Thermen

Deze herfstvakantie brachten we enkele dagen door op de Veluwe. Willy heeft hier in haar jeugd elke zomervakantie en vele weekenden gewoond op een camping waar de familie Hoeksel een caravan had. Ik ben er ook enkele keren geweest tijdens onze verkeringstijd. De eerste keer moest ik in de auto van schoonvader slapen, want wat zouden de buren er wel van kunnen zeggen, zo’n vriend in de caravan. Ik deed natuurlijk geen oog dicht, maar ja je moest er iets voor over hebben, om zo’n degelijke vriendin te veroveren. De tweede keer dat ik een weekend naar de camping mee ging had ik een klein tentje meegenomen. Zonder gebruiksaanwijzing. De familie heeft nog jaren verhaald op verjaardagen, hoe onhandig ik was bij het opzetten van die tent... leuke binnenkomers allemaal.

Nu we na 35 jaar weer in deze omgeving fietsten merkte Willy op dat er niets veranderd was. Alleen de schelpenpaadjes waren geasfalteerd. Volgens mij is er nog wel iets meer gewijzigd hier op de Veluwe, als ik al die enorme recreatieparken zie en de middenstand die zich geheel op het toerisme gericht heeft. Maar goed, ik wil geen spelbreker zijn en haar romantische Veluwebeeld niet verstoren.

We bezochten ook een dag het prachtige Thermen complex in Bussloo. Geweldig opgezet, zowel de binnenruimtes als het buitengebied. Het kost behoorlijk veel, maar dan heb je ook wat. Je krijgt in zo’n complex een lange lijst spelregels. Zo mag je niet fotograferen en ook geen meegenomen broodje of banaan opeten. Op de foto zie je de plek waar we ons aan beide geboden Niet gehouden hebben. Maar daar staat tegenover dat we deze Thermen aan iedereen die van Wellness houdt gaan aanbevelen. En zeker nog eens terugkeren..

Verder fietsten we hier langs knooppuntroutes - wat een geweldige uitvinding is dat toch - door fraai verkleurende bossen en langs de IJsseldijk. We kwamen zo langs de grootste waterval van Nederland, in Loenen, wel 15 meter hoog. Via de Veluwezoom naar de Hanzestad Doesburg. En met de veerpont naar het kleinste stadje van ons land, Bronckhorst.