Taizé-vieringen kenmerken zich door een eenvoud van vieren. We zitten rondom het kruis en bij iconen; we zingen, bidden en zijn stil. Een rustpunt in het drukke bestaan. Een moment om tot God of tot jezelf te komen. En een uitgelezen kans om de liederen uit Taizé te zingen. Taizé is een Frans klooster waar jaarlijks tienduizenden jongeren verblijven. In deze vieringen proeven we iets van die sfeer en spiritualiteit.
Deze eerste Taizéviering wordt voorbereid en uitgevoerd door de groep Woerdense jongeren die deze zomer Taizé bezochten. Na afloop kunnen we napraten met de jongeren en over hun belevenissen horen, die ze in en na Taizé hebben opgedaan. Aanvang is 20.00 uur
Mijn Taizé-ervaringen deed ik op toen ik in op de Pedagogische Academie zat zo rond 1974. Onder leiding van de enthousiaste godsdienstdocent Hans Hommes gingen we toe met de nachttrein naar dit bijzondere plekje in Bourgondië. Het werd mijn eerste ervaring met een ander soort geloof dan het kille Gereformeerde dogmageloof uit mijn jeugd. Van hoofd naar hart zou je kunnen zeggen. Het was er toen nog erg primitief in dat Franse barakkenkamp en zo koud dat we 's nachts in de kerk gingen slapen. Met sommige groepsgenoten van toen heb ik nog steeds contact.
2 opmerkingen:
Beste Jan,
Mijmerend over mijn mooie tijd op de Pedagogische Academie in Utrecht tikte ik niets vermoedend de zoekterm 'Rehoboth' in en landde daarop tot mjn verrassing middenin jouw blogs. Taizé, jaren zeventig, een onvergetelijke pelgrimsreis. En de vrienden met wie je nog contact hebt : Didy, een geweldige vrouw, altijd uitbundig; Hans Eykelenstam, humoristisch vaak 'Eikelentak' genoemd; Henk Vis, tegenwoordig zelfs romanschrijver...
Bijna een halve eeuw geleden: dank voor deze tijdreis naar die bijzondere wereld toen we allemaal nog jong waren.
En alvast een mooie 67-jarige verjaardag gewenst.
Je "enthousiaste godsdienstdocent" Hans Hommes
hans.hommes@planet.nl
Mijmerend over mijn mooie jaren zeventig aan de Pedagogische Academie in Utrecht tikte ik niets vermoedend de zoekterm 'Rehoboth' in en belandde in deze mooie blog van Jan Uittenbroek over onze pelgrimstocht naar Taizé, voorjaar 1974... Heerlijk om weer even naar die tijd te worden teruggeflitst en daarbij ook nog herinnerd te worden aan Jan's vrienden, de uitbundige Didi, de grappige 'Tak' en de wijze Henk.
Na Rehoboth werkte ik aan de Vrije Universiteit, net als mijn achterneef en naamgenoot, Hans Hommes uit Dordrecht. Hij zat bij het beroemde Paedologisch Instituut, ik bij het Instituut voor Godsdienstwetenschap. Mijn achterneef overleed in de jaren tachtig. De Volkskrant en Trouw berichtten dat VU-medewerker Hans Hommes was overleden. Sindsdien kom ik af en toe mensen tegen die raar opkijken, om het zacht te zeggen.
Hartelijke groet, Hans Hommes
hans.hommes@planet.nl
Een reactie posten