortgezet onderwijs. Maar goed, de aanpak van meneer In 't Veld heeft me wel tot interesse gebracht voor boeken. Ondanks het systeem van die oude MULO-school. Ik hoor vaak dit soort herinneringen aan docenten die indruk maakten. Door hun authenticiteit en hun passie. Het onderstreept de visie dat de docent, juf of meester er toe doet. Dat zijn of haar invloed groter is dan het systeem, de toets, het mooie papieren plan, de didactiek of de methode. Ik heb als 'meester' in mijn basisschooltijd vrijwel nooit het geschiedenisboek gebruikt, maar volgens mij wel goede geschiedenisles gegeven.
Gisterenavond had de VPRO een boeiende uitzending over het zo succesvolle Finse onderwijssysteem. Daarin zijn de toetsen en eindeloze verantwoordingen grotendeels afgeschaft en ligt de focus op de leraar (m/v), die goed opgeleid, gefaciliteerd en beloond wordt. En hij krijgt het Vertrouwen van de samenleving en de politiek dat hij zijn vak goed uitoefent. Want dat blijf ik roepen tot mijn pensionering: Vakkundigheid en Vertrouwen, daar gaat het om, om het onderwijs tot een leuk vak te houden of weer te maken. Dit weekend 's lezen of Bomans er ook nog iets over zegt in zijn Insectenboek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten