Dom Frits

Een van de meest bijzondere mensen die ik ontmoet heb in mijn leven is Dom Frits van Abdij Affligem. Zijn hartelijke manier van omgang, de bijzondere gesprekken die we gevoerd hebben in het klooster, zijn relativering van de Katholieke dogma's -'ik zal er geen paus mee worden'-,  zijn woorden bij vertrek - 'Jan je hebt niet altijd tijd om te bidden, maar weet wel dat ik dat altijd blijf doen'-, zijn visie op God -'misschien is het wel mooier om God te zoeken dan om Hem definitief gevonden te hebben'-. Ik citeer hem regelmatig, ook in de cursussen die ik geef over de Benedictijnse filosofie. Vandaag bezocht ik hem in het bejaardentehuis in Liedekerke, zo'n kwartiertje rijden van het Vlaamse klooster, waar hij ruim 60 jaar woonde. Dom Frits zat zowel in zijn rolstoel als op zijn praatstoel, want hij is ondanks zijn broze gezondheid nog erg helder. En hij heeft al goede contacten hier met medebewoners, -' ik doe een beetje pastoraat hier op de gang'-  en de zusters, die hier juffrouw heten, kennen hem allemaal als een hartelijke en nooit mopperende cliënt. Soms mag hij preken in de kerk, -'niet te lang hoor, ik ben geen protestant'-. Hij denkt nu al na over zijn Adventspreek. We hebben de toestand in de wereld, de situatie in de kerk, de grote terugloop in het klooster, de visie van de paus, de vluchtelingen, het CDA, de vrouw en de homo in de kerk, eigenlijk alles zo'n beetje besproken. En ik hoorde mooie verhalen uit de begintijd van zijn kloosterleven, ook waarom hij als jonge man deze rigoureuze keuze maakte om monnik te worden. 'En ik heb er geen spijt van, ik zou het zo weer doen'. Mooi als je zo op je leven kunt terugkijken.

klik hier en hier en hier voor mijn eerdere blogs over Dom Frits