De Uittenbroeken zijn vaak wat beschouwende, soms wat tobberige types. En ze schieten nogal snel in de hulpverlening en de compassie. Daar past een kat beter bij. Honden hebben een baas nodig. Katten hebben personeel.
Vroeger hadden we thuis de beroemde Witte Katten van Uittenbroek. Zeer vruchtbaar, zodat het halve dorp met nakomelingen zat van onze Witte Moppie. Toen ik Willy tegenkwam was een van mijn eerste vragen 'houd je van katten of wil je later een hond'. Ze was ook van huis uit katten gewend, anders was het nooit langdurig iets geworden tussen ons.
Sinds we getrouwd zijn hebben we dan ook katten. In het begin een mooie rode Kater waar ik toch een beetje bang voor was, maar gelukkig had Willy een groot overwicht op het verwende beest. Onze huidige kat is inmiddels al 15 jaar. Hij wordt door mij 'poes' genoemd en 'hij'. Willy noemt haar Saartje, maar door z'n autistische trekjes luistert hij zeer selectief naar deze namen. Hij zit altijd om 7 uur voor de deur en weet precies welk deel van de krant ik lees, want daar gaat hij op liggen. En hij wil graag op schoot, bij voorkeur als je op het punt staat weg te gaan. Ook als je wat gestresseerd bent, wil hij altijd op schoot zitten. Dat helpt om een momentje te zennen. Rollen op het midden van de Vaartuigenlaan is een grote hobby. Gelukkig hebben we hoge verkeersdrempels in de straat. En hij kan nog steeds goed klimmen en vangen. Ik heb de eerste veertjes van een jonge koolmees deze week al weer opgeruimd. De eerste verse muis is laat dit jaar.
Ook onze dochter Willemijn is met deze familiaire kattenliefde gestart. De combinatie met vogel 'Pietje' in huis heeft al enige paniek gegeven en een bliksembezoek van vriend Tim aan de dierenarts met een bloedende parkiet, maar op deze foto is te zien dat het steeds beter gaat tussen de 2 diersoorten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten