Midas

Een van de leukste Nederlandse filosofen is bioloog Midas Dekkers. Nu hij 65 wordt geeft hij weer allerlei interviews weg en heeft hij een grappig boekje geschreven over roodharigheid.
Ik heb veel van zijn boeken gekocht. Vooral die met zijn altijd grappige en Darwinistische columns waarin hij mens en dier treffend vergelijkt. Zijn boek 'de Larf' is goed voor elke onderwijzer, het geeft de relativiteit van ons vak weer eens aan!
Midas schreef ook veel over de vergankelijkheid van het leven, de aftakeling dus. Hij ziet dat niet als een probleem maar geeft aan dat je verval moet zien als vervulling: "Rimpels, slap vel en kwaaltjes horen er nu eenmaal bij. De filosofische vraag is of datgene wat de meeste mensen verval noemen niet eigenlijk vervulling is. Nu, in de lente, komen er overal bloemetjes, worden er lammetjes geboren. Maar dat is kinderspel. Alles moet dan nog beginnen. De overwaardering van de lente en jong zijn is een omkering van waarden. Ook het christelijk geloof doet daaraan mee: met Kerstmis wordt er uitbundig feestgevierd, voor een baby in een kribbe, als er nog niks gebeurd is. Maar wat doen we nu, met Pasen, als het eindelijk is volbracht? We eten een eitje en gaan naar de meubelboulevard."
"Vervulling kan zijn, hoe jij je leven ervaren hebt. Als je op je doodsbedje ligt en je denkt dat alles kapot is en een waardeloze zooi, dan lig je daar niet lekker. Maar als je het gevoel hebt dat je alles wat een mens zoal in zijn leven kan doen, wel zo ongeveer gedaan hebt, daar plezier aan hebt beleefd en andere mensen niet al te veel nadeel hebt berokkend, dan kun je dat als een vervulling ervaren"
Een mooie gedachte op Stille Zaterdag. Van de filosofe Elizabeth Kübler-Ross heb ik geleerd dat je je aan het eind van je leven slechts 3 vragen hoeft te stellen:
1. heb ik voldoende liefde gegeven en ontvangen; 2 ben ik als mens geworden tot wat er in zat; 3. heb ik de wereld een kleine beetje anders achtergelaten, dus heb ik een steen verlegd in de rivier van het leven.