60 jaar geleden trad Frits als jonge Hollandse pater in, in het Vlaamse Affligem. Als hij verhalen vertelt over die begintijd dan besef je pas goed, wat een bijzondere keuze hij maakte in zijn leven.
Broeder Frits is voor mij een voorbeeld van de Benedictijnse Stabilitas: volhouden waar je aan begint, loyaal zijn aan je roeping, bloeien waar je geplant bent. Dom Frits is ook degene die uitkijkt naar je komst naar het klooster, die je uitnodigt om weer snel eens terug te komen. En altijd vraagt naar zijn favoriete onderwerpen: de situatie van de kerk in Nederland, het CDA, en prinses Maxima. Want de prinses heeft een apart plekje in zijn grote hart. Hij staat ook bekend om zijn grote handen en als hij je de hand schudt duurt het lange tijd voor hij je weer loslaat. Ook een vorm van warmhartige Stabilitas. "En als je geen tijd hebt om te bidden, weet dan, dat ik het doe, ook voor jullie", was zijn boodschap vaak als ik Affligem verliet. Dinsdag ga ik met Arie en Geertje naar België,
om zijn feest mee te vieren.
En als het mag nog een woordje spreken in het verder altijd stille klooster.
UPDATE: zoals zo vaak was het een bijzondere gebeurtenis in Affligem. Een mooie mis, fantastische maaltijd, toespraken met veel humor en heel bijzondere gasten. Zoals Broeder Willem uit Den Bosch en meneer Nico uit Rotterdam. Ik heb Frits een jubileumschort aangeboden. En bij het wegrijden van het klooster werden de klokken geluid.... omdat een van de broeders net is overleden in het verpleeghuis. Nu zijn er nog maar 13.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten